بریده‌هایی از کتاب سه دختر حوا

وقتی احساس می‌کنین ناراحت و عصبانی هستین، لطفاً به یاد این جملهٔ برتراند راسل بیفتین: هرچقدر انسان در مورد موضوعی اطلاعات کمتری داشته باشه، به همون اندازه احساسی‌تر می‌شه

گفت: «بترس از اون روزی که جهالت صاحب قدرت شه. دنیا از مقتدران جاهل و جاهلان مقتدر ضررها و مشقت‌های زیادی دیده.»

«بافضیلت‌ترین عملی که انسان می‌تواند انجام دهد، آموختنی است که به هدف فهمیدن انجام می‌شود، زیرا فهمیدن به معنی آزادمنش شدن است.»

بعضی‌ها با طناب، بعضی با شمشیر کشته و بعضی به زندان انداخته می‌شدند... عاقبتِ انسان‌ها به مسلک و وضعیت‌شان بستگی داشت.

«بنویس و پاک کن. ایمان و شک. جواب‌ها و سؤال‌ها. هم به دانش اهمیت بده، هم دانسته‌هایت رو مورد نقد قرار بده. هیچ‌وقت برای مدتی طولانی، یک جا نمون. تو این دنیا، به جای نام و نشونی‌ت، تنها جای پات بمونه. ابن عربی گفته: طریقت ما «کاروان عشق» است. آن کاروان به هر طرف که برود، ما هم به دنبالش روان می‌شویم. ساکن نشو. ریشه ندوان. فکر نکن به مقصودت رسیدی. به هیچ گروه، جمعیت و قبیله‌ای وابسته نباش. همهٔ اون‌ها تو رو به اشتباه می‌ندازن؛ سردرگمت می‌کنن. تو تنها نباش. نرسیدن مهم نیست، مهم رفتنه.»

«ببین موش کوچولو، دو نوع مرد وجود داره: اون‌هایی که می‌شکنن و اون‌هایی که تعمیر می‌کنن. عاشق گروه اول می‌شیم با گروه دوم ازدواج می‌کنیم و آشیونه می‌سازیم.»

) اگر تنها کتاب‌های کسانی را که مثل شما فکر می‌کنند و حرف می‌زنند بخوانید، مثل این است که هیچ‌چیز نمی‌خوانید.

بعضی آدم‌ها می‌خواهند دنیا را تغییر دهند، بعضی‌ها هم می‌خواهند همسرشان یا دوستان‌شان را عوض کنند، به‌ندرت آدم‌هایی پیدا می‌شوند که بخواهند خودشان را تغییر دهند.

آدم هرچقدر بخونه و چیز یاد بگیره، باز هم دونسته‌هاش خیلی کم و محدوده. باید مثل همهٔ انسان‌های عاقل نسبت به خودش شک کنه.

تو مرام من دروغ گفتن وجود نداره

خودش را ورانداز کرد. هنوز زیبا بود. اما خیلی از زن‌ها بلد نیستند با زیبایی‌شان به جلوه‌گری بپردازند و با آن زندگی کنند. او نیز جزو آن زن‌ها بود.

در این دنیا تنها یک چیز بدیهی وجود دارد: تلاش و کوشش از تنبلی و تکاپو از رخوت و سُستی بهتر است

آزادی هرچقدر هم که خطرناک باشه، زیباست.

انگار «رَب» هزاران تکهٔ رنگارنگ دارد. اگر از بعضی‌ها بپرسی می‌گویند: رَب، سرشار از عشق، مهربانی و رحمت است و اگر از بعضی دیگر بپرسی می‌گویند: خشمگین، دور از دسترس و قهار است. به‌نظر من خدا مثل لِگوست. انگار هر کسی آن را مطابق با فکر و سلیقهٔ خودش می‌سازد.

«بافضیلت‌ترین عملی که انسان می‌تواند انجام دهد، آموختنی است که به هدف فهمیدن انجام می‌شود، زیرا فهمیدن به معنی آزادمنش شدن است.»

انسان همیشه لحظهٔ تسلیم‌شدنش به عشق را می‌شناخت.

چقدر سخت بود شاهد دعواهای خانوادگی بودن.

هرچقدر انسان در مورد موضوعی اطلاعات کمتری داشته باشه، به همون اندازه احساسی‌تر می‌شه.»

در کشورهایی مثل ترکیه که مردمش درگیر بحران‌های هویتی بودند، انسان‌ها بیشتر از آن‌که به کتاب‌هایی که باید بخوانند بپردازند، راجع به کتاب‌هایی که نباید بخوانند صحبت می‌کردند.

«می‌دونی به قبرستونی که تو ایرونه چی می‌گن؟ بهشت زهرا. خیلی باشکوهه، نه؟ باید تو اسم همهٔ قبرستون‌ها کلمهٔ «بهشت» باشه. لازم نیست کسی رو درگیر موضوع روز قیامت، دیگ‌های جوشان و پل صراط باریک‌تر از مو بکنیم. وقتی بمیری، مستقیم می‌ری بهشت یعنی به قبرستون، والسلام!»