بریده‌هایی از کتاب کاش وقتی بیست ساله بودم می دانستم

ماندن در مسیرِ ازپیش‌تعیین‌شده آسان است؛ اما کشف دنیای شگفتی‌ها در گوشه‌وکنار بسیار جالب‌تر است.

«بزرگ‌ترین متحدِ اَبَرکامیاب‌ها، رخوت و کندکاری دیگران است.»

لویس پو، یک فعال محیط‌زیست که عرض قطب شمال را شنا کرد تا توجه همگان را به مسائل پیش روی سیاره‌مان جلب کند، جملهٔ غم‌انگیزی دارد: «همیشه به‌اندازهٔ یک تصمیم از زندگی‌ای کاملاً متفاوت جدا هستید.»

دنیا به دو دسته آدم تقسیم می‌شود: یکی آن‌هایی که منتظرند دیگران به آن‌ها جوازِ انجام کارهایی را که دوست دارند بدهند و دیگری آدم‌هایی که خودشان این جواز را به خود می‌دهند. برخی انگیزه را درونِ خود جست‌وجو می‌کنند و بقیه منتظر می‌مانند تا نیروهای بیرونی آن‌ها را به جلو هل بدهند.

یکی از ضرب‌المثل‌های موردعلاقه‌ام این است: «همه‌چیز آخرش خوش است. اگر خوش نیست، آخرش نیست.»

«همیشه به‌اندازهٔ یک تصمیم از زندگی‌ای کاملاً متفاوت جدا هستید.»

درواقع، زندگیِ حقیقی، یک امتحانِ کتاب‌باز نهایی است.

ما معتقدیم با افزایش تعداد دانشگاه‌ها در سرتاسر دنیا، آموزشِ صرفاً فنی به دانشجوها، چندان کافی نیست. آن‌ها برای موفق‌بودن باید بفهمند چطور در تمام محیط‌های کاری و در تمام بخش‌های زندگی‌شان، رهبرانی کارآفرین باشند

مردی بود که به‌نظر می‌رسید در رابطه با زن‌ها خیلی خوش‌شانس است؛ به‌خصوص که نه دلربا بود نه بامزه، باهوش یا حتی جذاب. به‌خاطر همین هم معمایی بود برای خودش. روزی دوست من از او می‌پرسد که چطور توانسته است کاری کند که زنان پرشماری پیوسته در زندگی‌اش حضور داشته باشند. او گفت رازش خیلی ساده است: به هر زنِ جذابی پیشنهاد قرار ملاقات می‌دهد و برخی از آن‌ها قبول می‌کنند. راضی بود دراِزای تعداد کمی موفقیت، سهم پس‌زده‌شدنِ خودش را بپذیرد. این ابتدایی‌ترین درسی است که می‌توان آموخت. اگر جلو بروید و خیلی چیزها را امتحان کنید، به‌احتمال زیاد در مقایسه با کسی که منتظر است خبرش کنند، موفقیتِ بیش‌تری کسب می‌کنید.

«یه روز یه مردی به‌اسم گلدبرگ بود که فقط می‌خواست پول‌دار بشه. پس هر روز می‌رفت کلیسا و با خدا رازونیاز می‌کرد که لاتاری برنده بشه. روزها، هفته‌ها، ماه‌ها و سال‌ها گذشت؛ اما گلدبرگ هیچی برنده نشد. آخرسَر، دیگه طاقتش طاق شد. تضرع‌کنان به خدا گفت: "واقعاً ناامیدم کردی." یه‌دفعه سکوت شکسته شد و خدا با صدای بلندی گفت: "گلدبرگ، می‌تونی یه کمکی بکنی و حداقل یه بلیت بخری!"»

همیشه قدردان و سپاسگزار کسانی باشید که کمک‌تان می‌کنند و این قدردانی و سپاسگزاریِ خود را نشان دهید. دسته‌ای یادداشت تشکر روی میزِ خود بگذارید و دائماً از آن‌ها استفاده کنید. همچنین، هیچ‌وقت فراموش نکنید که دنیا بسیار کوچک است و احتمالاً دوباره‌ودوباره به آدم‌های سابق بر خواهید خورد. از نیک‌نامی خود محافظت کنید و آن را ارتقا دهید: این ارزشمندترین دارایی شماست و باید به‌خوبی از آن محافظت کرد. یاد بگیرید که چطور با یک «متأسفمِ» ساده معذرت‌خواهی کنید. کار درست را انجام دهید، نه کارِ زیرکانه را؛ به‌این‌ترتیب، بعداً با تعریفِ داستانِ خود افتخار خواهید کرد. بیش از حد برای خود مشغولیت درست نکنید؛ مبادا خود و کسانی را که روی شما حساب می‌کنند، ناامید کنید. در نظر بگیرید که چه مقدار وقت صرف انجام کارهایی می‌کنید که لازم است و می‌خواهید انجام دهید و برای خودتان اولویت‌بندی کنید، به این ترتیب یکی دیگر آن‌را برای شما انجام نمی‌دهد.

«نه هرچیز شمردنی‌ای مهم است و نه هرچیز مهمی شمردنی است.» (۸) دنیا پر است از انتخاب‌ها و خیلی چیزها که عمیقاً مهم هستند، مانند عشق، اخلاق و خلاقیت که به‌راحتی نمی‌توان آن‌ها را شمرد.

مزهٔ دارو تلخ است

مشکلات گریزناپذیرند و کلید موفقیت جاخالی‌دادن در برابر گلوله نیست؛ بلکه بهبود سریع است.

جینی کاواجی، یکی از متخصصان تعاملاتِ میان‌فردی تحقیقی انجام داد که نشان می‌دهد کسانی که تمایل بیش‌تری به یادگیری نشان می‌دهند، می‌توانند وضعیت‌های منفیِ پیرامون‌شان را به‌شیوه مؤثری عوض کنند.

ما در دنیای بسیار کوچکی زندگی می‌کنیم که در آن تکرارِ مکررات عادی است.

کلید موفقیت این است که با تعیین هدف‌های بزرگ برای خود و برداشتن گام‌های کوچک در آن مسیرها، درنهایت بیش‌تر از آن‌چه بتوانید تصورش را بکنید به دست خواهید آورد.

«همیشه به‌اندازهٔ یک تصمیم از زندگی‌ای کاملاً متفاوت جدا هستید.»

دانشجوها، کلاس‌هایی را با بدترین آموزگاران در دانشکدهٔ خود بردارند؛ زیرا باعث می‌شود برای زندگی آماده شوند، چون در زندگی مربیانِ بااستعداد نخواهند داشت تا راهنمای مسیرشان باشند.

شما تنها با انرژی و تخیل خودتان محدود می‌شوید.