بریده‌هایی از کتاب امید در تاریکی

«فرض کنید همان انقلابی را دارید که این همه حرفش را می‌زنید و آرزو می‌کنید. فرض کنید برنده شده‌اید و همان جامعه‌ای که می‌خواستید را دارید. شخصاً در چنین جامعه‌ای چطور زندگی می‌کنید؟ همین حالا آن‌طور زندگی کردن را شروع کنید!»

جرج اورول نوشت: «کسی که مهار گذشته را در اختیار دارد حال را هم کنترل می‌کند. کسی که حال را کنترل می‌کند گذشته را هم در اختیار دارد.»

رقبای شما عاشق این هستند که باور کنید امیدی نیست، هیچ قدرتی ندارید، دلیلی برای انجام کاری وجود ندارد و نمی‌توانید ببرید. امید موهبتی است که لازم نیست واگذارش کنید، قدرتی که مجبور نیستید کنار بگذارید. هرچند امید می‌تواند عملی سرکشانه باشد، سرکشی دلیل کافی برای امید داشتن نیست.

اگر اخبار را دوست ندارید... بروید بیرون و خودتان خبرساز شوید.

هر آن‌چه پیش روی ما قرار می‌گیرد قابل تغییر دادن نیست، اما برای تغییر دادن هر چیزی باید نخست با آن روبه‌رو شد

دنیا جای امنی خواهد شد

اندوه و امید امکان هم‌زیستی دارند.

قدرت عوام هم‌چنان نیروی مهیبی برای تغییر است

امید بدون اندیشهٔ انتقادی ساده‌لوحی است.

قرن بیست‌ویکم شاهد ظهور نابرابری اقتصادی هولناکی بوده است که شاید منشاء آن در فراموشی باشد، هم فراموشی مردم طبقهٔ کارگر که از بدتر شدن وضعیت دستمزد، شرایط کاری و خدمات اجتماعی شکایتی ندارند و هم فراموشی نخبگانی که به امید اجتناب از انقلاب از برخی امتیازات دست کشیدند