بریده‌هایی از کتاب انجمن شاعران مرده

چارلی گفت: «سلام! آقای کیتینگ! از دیدن‌تون خوش‌بختم!» کیتینگ سمت چارلی رفت. آرام نامه را از دستش گرفت، تا زد و توی جیبش گذاشت و گفت: «زن‌ها کلیسای جامع‌اند، پسرها! در اولین فرصتی که یافتید، یکی از اون‌ها رو برای عبادت انتخاب کنید.»

«در میان مردمان کاملاً تنها باش، تا بفهمی چقدر توان ایستادگی داری!»

«زن‌ها کلیسای جامع‌اند، پسرها! در اولین فرصتی که یافتید، یکی از اون‌ها رو برای عبادت انتخاب کنید.»

کیتینگ سمت چارلی رفت. آرام نامه را از دستش گرفت، تا زد و توی جیبش گذاشت و گفت: «زن‌ها کلیسای جامع‌اند، پسرها! در اولین فرصتی که یافتید، یکی از اون‌ها رو برای عبادت انتخاب کنید.»

گر دربارهٔ چیزی اطمینان دارید خودتون رو مجبور کنید تا به اون از دریچهٔ دیگه‌ای نگاه کنید. حتی اگه به نظرتون اشتباه یا احمقانه باشه. وقتی چیزی می‌خونید، فقط به این فکر نکنید که نویسنده چی می‌گه، بلکه زمانی رو صرف کنید و ببینید خودتون چی فکر می‌کنید.

«چگونه عشق ورزیدن را به من می‌آموزی؟ به خودت بیاموز که من خود استاد بی‌چون و چرای عشق ورزیدنم. باشد که خداوندگار عشق ـ اگر وجود داشته باشد ـ عشق ورزیدن را از من بیاموزد.»

تو شعر می‌خونی چون عضوی از نژاد بشر هستی چون نژاد بشر، سرشار از شور و عشق و احساسه! پزشکی، قانون، بانک‌داری، این چیزها برای حفظ و ادامهٔ بقای زندگی لازم‌ان. اما شعر، ادبیات، عشق و زیبایی چی؟ این‌ها چیزهایی‌ان که ما به خاطرش زنده‌ایم و نفس می‌کشیم!

سر قبری که توش مرده نیست، شیون نمی‌کنن.

سر قبری که توش مرده نیست، شیون نمی‌کنن.

‫«غرق در خیال فرداییم ‫وقتی فردایی در کار نیست ‫غرق در اندیشهٔ شکوه پیروزی ‫وقتی به‌راستی آن را نمی‌خواهیم ‫غرق در اندیشهٔ روزی تازه‌ایم ‫وقتی روز تازه همین امروز است ‫از جنگ می‌گریزیم ‫وقتی باید با آن بجنگیم.»