بریده‌هایی از کتاب سرگذشت آب و آتش؛ آذرگان

عشق و ترس با هم ممکن میشه؟ ـ به نظر من میشه. لازمه که عاشق کمی از معشوق بترسه. ـ من که کمی از تو می‌ترسم. ولی مگه تو از من می‌ترسی؟ ـ کمی آره. ـ از من می‌ترسی؟! من فقط از عصبانیت تو می‌ترسم. ولی عصبانیت من که ترسناک نیست. ـ من از سکوت تو می‌ترسم. از اینکه یک روز نخندی، با من صحبت نکنی یا اصلا از تیسفون بری. این یک کابوس بزرگه.

سرزمینی که عدالت نداشته باشه هیچ نداره.

به اندازهٔ یک عمر خستم.

ـ مردم باید در سختی‌ها همراه حکومت باشن. ـ همیشه مردم برای دفاع از امنیت کشور جان‌شون رو میدن، برای آبادانی کشور رفاه خانواده‌شون رو قربانی می‌کنن و در آخر با سختی و گرسنگی زندگی می‌کنن. این درسته؟ ـ بر مردم گرسنه راحت‌تر میشه پادشاهی کرد.

آدم‌ها اگر به وقتش برای خواسته‌هاشون نجنگن، خیلی زود به شرایط عادت می‌کنن. انقدر که خواسته‌هاشون رو فراموش می‌کنن.

هرچند ای کاش می‌چرخیدن. یعنی ای کاش همهٔ مشکلات می‌چرخیدن و می‌چرخیدن و بعد... تموم می‌شدن.

پس واقعا عشق ساختنی است. عشق را باید نشان داد، تا ابد باید تحکیمش کرد و به دنبال بهانه‌ای برای اثباتش گشت.

فقط نباید زمان رو از دست بدی. اجازه نده به این وضع عادت کنید. آدم‌ها اگر به وقتش برای خواسته‌هاشون نجنگن، خیلی زود به شرایط عادت می‌کنن. انقدر که خواسته‌هاشون رو فراموش می‌کنن.

اگر مردم به جادو اعتقاد داشته باشن و باور کنن نفرین یک نفر دلیل شکست‌ها و ناکامی‌های حکومته، به جای نقد پادشاه دست به دعا برمی‌دارن. بر چنین مردمی ساده‌تر میشه حکومت کرد.

دعا می‌کنم نور اهورامزدا در چهره‌تان، منش پاکش در کردارتان، راستی‌اش در گفتارتان، تقوایش در پندارتان، قدرتش در شمشیرتان، خیرش در وجودتان، و فناناپذیری‌اش در ماندگاری نام‌تان باشد.

در این جهان حتی اگر پادشاه باشی مسائل زیادی هست که نمی‌دونی. پس بهتره به جای احتمالات گذشته به اتفاقات آینده فکر کنی

ـ همیشه بخند دایانا. مهم نیست به چی، فقط... بخند که وقتی می‌خندی، همه‌چیز تو قلبم سر جاشه.

تحمل یک بار سنگین بهتر از انکار کردن یا دفن کردنشه.

وقتی آدم‌ها نزدیکان‌شون رو از دست میدن، اول باور نمی‌کنن. حتی انکار می‌کنن اما بعد به خودشون میان و گریه می‌کنن و برای اتفاقی که افتاده سوگواری می‌کنن. بعد از این مراحل هم عادت می‌کنن. اما انگار تو اول باور کردی و سوگواری کردی، حالا داری انکار می‌کنی. این‌طوری دیگه عادت نمی‌کنی دایانا.

عشق اتفاقی نیست که بیفتد. عشق را باید ساخت.

ـ گفتی می‌خوای تنها باشی. ـ می‌خوام با تو تنها باشم.

هرگز فراموش نکنید قدرت مطلق همه‌چیز در دستان خداست. اگر ارادهٔ اهورامزدا بر این باشه که شما نباشید، قدرت و ثروت شما لحظه‌ای نمی‌تونه نجات‌دهنده باشه.

تو دلبری و همسرداری رو خوب بلدی. قدرت و سیاست رو هم درک می‌کنی. وقتی پوریا هست بهترین زنی هستی که می‌تونه کنارش باشه و وقتی پوریا نیست بهترین جانشینی هستی که می‌تونه داشته باشه. این‌ها ارزشمنده.

زمانی که زندگی بر مردم دشوار میشه و امنیت و آرامش انسان‌ها از همه طرف مورد تهدید قرار می‌گیره، تنها باور به سوشیانت می‌تونه ایمان‌ها رو حفظ کنه؛ ایمان به اهورامزدا، ایمان به عدالتش و ایمان به جهانی که بیهوده آفریده نشده.

سوشیانت یعنی رهاننده. بنا بر متن اوستا باید سوشیانت رو ستایش کرد چون جلوه‌ای از اهورامزداست. آخرین نجات‌دهنده‌ست و زمانی که پدیدار میشه جهان رو نو می‌کنه. ـ مکث می‌کند. ـ ما می‌ستاییم فروهر مقدسِ درگذشتگانِ پاکدین را، و فروهرهای پاکدینانی که در حیات هستند، و و فروهرِ مردانی که هنوز متولد نشده‌اند و سوشیانت‌های نوکنندهٔ جهان خواهند بود.