بریده‌هایی از کتاب قلعه‌ی حیوانات

انسان تنها دشمن واقعی ماست. او را از صحنه خارج کنید تا ریشهٔ تمام بدبختی‌ها، گرسنگی و کار و زحمت بیش از حد، بخشکد. «انسان، موجودی است که تنها مصرف‌کننده است؛ ولی هیچ تولیدی ندارد. نه شیر می‌دهد، نه تخم می‌کند و آن‌قدر ضعیف است که نمی‌تواند گاوآهن بکشد. سرعت دویدن او نیز به‌حدی نیست که بتواند خرگوش بگیرد؛ اما با همهٔ این‌ها، سلطان همهٔ حیوانات است. از حیوانات کار می‌کشد و در ازای آن، غذای بخور و نمیری به آن‌ها می‌دهد که فقط تلف نشوند و بقیه را خودش تصاحب می‌کند.

از این طریق است که می‌توانیم ثروتمند و آزاد باشیم. پس چه‌کار باید بکنیم؟ بله، باید روز و شب تلاش کنیم و جسم و روح خود را به‌کار گیریم تا نسل بشر را از روی زمین ریشه‌کن کنیم! دوستان، پیام من به شما این است: شورش! من نمی‌دانم این شورش کی به‌وقوع می‌پیوندد، شاید هفتهٔ دیگر یا شاید صدسال دیگر؛ ولی می‌دانم و مثل روز برایم روشن است که دیر یا زود، عدالت برقرار خواهد شد. بنابراین، رفقا، باقی عمر کوتاه خود را تنها به این موضوع فکر کنید و علاوه بر آن، پیام مرا به کسانی که بعد از شما می‌آیند برسانید تا نسل‌های آینده به تلاش و مبارزهٔ خود ادامه دهند تا به پیروزی برسیم.

«زندگی، با آسیاب یا بدون آسیاب، طبق معمول همیشه سخت و دشوار می‌گذرد.»

حیوانات از پشت پنجره، بارها و بارها به چهرهٔ خوک‌ها و انسان‌ها خیره شدند؛ اما دیگر نتوانستند بین آن‌ها فرقی بگذارند.

«رفیق، احساساتی نشو! جنگ جنگ است. انسان خوب، انسانی است که مرده باشد.»

پاسخ او به هر مشکل و گرفتاری این بود: «من بیش‌تر کار خواهم کرد!»

جنگ جنگ است. انسان خوب، انسانی است که مرده باشد.

«انسان، موجودی است که تنها مصرف‌کننده است؛ ولی هیچ تولیدی ندارد. نه شیر می‌دهد، نه تخم می‌کند و آن‌قدر ضعیف است که نمی‌تواند گاوآهن بکشد. سرعت دویدن او نیز به‌حدی نیست که بتواند خرگوش بگیرد؛ اما با همهٔ این‌ها، سلطان همهٔ حیوانات است.

حیوانات از پشت پنجره، بارها و بارها به چهرهٔ خوک‌ها و انسان‌ها خیره شدند؛ اما دیگر نتوانستند بین آن‌ها فرقی بگذارند.

او همیشه به‌جای «تقلیل» از کلمهٔ «تعدیل» استفاده می‌کرد

ناپلئون دیگر هرگز با نام سادهٔ «ناپلئون» خطاب نمی‌شد. نام او همیشه با عنوان رسمی «پیشوای ما، رفیق ناپلئون» خوانده می‌شد و خوک‌ها دوست داشتند تا القاب دیگری مثل «پدر حیوانات»، «خصم بشر»، «حامی گوسفندان»، «دوست جوجه‌اردک‌ها» و غیره به او بدهند.

حیوانات از پشت پنجره، بارها و بارها به چهرهٔ خوک‌ها و انسان‌ها خیره شدند؛ اما دیگر نتوانستند بین آن‌ها فرقی بگذارند

اوضاع زندگی‌شان همیشه همین بوده و نه بدتر می‌شود نه بهتر. او گفت گرسنگی، مشقّت و سختی و یأس و نومیدی، قوانین جدانشدنی‌ای از زندگی آن‌ها هستند.

تابستان هفته‌ای شصت ساعت کار کردند و ناپلئون در ماه اوت اعلام کرد که باید بعدازظهرهای یکشنبه هم کار کنند. اگرچه این کار داوطلبانه بود؛ ولی جیرهٔ غذایی هر حیوانی که غیبت می‌کرد، نصف می‌شد. با وجود این اضافه‌کاری، آن‌ها مجبور شدند از بعضی کارها صرف‌نظر کنند

دوستان، تصور نکنید رهبری کار لذتبخشی است! برعکس، مسوولیتی سنگین و دشوار است. هیچ‌کس به‌اندازهٔ رفیق ناپلئون معتقد به تساوی و برابری حیوانات نیست. او خیلی خوشحال می‌شود که شما خودتان برای خود تصمیم بگیرید؛ ولی بعضی وقت‌ها ممکن است تصمیمات ناجوری بگیرید. آن‌وقت ما باید چه‌کار کنیم؟ به‌طور مثال فرض کنیم روزی تصمیم بگیرید که از آن طرح درخشان آسیاب بادی اسنوبال پیروی کنید، اسنوبال، کسی که حالا همه می‌دانیم خیانتکاری بیش نیست؟»

«رفیق، احساساتی نشو! جنگ جنگ است.

من خودم به‌هیچ‌وجه شیر و سیب دوست ندارم. هدف ما از خوردن شیر و سیب فقط حفظ سلامتی است. شیر و سیب (دوستان، همان‌گونه که از نظر علمی به اثبات رسیده است) حاوی موادی است که برای حفظ سلامتی خوک لازم است. کارِ ما خوک‌ها فکری است. مدیریت و سازماندهی تمام مزرعه برعهدهٔ ماست. ما شب و روز در فکر رفاه شما هستیم و به‌خاطر شماست که شیر می‌نوشیم و سیب می‌خوریم. هیچ می‌دانید که اگر ما از وظایف خود بازبمانیم، چه اتفاقی رخ خواهد داد؟ بله، جونز دوباره به این‌جا برمی‌گردد!

من نمی‌دانم این شورش کی به‌وقوع می‌پیوندد، شاید هفتهٔ دیگر یا شاید صدسال دیگر؛ ولی می‌دانم و مثل روز برایم روشن است که دیر یا زود، عدالت برقرار خواهد شد.

می‌گفت: «خدا به من دم داده تا با آن حشرات را از خود دور کنم» و بی‌درنگ اضافه می‌کرد: «اما ای کاش نَه من دم داشتم و نَه حشره‌ای آفریده شده بود!»

«شادی و سعادت واقعی در کار زیاد و زندگی ساده است.»