بریده‌هایی از کتاب شکلات تلخ

ای کاش همه مادر و پدرها یاد می‌گرفتند از همان زمان که بچه‌دار شدند بچه‌اشان را زیر نظر روانشناس بزرگ کنند تا کمتر بیمار تحویل جامعه بدهند. بچه مگر چه‌قدر می‌تواند تاوان عقده‌ها و مشکلات و ندانستن‌های والدین را پس بدهد!

چه‌قدر شهر زیباتر می‌شد اگر مردم یاد می‌گرفتند عشق خودشان را به همدیگر نشان بدهند، بدون ترس... بدون خجالت... بدون فکر کردن به این‌که مردم چه می‌گویند!

ــ شکلات تلخ کنار اسپرسو می‌چسبه. در صورتی که پشت سرش یه نخ هم سیگار شکلاتی بکشی، سرطان هم گرفتی دیگه اهمیتی نداره.

سعی کن حتی اگر تلخی، تلخی‌ات مانند شکلات بر جان‌ها خوش بنشنید و همه اطرافیانت طرفدار تلخی‌ات باشند. تلخی‌ات بشود آرام جان‌ها. شیرینی‌ات را در پشت تلخی‌ات پنهان کن. مهربانی و عشق نقطه ضعف است. همیشه حواست را به نقطه ضعف‌هایت جمع کن. دشمن در کمین تو است.

معتقدم آدم اول باید همسرشو دوست داشته باشه تا بتونه بچه‌ای رو که به دنیا می‌آد توی آرامش بزرگ کنه. وگرنه آوردن بچه بین یه عالمه تنش گناه کبیره‌س!

ثانیه‌ها می‌گذرند و جای خود را به دقایق می‌دهند. دقایق می‌گذرند و جای خود را به ساعت‌ها می‌دهند، ساعت‌ها روز می‌شوند، روزها ماه می‌شوند و ماه‌ها سال... به همین سرعت چشم به هم بزنی یک سال از عمرت گذشته و این خودت هستی که تعیین می‌کنی یک سال پر بار را سپری کنی یا یک سالی که چیزی جز ثانیه و دقیقه و ساعت و ماه نداشته باشد.

دل زبان نفهم است ولی عقل باید یاد بگیرد او را سر جایش بنشاند. اگر همیشه به خاطر دل به راحتی از خطاها بگذریم کم کم عقل خودش را کنار می‌کشد و همهٔ تصمیمات زندگی احمقانه می‌شود.

ــ زندگی یک چمدان است که می‌آوریش بار و بندیل سبک می‌کنی و می‌بریش خودکشی، مرگ قشنگی که به آن دل بستم دست کم هر دو سه شب سیر به فکرش هستم گاه و بیگاه پُر از پنجره‌های خطرم به سَرم می‌زند این مرتبه حتما بپرم گاه و بیگاه شقیقه ست و تفنگی که منم قرص ماهی که تو باشی و پلنگی که منم چمدان دست تو و ترس به چشمان من است این غم‌انگیزترین حالت غمگین شدن است

همین مهم نبودن‌ها باعث شد بتوانم تا این حد در هر چیزی که برایم مهم بود پیشرفت کنم.

معتقدم آدم اول باید همسرشو دوست داشته باشه تا بتونه بچه‌ای رو که به دنیا می‌آد توی آرامش بزرگ کنه. وگرنه آوردن بچه بین یه عالمه تنش گناه کبیره‌س!