بریده‌هایی از کتاب ذهن بی‌حصار، عبور از مرزها برای پیشرفت و کشف سرزمین‌های جدید

بلکه جامعهٔ احمق جامعه‌ای است که آنان که می‌فهمند سکوت می‌کنند و یا به سکوت کشیده می‌شوند.

باید یک‌بار به خاطر همه‌چیز گریه کرد، آن‌قدر که اشک‌ها خشک شوند؛ باید این تن اندوهگین را چلاند و بعد دفتر زندگی را ورق زد، به چیز دیگری فکر کرد؛ باید پاها را حرکت داد و همه‌چیز را از نو شروع کرد.

خداوند از روح خود در نفس ما دمیده است و او بی‌پایان است. لذا همه ما یکتا و ویژه آفریده شده‌ایم.

حال اگر بغل‌دستی شما چند پاپ کورن از ظرف شما برداشت، شما خشمگین می‌شوید و وحشیانه به سمت او حمله می‌کنید؟ باز هم نه! حکایت یک وان حمام پر از پاپ کورن حکایت زندگی و کسب‌وکار و فرصت‌های پیش روی ماست. اگر این‌گونه به ظرفیت‌ها و فرصت‌های دنیا نگاه کنیم، متوجه می‌شویم: دستاوردها و موفقیت‌های دیگران مساوی با شکست ما نیست. پاپ کورن‌های زیاد دیگری برای ما وجود دارد. دیگر توان و انرژی درونی محدود ما صرف رقابت، حسادت، زیرآب‌زنی و تنفر از رقبا نخواهد شد. اگر فرصتی را از دست دادیم، دنیا برای ما به پایان نمی‌رسد. فرصت‌های بی‌شمار دیگری وجود دارند که می‌توانیم به آن‌ها بپردازیم. اگر نگاه پاپ کورنی نداشته باشیم، وقتی پیش روی ما دری بسته می‌شود آن‌قدر به آن در بسته چشم می‌دوزیم که صدها درب گشودهٔ پیش رویمان را نمی‌بینیم.

فرض کنید کسی که قولش صادق است به شما بگوید تنها یک سال تا پایان عمرتان باقی مانده است و شما هم باور کنید، حال در این یک سال به سراغ چه کاری می‌روید؟ خُب بعد این یک سال را کمتر بکنید؛ مثلاً شش ماه، همین‌طور کمتر تا ۲۴ ساعت، ببینید در این فرصت دست به چه کاری می‌زنید؟ کارهایی که به نظرتان می‌آید در آن ۲۴ ساعت انجام دهید و بعد از دنیا بروید آن‌ها فریاد درون شماست.

مزیت کسانی که هدف و استراتژی دارند این است که چون خودشان هدف‌گذاری کرده‌اند، نمی‌گذارند امور دیگر برای آن‌ها هدف‌گذاری کند و به‌راحتی ۳ کار اولویت‌دار خود را مشخص می‌کنند. بنابراین، اگر می‌خواهید هر روزتان یک گام بلند به سوی پیشرفت باشد، اول از همه باید بدانید که می‌خواهید در پنج سال یا ده سال آینده به کجا برسید. نکتهٔ جالب اینجاست که این نکات طلایی برای همه در همهٔ سطوح، از جمله کسانی که در خانه کار می‌کنند یا کسانی که مدیر ارشد کشور هستند، کاربردی و مهم است.

تک‌کاری می‌تواند زمان لازم را برای انجام کارهای مهم تا ۸۰ درصد کاهش و کیفیت کار نهایی را به‌شدت افزایش دهد.

چقدر در برابر ویدئو مقاومت شد. اما اکنون همه داستان نجس بودن آن را فراموش کرده‌ایم. در آن روزها می‌گفتند ویدئو باعث متلاشی شدن خانواده می‌شود و ارزش‌های دینی و فرهنگ ملی ما را تهدید می‌کند.

روحیه تنِسی تاکسیدویی در همهٔ ما وجود دارد. همهٔ ما عاشق این هستیم که یک‌شبه ره صدساله برویم. انضباط راهبردی، صبوری، پایداری و تداوم را دوست نداریم و راهگشا نمی‌دانیم.

زندگی حتی وقتی انکارش می‌کنی، حتی وقتی نادیده‌اش می‌گیری، حتی وقتی نمی‌خواهی‌اش، از تو قوی‌تر است، از هر چیز دیگری قوی‌تر است. آدم‌هایی که از بازداشتگاه‌های اجباری برگشتند دوباره زاد و ولد کردند؛ مردان و زنانی که شکنجه دیده بودند، که مرگ نزدیکانشان و سوختن خانه‌هایشان را دیده بودند، دوباره به دنبال اتوبوس‌ها دویدند؛ به پیش‌بینی هواشناسی با دقت گوش کردند و دخترهایشان را شوهر دادند. باورکردنی نیست، اما همین‌گونه است. زندگی از هر چیز دیگری قوی‌تر است.

این کتاب حاصل غفلت و تفکرات اشتباه است

قرار نیست ما از ابتدا به فرمول نهایی (راه حل پایانی) برسیم. شما در هر گام یک پله بالاتر می‌روید

چندین سال پیش دختر و پسری عاشق شدند و دختر مهریهٔ خود را هزار بوسه تعیین کرد. کارشان متأسفانه به طلاق کشید. دختر می‌گفت مهریه‌ام را بخشیدم و پسر می‌گفت که نه، من باید مهریه را تا ریال آخر ادا کنم. در زمان عاشقی، دختر هیچ احتمالی برای شکست (طلاق) قائل نشده بود وگرنه هیچ‌گاه چنین پیشنهادی نمی‌داد.

تک‌کاری می‌تواند زمان لازم را برای انجام کارهای مهم تا ۸۰ درصد کاهش و کیفیت کار نهایی را به‌شدت افزایش دهد.

آدم‌ها هنگامی که به آینده فکر می‌کنند، توان تصمیم‌گیری عقلایی دارند، ولی در موقعیت حال، ملاحظات کوتاه‌مدت بر اهداف بلندمدتشان چیره می‌شود.

اگر خود را در کتاب‌های خوب محاصره کنیم، آنگاه افکارمان رشد می‌کند.

نخواهیم که جای دیگری باشیم، چراکه جای ما در هستی خالی خواهد ماند. هوش ویژه‌ای که خداوند در درون هر کدام از ما نهاده است را بیابیم و بر اساس آن مسیر جدیدی را بپیماییم.

تا دیر نشده این سؤال صریح و سخت را از خود بپرسیم که چه مهارت یا تخصصی داریم که همه‌جا (یا حداقل خیلی از جاها) به کار می‌آید و برایش پول می‌دهند.

لازم نیست همهٔ کارها را انجام بدهید. کارهای مهم‌تر را به صورت واضح مشخص کنید (نهایتاً ۳ کار) و مابقی کارها را تنها در صورتی انجام دهید که وقت اضافه داشته باشید؛ در غیر اینصورت بدون استرس رهایشان کنید.

یک هدف مبهم را بشکنید به اقدامات مشخص کوچک (تکنیک پنج)؛ برای آن‌ها زمان‌بندی کنید (تکنیک چهار)؛ برای خودتان جریمهٔ بیرونی و پاداش درونی تعیین کنید (تکنیک دو و سه)؛ و شرایط را به گونه‌ای طراحی کنید که کارهای دیگر غیر از این کار برایتان سخت باشد (تکنیک اول).