بریده‌هایی از کتاب چرا از انتخاب هایمان ناخشنودیم؟

آنچه دورنمای جذابی دارد، در عمل لزوماً همیشه خوب نیست.

خرید دانش امروزه بیشتر کالج‌های آزاد هنر و دانشگاه‌ها تصویری را به نمایش می‌گذارند که بیش از هر چیز بر آزادی انتخاب تأکید می‌کند و دانشگاه‌های مدرن یک نوع مرکز خرید فکری هستند. یک قرن پیش، برنامه درسی کالج شامل دوره‌های ثابت آموزشی با هدف آموزش سنت‌های اخلاقی و مدنی به مردم بود. هدف از آموزش صرفاً یادگیری یک رشته نبود، بلکه راهی برای پرورش شهروندان با ارزش‌ها و آرمان‌های مشترک بود. اغلب یکی از دروس اصلی تحصیلات کالج توسط رئیس دانشگاه آموزش داده می‌شد. در این دوره آموزه‌های مختلف دانش‌آموزان با یکدیگر ادغام می‌شدند. اما مهمتر از همه، هدف از این دوره این بود که به دانش‌آموزان آموزش داده شود که چگونه از تحصیلات دوران کالج خود برای ساختن یک زندگی خوب و اخلاق‌مدارانه، چه در زندگی شخصی و چه به عنوان عضوی از جامعه، استفاده کنند.

زمانی که محصولات یکی هستند، مردم آن چیزی را انتخاب می‌کنند که برایشان آشناتر است؛ حتی اگر دلیل این آشنایی تبلیغات باشد.

تفاوت مهمی بین این دو گروه وجود دارد. حداکثرخواه‌ها و کمال‌گرایان هر دو استانداردهای بسیار بالایی دارند؛ اما کمال‌گرایان انتظار برآورده شدن این استانداردها را ندارند، درحالیکه حداکثرخواه‌ها، انتظار برآورده شدن آن‌ها را دارند.

سال‌ها پیش، آیزایا برلین، فیلسوف برجسته سیاسی، تمایزی اساسی بین «آزادی منفی» و «آزادی مثبت» قائل شد. آزادی منفی، «آزادی از» محدودیت‌ها و موقعیتی است که در آن دیگران به شما می‌گویند که چه کاری باید انجام دهید. آزادی مثبت، «آزادی برای» استفاده از فرصت‌های در دسترسی است که به شما این امکان را می‌دهد تا زندگی خود را به گونه‌ای که می‌خواهید بسازید و به آن معنا و مفهوم ببخشید.

تجربه‌های فوق‌العاده را به صورت کمیاب نگه داریم. مهم نیست توان مالی شما چقدر است؛ نوشیدنی‌های عالیتان را برای موقعیت‌های خاص نگه دارید. مهم نیست توان خربد چه لباسی را دارید؛ آن پیراهن فوق‌العاده خوش‌دوخت، زیبا و ابریشمی را برای مواقع خاص نگه دارید. این تمرین ممکن است شبیه تمرینی برای خود انکاری به نظر برسد، اما من اینطور فکر نمی‌کنم. برعکس، این راهی است که باعث می‌شود بتوانید همچنان به لذت بردن ادامه دهید. اگر غذاهای فوق‌العاده، نوشیدنی‌های فوق‌العاده و بلوزهای فوق‌العاده نتوانند به شما احساس فوق‌العاده‌بودن بدهند، پس هدف از وجود آن‌ها چیست؟

من به هر یک از این منابع لذت عادت کردم- تطابق پیدا کردم- و آن‌ها دیگر منبع لذت نیستند.

«پشیمانی، تصمیماتی با چند جایگزین جذاب را بیشتر تهدید می‌کند تا تصمیماتی که یک یا چند جایگزین محدود دارند. برعکس، پس از آن، هرچه تعداد انتخاب‌های جذاب افزایش می‌یابد، احتمال پشیمانی نیز بیشتر می‌شود»

بر آنچه موجب خوشحالی شما می‌شود و آنچه به زندگی شما معنا می‌بخشد، تمرکز کنید.

ما نمی‌توانیم جلوی انطباق را بگیریم. آنچه می‌توانیم انجام دهیم این است که انتظارات واقع‌گرایانه‌ای نسبت به تغییر تجارب در طول زمان برای خودمان ایجاد کنیم.

زمانی که شما را در گهواره قرار می‌دهند تا زمانی که در گور قرار می‌گیرید، کنترل در زندگی شما نقش بسیار مهمی دارد.

افراد شاد این توانایی را دارند که حواس خود را پرت کرده و رو به جلو حرکت کنند، درحالی‌که افراد ناراضی افکار خود را همچنان نشخوار می‌کنند و مایه رنج هرچه بیشتر خود می‌شوند.

راه خوشبختی- راه موفقیت در تلاش برای کسب جایگاه- پیدا کردن دریاچه مناسب و ماندن در آن است.

تجربه‌های فوق‌العاده را به صورت کمیاب نگه داریم. مهم نیست توان مالی شما چقدر است؛ نوشیدنی‌های عالیتان را برای موقعیت‌های خاص نگه دارید. مهم نیست توان خربد چه لباسی را دارید؛ آن پیراهن فوق‌العاده خوش‌دوخت، زیبا و ابریشمی را برای مواقع خاص نگه دارید. این تمرین ممکن است شبیه تمرینی برای خود انکاری به نظر برسد، اما من اینطور فکر نمی‌کنم. برعکس، این راهی است که باعث می‌شود بتوانید همچنان به لذت بردن ادامه دهید. اگر غذاهای فوق‌العاده، نوشیدنی‌های فوق‌العاده و بلوزهای فوق‌العاده نتوانند به شما احساس فوق‌العاده‌بودن بدهند، پس هدف از وجود آن‌ها چیست؟

همگام با بهبود شرایط مادی و اجتماعی، استانداردهای مقایسه ما نیز افزایش پیدا می‌کند. همانطور که با اقلام با کیفیت بالا ارتباط برقرار می‌کنیم، کم کم تحت تأثیر «نفرین قوه تشخیص» قرار می‌گیریم. اقلام با کیفیت پایینی که در گذشته کاملاً مورد پذیرش بودند، دیگر به اندازه کافی خوب به نظر نمی‌رسند؛ نقطه صفر لذت افزایش پیدا می‌کند و انتظارات و آرزوها نیز همراه با آن افزایش می‌یابند.

هرچه بیشتر برای یک تصمیم سرمایه‌گذاری می‌کنیم، بیشتر انتظار داریم که سرمایه‌گذاری ما تحقق یابد. و انطباق باعث می‌شود که تلاش و زحمت بسیار زیاد برای تصمیم‌گیری، تبدیل به یک اقدام بیهوده شود.

هرچه تعداد گزینه‌ها بیشتر باشد، امکان این‌که «اگر» های بیشتری تولید کنید، بیشتر می‌شود. و با هریک از اگرهایی که نسبت به انتخاب خود مطرح می‌کنید، احساس پشیمانی بیشتر و رضایت کمتری خواهید داشت.

نتایج بد تنها زمانی منجر به پشیمانی می‌شوند که افراد در آن زمینه مسئول باشند.

می‌شود. اگر از افراد سؤال شود که در شش ماه گذشته، در مورد چه چیزی بیش از همه پشیمان هستند، مردم معمولاً از اقداماتی نام می‌برند که انتظارات آن‌ها را برآورده نساختند. اما اگر از آن‌ها سؤال شود زمانی که به گذشته خود به صورت کلی نگاه می‌کنند، در مورد چه چیزی بیش از همه احساس پشیمانی می‌کنند، مردم معمولاً اقداماتی که انجام نداده‌اند را نام می‌برند.

رمز کار در این است که مجموعه گزینه‌های احتمالی را محدود کنید تا هزینه‌های فرصت آن‌قدر زیاد نشود که منجر به از بین رفتن جذابیت سایر گزینه‌ها شود.