بریده‌هایی از کتاب به آن‌ها که عاشق‌شان بودم

با خودم فکر می‌کنم چه حسی دارد اینکه آدم چنین نفوذی رو یک پسر داشته باشد. گمان نکنم خودم دلم همچو چیزی را می‌خواست؛ نگه داشتن قلب یک نفر توی مشتت، مسئولیت زیادی به همراه دارد.

باید سرت رو بگیری بالا و جوری رفتار کنی که انگار عین خیالتم نیست.

عشق چیز ترسناکی است: مدام در حال دگرگونی است. می‌تواند محو شود.

عضوی از یک گروه بودن حس خوبی دارد؛ حس تعلق.

فکر کردن به «اگر» ها لذت‌بخش است. ترسناک، اما لذت‌بخش.

کیتی هین هورت کشیدن شیرش برایم دست تکان می‌دهد.

«مامان بهم گفت با وجود یه دوست‌پسر به کالج نرو. گفت دلش نمی‌خواد منم از اون دخترهایی باشم که پشت تلفن گریه می‌کنن و به فرصت‌های جدید می‌گن نه، عوض اینکه بگن آره.»

. تعلق داشتن به کسی... قبلاً نمی‌دانستم، اما حالا که فکرش را می‌کنم، این چیزی است که همهٔ عمر می‌خواستم. اینکه مال کسی باشم، و او هم مال من باشد.

دیگر قرار نیست از خداحافظی کردن بترسم، چون خداحافظی الزاماً برای همیشه نیست.

«یه لطفی به من می‌کنی کیتی؟» «چی بابا؟» «می‌شه واسه همیشه همین‌قدی باقی بمونی؟» کیتی به طور اتوماتیک جواب می‌دهد: «اگه برام یه توله‌سگ بخری می‌مونم!»