بریده‌هایی از کتاب سرگذشت آب و آتش؛ آذرگان

شما مردمـ به مردم اشاره می‌کنم. ـ در جنگ‌ها خون میدید، جان میدید و عزیز از دست میدید. شما نان میدید. با مالیات‌ها به سربازان نان میدید و نان خود از دست میدید. و بعد نه آبادانی می‌بینید، نه آرامش، و نه حتی امنیت.

پوریا یعنی دارندهٔ همه‌چیز. کسی که تمام چیزهای شایسته رو داره.

همیشه بخند دایانا. مهم نیست به چی، فقط... بخند که وقتی می‌خندی، همه‌چیز تو قلبم سر جاشه.

آری! قطعا روزهایی روشن و شب هایی آرام در انتظار ماست؛ در انتظار ما و ایران ما...

عشق اتفاقی نیست که بیفتد. عشق را باید ساخت.

ـ شهرتی که روی سنگ حک میشه، سخت و سرده. از جنس مردم نیست پس فقط ابدی میشه و دوست داشتنی نمیشه. شهرت خسروانوشیروان باید در قلب‌ها و ذهن‌ها حک بشه دایانا.

کارهای بزرگ همیشه سختن

می‌خوام با تو تنها باشم.

میگن عشق دیوانگی میاره.

ـ در مورد هر مسئله‌ای با هم صحبت کنید. کوچک‌ترین دلگیری رو از هم پنهان نکنید. اجازه ندید زخم‌های کوچک روی هم جمع بشن. مطمئن باش هر زمان سکوت کنید پایان رابطه‌تون خواهد بود.

ـ من از دین می‌ترسم. دین در طول تاریخ بیشتر به ضرر مردم کار کرده تا به نفع‌شون.

ـ تو هنوز... به ولیعهد علاقه داری؟

پوریا داستان ما تموم شده. ـ این نظر توئه. من ازت دست نمی‌کشم.

آذرگان، جشن نیایش آتش است. آتشی که گرمای آن به زندگی‌مان شور و شوق عشق را هدیه می‌دهد. همان آتش مقدس که برای همه‌مان ارزش خاصی دارد... برای همه و بیش از همه برای من...

شب هایی آرام در انتظار ماست؛ در انتظار ما و ایران ما... پایان

تو بسیار زیبا بودی. مهم‌تر اینکه دست‌نیافتنی بودی. شنل بلندت، موهات که جمع شده بودن و مشخص نبودن، برخوردت با من به عنوان یک مرد غریبه... می‌دونستی مقام بالایی دارم اما با غرور و جدیت برخورد می‌کردی.

امنیت یعنی جان و مال و آبرو و انسانیت ما هر لحظه در امان باشه؛ در امان از فقر، در امان از ترس، در امان از غم و در امان از ناامیدی.

ورق دارد پر می‌شود و مرکب جوهر خالی! اما این نامه نباید تمام شود... این بار تو باید پایان نامه‌ام باشی شهبانو!

چشمانم را می‌بندم و دستم را روی قلبی می‌گذارم که طور دیگری می‌تپد.

گفتی می‌خوای تنها باشی. ـ می‌خوام با تو تنها باشم.