بریده‌هایی از کتاب شروعی دوباره در پاریس

می‌دونی این روزا برای بردن اسکار باید چه‌کار کنی؟ باید نقش کسی رو بازی کنی که یه دستش رو از دست داده، یا یه پاش رو، یا مادرش رو، یا پدرش رو یا ترجیحاً همشونو. زننده و بدبخت و پستش کنی تا مردم از گریه کور شن و تو رو نابغه بدونن. اما اگر الهام‌بخش مردم باشی و به خنده بیاری‌شون چی؟ وقتی فصل جایزه‌ها برسه اصلاً تو رو در نظر نمی‌گیرن.

رمان‌ها تاحدودی باید منعکس‌کنندهٔ زندگی واقعی باشن وگرنه ممکنه ریسک احساسی بودن داشته باشن. ـ کی اهمیت می‌ده؟ کسایی که پایان خوش دوست ندارن می‌تونن برن و تو بدبینی خودشون غوطه‌ور بشن. ـ اینم یه مدل نگاه کردن به قضیه‌س.

چرا دخترا همیشه دیوونه‌وار عاشق کسی می‌شن که فقط باعث رنج‌شون می‌شه و اصلاً حواس‌شون به کسایی که واسه‌شون کوه رو جابه‌جا می‌کنن، نیست؟

کتابی که در دست دارید داستانی عاشقانه و طنز را روایت می‌کند که در گوشهٔ دیگری از دنیا برای آدم‌هایی که با ما تفاوت زیادی ندارند اتفاق می‌افتد و به‌خوبی نشان می‌دهد که سرنوشت، چقدر غیرمنتظره و پیش‌بینی‌نشده است. امید است که از خواندن آن لذت ببرید.

شاید عشق اینه که با چنگ‌ودندون بجنگی تا مطمئن بشی داستان پایان خوشی داره.