بریده‌هایی از کتاب داستان شیاطین

او از مادر به بندگانش مهربانتر است. خداوند رحمان و رحیم است. این ما بندگان هستیم که با کارهای اشتباه، خودمان را از بخشندگی او دور می‌کنیم و یا با عدم مدیریت و راهکار صحیح به بن بست می‌خوریم.

خداوند می‌فرماید: من زمین و آسمان را بخاطر پنج نور مقدس آفریده‌ام احساس شعف، خوشحالی، بغض و... به من دست داد.

متوجّه شدم وقتی معلّمِ دینی می‌گفت: روز قیامت دست و پا و اعضای بدن یا محیط به سود یا بر علیه انسان شهادت می‌دهند یعنی چه! زیرا این‌ها دراین دنیا هوشمند هستند و همه چیز را متوجّه می‌شوند.

در این داستان ها سعی شده است ترفندهایی که شیاطین در زندگی روزمره انسان بکار می برند تا به طرق مختلف آنها را از راه راست منحرف وسر در گم کنند به اشکال مختلف و به صورت داستان بیان شود و راه و روش مقابله با این وسوسه و توطئه ها از طریق فهم و شعوری که خداوند در وجود او نهاده و به او عطا نموده، را نشان داده و خنثی نماید.

اگر طرح آبیاری قطره‌ای را جایگزین آبیاری سنّتی کنیم مشکل کمبود آب برای کشاورزی حل می‌شود.

مولانا حقیقت انسان را چنین بیان کرده: انسان به ریسمانی می‌ماند که دو سر دارد؛ سری در کرانهٔ بی‌نهایت؛ و سری در لبهٔ پرتگاهِ عدم. "دیو سوی آدمی شد بهرِ شرّ سوی تو ناید که از دیوی بتر تا تو بودی آدمی دیو از پی‌ات می‌دوید و می‌چشانید از می‌ات چون شدی در خوی دیوی استوار می‌گریزد از تو دیو ای نابکار"

همه ذرّاتِ طبیعت هوشمند هستند.

سوگند به خداوند که همگی را گمراه خواهم کرد. زمانی از انسان دست بر می‌دارم که جان به گلویش رسیده باشد. تلاش و سعیتان را بیشتر کنید گروه گروه شوید با هم مشورت کنید: که چگونه و به چه روش‌هایی می‌توان انسان را از راه درست دور کرد و به ضلالت و گمراهی کشانید.

بخاطر همین است که می‌گویند خدا از مادر به انسان‌ها مهربانتر است. چون مادرها خیلی ازکارها را دوست دارند برای فرزندانشان انجام دهند امّا قدرت و امکاناتش را ندارند. خداوند براحتی هرچه را بخواهد انجام می‌دهد.

خدا با همهٔ انسان‌هاست جدا از ما نیست. ماییم که با خدا نیستیم.

امام صادق (ع) ۴۰۰۰ شاگرد در رشته‌های مختلف تربیت کرد. که ۱۳۰۰ کتاب در مورد مکانیک؛ فیزیک؛ شیمی و کتب مختلف نوشته‌اند. ۵۰۰ کتاب فلسفه در کتابخانه ملی فرانسه و در موزه لندن است. جابربن‌حیان یکی از شاگردان اوست که در غرب شناخته شده است ولی شرق او را نمی‌شناسد. محمدرشاد از دانشمندان غربی نقل می‌کند کتاب‌هایی از جابر سیصد سال قبل در اروپا چندین دفعه تجدید چاپ شده است.

چرا مدام تو ذهن مردم جهان سوم القا می‌کنند شما "نمی‌توانید"!! درحالیکه مغزهای جهان سوم، کشورهای جهان اول را پیشرفته کرده‌اند.!

خواهش می‌کنم زندگی و امید را از بچه هایمان نگیرید؟ فرزندانمان در چنین محیط سرد و مضطربی جسم و روحشان می‌میرد. آیا این تجاوز به حقوق ما نیست؟ زیباییت را برای همسرت ببر بگذار ما هم زندگی خوبی داشته باشیم، ما را از این فشار روحی نجات بده. دختر زیبا: با شنیدن این حرف ها و گریه های زن با ناراحتی و لرزان پرسید: یعنی ما زندگی شماها را به هم زدیم حتی فرزندانتان هم از دست ما آسوده نبودند. دورادور به روح و روان آن‌ها هم آسیب رساندیم. من را بگو که فکر می‌کردم ما فقط با هم رفیق و دوستیم. نمی‌دانستم تا این عمق در زندگی شماها نفوذ کرده‌ایم که دیگر نفس کشیدن هم برایتان سخت شده است. ما را ببخشید خودِ من هم قربانی

کسی که خداوند می‌فرماید: من زمین و آسمان را بخاطر پنج نور مقدس آفریده‌ام

دوراز حتی تصوراست که میلیون‌ها انسان به عشق شخص واحدی سر از پا نشناسند. درقلب و عمل و زبانشان فقط لبیک یا حسین دیده شود. یقینا ابهتش آنقدر هست: که جهان را بلرزاند. و رسانه‌های دشمن ترس از نشان دادن این عشق داشته باشند. عشقی که تودقلب میلیون‌ها اینطوری رخنه کند. تو ذره ذره وجودشان نفوذ کند. ازمنبع لامتناهی سرچشمه می‌گیرد. برای همین عشق به حسین (ع) یک عشق الهی است. "این عشق الهی‌ست حق لایتناهی‌ست این شور خدایی‌ست"

این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست. این چه شمعی است که جان‌ها همه پروانه اوست.

اینجا همه مشغولند؛ مشغول عشقبازی، عشق به خدا، عشق به حسین، عشق به ائمه اطهار؛ عشق به همه خوبان!!! اصلاً کسی درعالم خودش نیست. چنان در عشق حسین مدهوش هستند که: خستگی، درد، بی‌خوابی را متوجه نمی‌شوند. حرفی از نژاد عرب، فارس، سیاه، سفید، کوتاه، بلند، فقیر، ثروتمند نیست. یا دارند وسایل پذیرایی از عشاق حسین (ع) رو فراهم می‌کنند. یا مثل من عشقش را با پیاده‌روی و تاول پایش به حسین ابن علی نشان می‌دهند.

گفت: همه زندگیم را مدیون حسینم هرچه دارم از اوست. با خودم گفتم: ای خدا این چه عشقیست که درسینه‌ها گذاشتی؟ این‌ها چه کسانی هستند ازکدام گروه بندگانند که اینطوری به عشق حسینت مهمان‌نوازی می‌کنند حتی با دست خالی آماده بهترین پذیرایی از زوارند. در خانه‌ها؛ اتاق‌ها؛ پذیرایی‌ها؛ حمام و توالت و... برروی تمامی زوارحسین (ع) باز گذاشته‌اند. سر و پا و جان و مال نمی‌شناسند. هرچه دارند را با زوار حسین به شراکت می‌گذارند صبحانه؛ ناهار؛ شام و... . ازشب تا صبح فقط ماشین لباسشویی‌هایشان لباس زوار حسین را می‌شوید و تمیز می‌کند با وجود کمبود آب برای حمام‌هایشان صف کشیده شده است. هرکسی به هر طریقی می‌خواهد عشقش را به حسین (ع) ابرازکند.

خداوند برای هیچ کسی بد نمی‌خواهد. خدا با همهٔ انسان‌هاست جدا از ما نیست. ماییم که با خدا نیستیم. ما هستیم که با تصمیم‌گیری‌ها و کارهای اشتباهی که انجام می‌دهیم راه بدبختی را جلوی پای خود می‌گذاریم. در زندگی بدون راهنمایی عقل فقط بر اساس دلمان راهمان را انتخاب کرده و مسیرمان را طی می‌کنیم. وقتی به بن بست رسیدیم یا با شکست به زمین خوردیم از خواب غفلت بیدار شده یادمان می‌آید که خدایی داریم باید از او کمک بگیریم. صدای ناله و فریاد و اعتراضمان بلند می‌شود. ناشکری پشت ناشکری!! در حالی که اگر همان اول راه؛ مسیر را براساس عقل انتخاب می‌کردیم و از خداوند کمک می‌گرفتیم انقدر ضرر و زیان را تحمل نمی‌کردیم. ناراضی و ناسپاس نمی‌شدیم. پسرم این اشتباه خود بندگان است که به خدا نسبت می‌دهند و شاکی هستند.

روز قیامت دست و پا و اعضای بدن یا محیط به سود یا بر علیه انسان شهادت می‌دهند یعنی چه! زیرا این‌ها دراین دنیا هوشمند هستند و همه چیز را متوجّه می‌شوند. واقعاً خداوند چقدر بزرگ و قدرتمند است که آفریده‌هایش نیز هوشمند می‌باشند.