بریده‌هایی از کتاب در خانه‌ ما عشق کجا ضیافت داشت؟: مجموعه صد و سی و هفت نامه

نبودن‌هایی‌ هست که هیچ بودنی جبران‌شان نمی‌‌کند.

بگذار قضاوتمان کنند. آلوده به ترس نباش. بهتر است که سایه‌ای از خودمان باشیم تا حضوری بی‌ وجود شبیهِ افکارِ دیگران.

غروب باشد... اذان مغرب باشد... این خانه باشد... این باغچه... این حوض... این کوچه باورم نمی‌شود

لازم است بدانیم که عشق با ما و در درونِ ماست حتی اگر این روز‌ها تنها باشیم و غمگین باشیم

به جهنم که پیر می‌‌شوی دیوانه!!!! چروکِ زیر چشمانت همانقدر زیباست که چینِ رویِ دامنت.

راستی‌ ساکن سیاره‌ی دیگری اگر نباشی‌، یک ستاره که باید داشته باشی... نباید؟

آدم‌هایی‌ را که زیاد دوستت دارند، بیشتر دوست داشته باش و آنهایی را که زود ترکت می‌کنند، زودتر فراموش کن زندگی‌ همین است تعادل میان عشق و نفرت تعادل میان بودن‌ها و نبودن‌ها تعادل میان آمدن‌ها و رفتن‌ها

حضورِ تو آنچنان پر برکت بود، که حتی در نبودنت، حسِ شگفت انگیزِ خوشبختی لحظه‌ای‌، مرا رها نکرد...

بیا نگذاریم که ماندن... یک جا ماندن بودنمان را به ابتذال بکشد.

شاید عاقلانه‌ترین کار این باشد که حتی در مراحل بحرانی زندگی‌ تکیه‌ات به خودت باشد و روی هیچ کس حساب نکنی‌.