بریده‌هایی از کتاب آس و پاس های پاریس و لندن

بعضی‌وقت‌ها که شما در یک رستوران نشسته‌اید و بعداز آنکه نیم‌ساعت از ساعت تعطیلی رستوران گذشته، شما هنوز هم درحال خوردنید و گارسون که با حالت خستگی در کنار شما ایستاده، احساس می‌کنید که بی‌شک او در خودش درحال فحش‌دادن به شما است؛ اما اینطور نیست. او همانطور که شما را تماشا می‌کند با خود نمی‌گوید که: «چه آدم شکمویی!» بلکه می‌گوید: «وقتی من هم روزی پول کافی ذخیره کنم از همین آدم تقلید می‌کنم.» او در خیالش به یک‌جور عیش و لذت فکر می‌کند و آن را خیلی خوب احساس کرده و آن را مورد ستایش قرار می‌دهد. به‌همین دلیل هم هست که خیلی کم پیش می‌آید که گارسون‌ها سوسیالیست شوند؛ همچنین آنها دارای تشکل سودمند و فعالی نیستند و همه آنها دوازده ساعت در روز کار می‌کنند و حتی در کافه‌هایی، در هر هفت روز هفته و در هر روز پانزده ساعت به‌کار مشغول می‌شوند.

کسی که صدقه می‌گیرد، به‌طور عملی همیشه از کسی که صدقه می‌دهد، متنفر است و این ویژگی همیشگی و غیرقابل انکارِ ذات آدم است و در صورتی که پنجاه یا صدنفر از او حمایت کنند، این تنفرش را بروز می‌دهد.

ولی همین وضعیت به من یاد داد که دیگر از فحش «ولگرد خیابانی» استفاده نکنم و همین یک تجربه اخلاقی برایم بود.

شیوه واردشدن گارسون‌ها به درون ناهارخوری هتل یک صحنه بسیار آموزنده بود. آنها همین که از در عبور می‌کنند، یک‌باره تغییر چهره می‌دهند. شانه‌های آنها صاف می‌شود، آنها تمام عجله، کثیفی، ناراحتی‌ها و تمامی نشانه‌های بد را در همان پستو گذاشته و با چهره‌ای باوقار و سنگین بر فرش سالن پای می‌نهند.

شیوه واردشدن گارسون‌ها به درون ناهارخوری هتل یک صحنه بسیار آموزنده بود. آنها همین که از در عبور می‌کنند، یک‌باره تغییر چهره می‌دهند. شانه‌های آنها صاف می‌شود، آنها تمام عجله، کثیفی، ناراحتی‌ها و تمامی نشانه‌های بد را در همان پستو گذاشته و با چهره‌ای باوقار و سنگین بر فرش سالن پای می‌نهند.

زندگی برایمان بسیار مشکل شده بود. آنهایی که به‌خاطر مبارزه با نفس به مدت سه یا چهار هفته روزه می‌گیرند، مدعی‌اند که بعداز چهار روز روزه‌گرفتن شاداب و بانشاط می‌شوند! اما من این را تجربه نکردم؛ چون این روزه یا گرسنگی برای من بیشتر از سه‌روز طول نکشید و شاید هم به اختیار و رضایت خود روزه‌گرفتن با گرسنگی به‌خاطر نداشتن غذا متفاوت است.

هروقت که کاری برای انجام‌دادن ندارید و کمی گرسنه‌اید، هیچ‌چیزی نمی‌تواند توجه و میلتان را تحریک کند. بعضی‌وقت‌ها شما نیمی از روز را بی‌حرکت در جای خواب خود دراز می‌کشید؛ درست عین آن اسکلت جوان که بودلر آن را در شعرهایش وصف کرده است. فقط غذا می‌تواند شما را به حرکت وادارد.