بریده‌هایی از کتاب خویش را باور کن

آخرین برگ یادآور حماسه کسانی است که در خرمشهر یا هویزه ایستادگی کردند و آخرین کسی بودند که به ناچار شهر را ترک کردند. حماسه مدیران و کارکنانی است که در موشک باران تهران همچنان در سازمان‌ها وکارخانه‌ها ایستادندو کارخانه‌ها و شهر را ترک نکردند و گاه حتی به پناهگاه نیز نمی‌رفتند.

به یاد شادروان دکترعلی اسدی افتادم و به یاد ۱۸ سال تمام مقاومت او در برابر شکنجه دیالیز، نه تنها مقاومت که در همین حال سازندگی و شکوفایی و درخشندگی، این همه تالیف، ترجمه، مقاله‌، سمینار و آن همه تاثیرفکری؛ مدیریتی، اجتماعی و فرهنگی و در نهایت همچون درختان ایستاده مردن.

افسوس می‌خوردم که چرا غبار کار و زندگی نمی‌گذارد. پیام‌های پیوسته هستی را ببینم و بشنویم. افسوس که دیده در غباراست ورنه همه جا پر از نگاراست

در باغی در حاشیه جاده آخرین و تنها برگ باقیمانده برسپیداری توجه مرا به خود جلب کرد. با این که با سرعت از کنارآن گذشتیم من مدت‌ها و کیلومترها به سماجت این (برگ) که با تقلای تمام، خود را در هجوم باد برشاخه خویش نگاه داشته بود همچنان می‌اندیشیدم. تاثیر پیام ایستادگی این (برگ) برمن آن چنان عمیق بود که آرزوکردم ای کاش همچو (او) باشم. و در ناملایمات و ستیزها و تنش‌های کار و زندگی همانند او رفتارکنم.

آری از زبان کویر می‌گویم یک شقایق برای من باغیست باز دارد بهار می‌آید خبر آورده‌اند چلچله‌ها نازنین با بنفشه بیرون آی

باز دارد بهار می‌آید خبر آورده‌اند چلچله‌ها باغ بیگانه از شکوفه پر است گل من با بنفشه بیرون آی نازنین باغ را به وجد آور همه‌جا از نیاز سبزه پر است باز دارد بهار می‌آید خبر آورده‌اند چلچله‌ها کاش ما هم جوانه می‌بودیم کاش ما هم شکوفه می‌دادیم