بریده‌هایی از کتاب لیلی و مجنون

گر قهر سزای ماست آخر هم لطف برای ماست آخر

گر لطف کنی و گر کنی قهر پیش تو یکی است نوش یا زهر

مجنون چو ندید روی لیلی از هر مژه‌ای گشاد سیلی

در نومیدی بسی امید است پایان شب سیه سپید است

حاجت گه جمله جهان اوست محراب زمین و آسمان اوست

او بنده یار و یار در بند از یکدیگر به بوی خرسند هر شب ز فراق بیت خوانان پنهان رفتی به کوی جانان در بوسه زدی و بازگشتی بازآمدنش دراز گشتی

کوشید که راز دل بپوشد با آتش دل که باز کوشد خون جگرش به رخ برآمد از دل بگذشت و بر سر آمد او در غم یار و یار ازو دور دل پرغم و غمگسار از او دور چون شمع به ترک خواب گفته ناسوده به روز و شب نخفته می‌کشت ز درد خویشتن را می‌جست دوای جان و تن را می‌کند بدان امید جانی می‌کوفت سری بر آستانی

می‌سوخت به آتش جدائی نه دود در او نه روشنائی

پند ار چه هزار سودمند است چون عشق آمد چه جای پند است

ای بر ورق تو درس ایام

کاری که نه زو امیدداری باشد سبب امیدواری در نومیدی بسی امید است پایان شب سیه سپید است

تا غرق نشد سفینه در آب رحمت کن و دستگیر و دریاب

یکباره دلش ز پا درافتاد هم خیک درید و هم خر افتاد و آنان که نیوفتاده بودند مجنون لقبش نهاده بودند او نیز به وجه بینوائی می‌داد بر این سخن گوائی

ای ناظر نقش آفرینش بر دار خلل ز راه بینش در راه تو هر کرا وجودیست مشغول پرستش و سجودیست بر طبل تهی مزن جرس را بیکار مدان نوای کس را هر ذره که هست اگر غباریست در پرده مملکت بکاریست این هفت حصار برکشیده بر هزل نباشد آفریده وین هفت رواق زیر پرده آخر به گزاف نیست کرده

دایم دل تو حزین نماند یکسان فلک اینچنین نماند

بنگر به من خراب گشته مگذار که عاجزی غریبم از رحمت خویش بی نصیبم آن کن ز عنایت خدائی کاید شب من به روشنائی روزم به وفا خجسته گردد به ختم ز بهانه رسته گردد

لیلی چون بریده شد ز مجنون می‌ریخت ز دیده در مکنون مجنون چو ندید روی لیلی از هر مژه‌ای گشاد سیلی می‌گشت به گرد کوی و بازار در دیده سرشک و در دل آزار می‌گفت سرودهای کاری می‌خواند چو عاشقان به زاری

آن روز که دل به تو سپردم هرگز به تو این گمان نبردم

چون نیست مرا بر تو راهی زین پس من و گوشه‌ای و آهی

ای نام تو بهترین سرآغاز بی‌نام تو نامه کی کنم باز ای یاد تو مونس روانم جز نام تو نیست بر زبانم ای کار گشای هر چه هستند نام تو کلید هر چه بستند ای هیچ خطی نگشته ز اول بی‌حجت نام تو مسجل ای هست کن اساس هستی