بریده‌هایی از کتاب کاش وقتی بیست ساله بودم می دانستم

او پروژه‌هایی را که احتمال موفقیت کمی دارند، بی‌رحمانه هرس می‌کند و انرژی بیش‌تر را روی پروژه‌هایی می‌گذارد که احتمال موفقیت زیادی دارند. وی در مراحل اولیه و پیش از راه‌اندازی سرمایه‌گذاری مخاطره‌آمیزِ جدید، بسیار تحلیل می‌کند و سخت می‌گیرد، تا احتمالی را که در طولانی‌مدت شکوفا خواهد شد، افزایش دهد.

. رندی کومیسار متذکر می‌شود که توانایی دیدن شکست به‌چشم یک دارایی، مشخصهٔ محیطی کارآفرینانه است. او همچنین می‌گوید زمانی که مردمی را می‌بیند که هیچ‌وقت هیچ شکستی نداشته‌اند، تعجب می‌کند که پس این‌ها چه‌چیزی از تجارب خود یاد گرفته‌اند. البته هیچ‌کس نمی‌خواهد شکست بخورد. بااین‌حال، در ابتدایی‌ترین سطح، تمام یادگیری‌ها از شکست به دست می‌آید.

تمایل به خطرکردن و واکنش به شکست، در جاهای مختلفِ دنیا فرق می‌کند. در برخی فرهنگ‌ها جنبهٔ منفی شکست آن‌قدر زیاد است که افراد در برابر پذیرفتن هرگونه خطری حساس‌اند. این فرهنگ‌ها هرگونه شکست را به شرم و خجالت ربط می‌دهند و مردم از سنینِ جوانی یاد می‌گیرند به‌جای آزمودنِ هرچیزی که شاید منجر به ناامیدی و دلسردی شود، مسیرِ ازپیش‌تعریف‌شده‌ای را با احتمال موفقیتی مشخص، دنبال کنند.

اخیراً یوهانس هاوس‌هوفر، یکی از استادان برجستهٔ روان‌شناسی و روابط‌عمومی در دانشگاه پرینستون، رزومهٔ شکست خود را تهیه کرد تا به دانشجویان خود نشان دهد که مسیر موفقیت پر از اشتباهات و ناامیدی است.

شکست‌ها، فرصت‌های یادگیری را فراهم می‌کنند و این احتمال را افزایش می‌دهند که دیگر همان اشتباه را مرتکب نخواهید شد. همچنین شکست نشانهٔ آن است که با چالش‌هایی مقابله کرده‌اید که مهارت‌های شما را توسعه داده‌اند. راستش، اگر گاهی شکست نخورید، به‌اندازهٔ کافی خطر نمی‌کنید.

روشی است سریع برای این‌که نشان دهد شکست بخش مهمی از فرایند یادگیری ماست؛ به‌خصوص زمانی که با انجام اولین کارها یا قبول خطرها، توانایی‌های خود را گسترش می‌دهیم. استخدام افراد فقط به‌خاطر موفقیت‌های‌شان نیست؛ بلکه به‌خاطر شکست‌های آن‌ها هم هست.

اگر هر وضعیت را با دید اصلاح بررسی کنید، فرصت‌های بی‌شماری پیدا خواهید کرد.

اگر تنها همان کاری را انجام دهید که برای شما تعیین شده است، دارید به همکاران خود می‌گویید که به اوج انگیزه و توانایی‌های خود رسیده‌اید و سال‌به‌سال به انجام همان کار ادامه خواهید داد. اما اگر تلاش کنید که راه‌هایی برای مفیدتربودنِ سازمان پیدا کنید، نشان می‌دهید که آمادهٔ چالش‌های بزرگ‌ترید.

مهم است که زندگی و حرفهٔ خود را تقریباً پی‌درپی بازنگری کنید. این فرایند خودارزیابی، شما را وامی‌دارد تا با این حقیقت کنار بیایید که گاهی زمانِ حرکت به‌سوی فرصتی جدید برای سرآمدشدن است. بیش‌تر مردم، آن‌طور که بایدوشاید نقش‌های خود را پی‌درپی ارزیابی نمی‌کنند و به‌این‌ترتیب سال‌ها بیش‌تر از آن‌که باید در یک شغل می‌مانند و به وضعیت‌های کم‌تر از حد مطلوب قناعت می‌کنند.

درست است که خانواده، دوستان و آموزگاران خوشحال می‌شوند که دربارهٔ انجام کارهایی پند و اندرز بدهند؛ اما اساساً این مسئولیت خود ماست که مسیر خودمان را انتخاب کنیم. مجبور هم نیستم که دفعهٔ اول در مسیر درست باشیم.

اما وقتی مجهز به سلاح اعتمادبه‌نفس هستید، اعتمادبه‌نفسی که وقتی ایجاد می‌شود که می‌بینید چطور دیگران از عهدهٔ ابهامات مشابه برآمده‌اند، این تنش در زندگی شما به هیجان تغییر خواهد یافت و چالش‌هایی که با آن‌ها مواجهید تبدیل به فرصت خواهند شد.

وقتی عمیقاً می‌دانید که وقت ندارید، بگویید نه. مهم نیست فرصتی که به شما پیشنهاد شده چقدر جذاب است. در این مواقع یادداشتی را با عبارات زیر می‌نویسم: «به‌خاطر این فرصت فوق‌العاده بسیار ممنونم. کاش وقت مشارکت داشتم. لطفاً وقت‌نداشتن من را به پای علاقه‌نداشتنم نگذارید.» این پیام کوتاه نشان می‌دهد که چقدر از این دعوت سپاسگزارم و درها را برای فرصت‌های احتمالی بعدی باز می‌گذارم

پایان هر روز، تقویمم را مرور می‌کنم و یک ایمیل تشکر به هرکسی که کاری سودمند انجام داده است می‌فرستم، مانند ملاقات با من برای بحث دربارهٔ یک پروژ یا دعوت از من برای ناهار.

ایده‌های خوب معمولاً قابل‌پیش‌بینی و تدریجی هستند؛ اما ایده‌های بد در را به‌روی برخی راه‌حل‌های واقعاً منحصربه‌فرد باز می‌کنند. از همه مهم‌تر این‌که این نشان می‌دهد با چهارچوب ذهنیِ درست، می‌توانید به بیش‌تر ایده‌ها و وضعیت‌ها توجه کنید و چیزی ارزشمند در آن‌ها پیدا کنید.

بیش‌تر اوقات داشتن اهداف بزرگ، آسان‌تر از داشتن اهداف کوچک است. برای رسیدن به اهداف کوچک، راه‌های خیلی مشخصی وجود دارد و بسیاری از راه‌ها ممکن است به خطا بروند؛ اما معمولاً با داشتن اهداف بزرگ، منابع بیش‌تری در اختیار دارید و برای دستیابی به آن‌ها راه‌های بیش‌تری وجود دارد

کلید کشفِ نیاز، شناسایی و پرکردن شکاف‌هاست

. بسیاری از آن‌ها، بعداً گفتند که هرگز بهانه‌ای برای بی‌پولی ندارند؛ چون همیشه مشکلی دم‌دست است که التماس می‌کند حلش کنی.

کارآفرین کسی است که همیشه در جست‌وجوی مشکلاتی است که می‌توانند تبدیل به فرصت شوند و روش‌های خلاقانه را برای بهره‌برداری از منابعِ محدود در رسیدن به اهدافش استفاده می‌کند.

«نه هرچیز شمردنی‌ای مهم است و نه هرچیز مهمی شمردنی است.»

شناسایی مشکلات پیرامون خود و سپس تلاشِ مداوم برای حل آن‌ها فواید بسیار زیادی دارد.