بریده‌هایی از کتاب نگاهی اجمالی به فعالیت مذهبی در فضای مجازی

اگر در فضای مجازی با شبهات یا حتی یاوه سرایی‌های علیه دین مواجه شدیم الزاماً این را نظر قطعی نقل کننده آن ندانیم.

به عنوان یک شیعه همه ما در بالابردن سطح دانش مذهبی خود موظف هستیم و در برخی شرایط، لازم است که امر به معروف و نهی از منکر را عهده‌دار شویم.

یقیناً اگر بدون توجه به عواقب کار وارد فعالیت مذهبی در شبکه‌های اجتماعی شویم توقع نتیجه‌ای درست کار بیهوده‌ای است. نداشتن استراتژی مدون در فعالیت‌های مذهبی شیعیان، شاید خود به اندازه شبهه‌سازان به جو مسموم این فضا کمک کرده است.

این موانع ذهنی را فقط با یک تلنگر ساده می‌توان پاسخ داد: مَنْ أَحْیَاهَا فَکَأَنَّمَا أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعًا هر کس نفسی را زنده کند گویا همه مردم را زنده کرده است. بدین شکل تکلیف ما نسبت به کمیت اعمال خودمان روشن می‌شود و به طریق اولی می‌توان فهمید که نجات معنوی یک فرد چه ارزشی در برابر نجات جانش دارد. و هیچ جا کسی به خاطر وجود قشری از علما در جامعه از وظیفه خود معاف دانسته نشده است.

جانب دیگر حضور در این‌گونه فضاهای مجازی هم فقط باید به نیت اصلاح امر باشد چرا که در حدیث داریم امام صادق (ع) فرمودند: سزاوار نیست مؤمن در مجلسی بنشیند که در آن معصیت خدا می‌شود و نمی‌تواند آن را تغییر دهد.

بدون شک با ارزش‌ترین پوشش برای یک زن چادر است اما وقتی حیا در میان دختران رواج نداشته باشد و بدون داشتن زیر ساخت فکری، چادر و یا هر پوشش کامل دیگری حداقل سودی برای جامعه نخواهد داشت.

وقتی جامعه به ارزش حیا پی برد می‌تواند متناسب با شرایط سنی، جنسی، مکانی، نوع، رنگ، میزان و ماهیت پوشش را به انتخاب خودش آزادانه برگزیند و به انتخاب عاقلانه خود پایبند باشد. کلید واژه تبلیغ حجاب، حیا و عفت است که فطرتا مورد پذیرش است اما حجاب صرف چندان قابل تبلیغ نیست. کسی که به حیا و عفت متذکر شود ذاتا حجاب را می‌پسندد و دنبال بهترین حجاب خواهد بود. اما با استدلال نهایتا می‌توان به حجاب حداقلی رسید.