بریده‌هایی از کتاب کاش وقتی بیست‌ساله بودم می‌دانستم

ما تصور می‌کنیم ترک‌کردن نشانهٔ ضعف است؛ بااین‌که در بسیاری از اوقات، درست برعکسِ این است. گاهی ترک‌کردن شجاعانه‌ترین راه چاره است؛

دو دانشجوی خلبانیِ هواپیماهای جنگی که قرار گذاشتند چیزهایی را که از مربی‌های خود آموخته بودند، باهم در میان بگذارند. اولین خلبان گفت: «هزار قاعده و قانون برای پرواز به من دادن.» خلبان دوم گفت: «به من فقط سه قانون گفت.» خلبان اول خوشحال بود که چه خوب که گزینه‌های بیش‌تری دارد، تا این‌که دوستش گفت: «مربی‌م به من گفته که سه چیز رو اصلاً انجام ندم؛ بقیه‌ش با خودم.» این داستان، این ایده را توصیف می‌کند که دانستنِ چند چیزی که واقعاً خلافِ قوانین هستند، بهتر از دانستن چیزهای بسیار زیادی است که فکر می‌کنید باید انجام دهید.

«مجبوری برای این‌که رؤیایت محقق شود رؤیایی داشته باشی»

تیم‌هایی که به‌شدت تلاش می‌کنند باعث باخت تیم‌های دیگر شوند، خودشان می‌بازند.

از دانشجویانم خواستم رزومهٔ شکست‌های‌شان را بنویسند. یعنی رزومه‌ای بسازند که بزرگ‌ترین اشتباهات احمقانهٔ آن‌ها را خلاصه کند، اشتباهات شخصی، حرفه‌ای و دانشگاهی. هر دانشجو باید برای هر ناکامی و شکستِ خود توضیح دهد که چه‌چیزی از آن تجربه آموخته است. ازبس‌که عادت کرده بودند موفقیت‌های‌شان را جلوه دهند، وقتی این تکلیف را دادم، چشمان همگی از تعجب گرد شده بود. بااین‌حال، بعد از این‌که نگارشِ روزمه‌های‌شان را تمام کردند، متوجه شدند نگاه به تجارب از دریچهٔ شکست‌ها، آن‌ها را وادار می‌سازد با اشتباهاتی که در این مسیر مرتکب شده‌اند، کنار بیایند. راستش هنوز هم بسیاری از دانشجوهای سابقم، روزمه‌های شکست خود را در کنار روزمه‌های متعارف موفقیت‌های‌شان، به‌روز نگه می‌دارند.

درحقیقت با کمک به دیگران احتمال بیش‌تری هست که دیگران هم به ما کمک کنند.

به خاطر داشته باشید هر کاری که شخصی برای شما انجام می‌دهد، به‌قیمت ازدست‌دادن یک فرصت برایش تمام می‌شود. این یعنی وقتی کسی بخشی از روزِ خود را برای رسیدگی به کار شما صرف می‌کند، کاری هست که برای خودش یا کسی دیگر انجام نداده است. خیلی راحت می‌توانید خودتان را گول بزنید و فکر کنید که «درخواست من که چیز مهمی نبوده است»؛ اما وقتی کسی مشغول است، هیچ درخواستی کوچک نیست. آن‌ها مجبور می‌شوند کاری را که دارند انجام می‌دهند، متوقف کنند، روی درخواست شما تمرکز کنند و برای پاسخ به آن وقت بگذارند

زندگیِ حقیقی، یک امتحانِ کتاب‌باز نهایی است. درها بازِ باز هستند و به شما اجازه می‌دهند وقتی می‌خواهید مسائلِ بی‌انتهای مربوط به کار، خانواده، دوستان و دنیا را در مقیاس بزرگ، حل کنید، از منابع بی‌پایان اطراف خود استفاده کنید.

هرچه مشکل بزرگ‌تر، فرصت بزرگ‌تر.

به خودتان اجازه دهید به باورِ همگانی شک کنید و در قواعد پیرامونِ خود تجدیدنظر کنید.