بریده‌هایی از کتاب پنج قدم فاصله

«زنده‌موندن تنها انتخابیه که دارم ویل.»

«شاد باش استلا، زندگی همینه. قبل از این‌که بفهمیم تموم می‌شه.»

بی‌معنی است راجع‌به اماواگرها صحبت کنیم.

من از زندگی‌کردن بدون این‌که واقعاً زندگی کنم خسته شده‌ام. از این‌که آرزوی چیزی را داشته باشم خسته شده‌ام.

«این رژیم. همه‌ش فکر می‌کردم از مرگ می‌ترسی؛ ولی قضیه این نیست.» درحالی‌که حرف می‌زنم صورتش را تماشا می‌کنم: «تو یه دختر درحال مرگی با عذاب‌وجدان زنده‌موندن. این مخ آدم رو می‌ترکونه. چطور باهاش زندگی...» از جا می‌پرد و می‌ایستد و از بالا به من نگاه می‌کند: «زنده‌موندن تنها انتخابیه که دارم ویل.» می‌ایستم و به او خیره می‌مانم. می‌خواهم به او نزدیک‌تر شوم و فاصلهٔ بین‌مان را از بین ببرم. می‌خواهم آن‌قدر تکانش بدهم که بفهمد. «اما استلا این زندگی‌کردن نیست.»

انگار همه‌چیز را برای اولین بار می‌بینم. نمی‌دانستم یک نفر می‌تواند کاری کند که همهٔ چیزهای قدیمی نو به‌نظر برسند.

اگرچه میلیون‌ها دلیل وجود دارد که من نباید الان این‌طور به او نگاه کنم؛ ولی نمی‌توانم جلوی این احساسم را بگیرم، احساس این‌که عاشقش هستم.

با لغزیدن روی آخرین گلبرگِ آخرین گل، دستم پایین می‌افتد و انگشتانم در پس‌زمینه‌ای از ستارگان کشیده می‌شوند

برای اولین بار بعد از مدت‌ها می‌فهمم که واقعاً احساس تنهایی نمی‌کنم.

من از زندگی‌کردن بدون این‌که واقعاً زندگی کنم خسته شده‌ام. از این‌که آرزوی چیزی را داشته باشم خسته شده‌ام.

«استلا مطمئن باش از پسش برمی‌آی.» * صدایش پرطنین است، ملایم. در این لحظه می‌دانم، اگرچه شاید مسخره‌ترین چیز باشد؛ اما اگر در اتاق عمل بمیرم، بدون عاشق‌شدن نمرده‌ام.

«قدم‌به‌قدم. این شانس توئه و چیزیه که هردومون می‌خوایم. به چیزهایی که از دست دادی فکر نکن. به چیزهایی که به‌دست می‌آری فکر کن. زندگی کن

اگر قرار است بمیرم، می‌خواهم قبلش واقعاً زندگی کنم. بعدش می‌میرم.

«نمی‌خوام ترکت کنم؛ ولی اون‌قدر دوستت دارم که نمی‌تونم باهات بمونم.»

همیشه در جست‌وجوی چیزی بودم. از بالای هر پشت‌بام به‌دنبال چیزی می‌گشتم که به زندگی‌ام معنا بدهد، و حالا پیدایش کرده‌ام.

من از زندگی‌کردن بدون این‌که واقعاً زندگی کنم خسته شده‌ام. از این‌که آرزوی چیزی را داشته باشم خسته شده‌ام.

. نمی‌دانستم می‌شود چیزی را آن‌قدر بخواهی که آن‌را بین دست‌ها و پاها و تک‌تک نفس‌هایت حس کنی.

من از زندگی‌کردن بدون این‌که واقعاً زندگی کنم خسته شده‌ام.

همیشه از خودم می‌پرسم داشتن ریه‌هایی به این سالمی چه حسی خواهد داشت، این‌طور زنده. نفس عمیقی می‌کشم و احساس می‌کنم هوا برای ورود به بدنم و خروج از آن، سخت می‌جنگد.

این‌جا هنوز هم شبیه یه هزارتوی ترسناکه.