بریده‌هایی از کتاب سرخی خون، سفیدی برف

در عشق مسئله این نیست که چقدر برای کسی مهم هستی، بلکه مسئله این است که دیگری چقدر برای تو مهم است،

در عشق مسئله این نیست که چقدر برای کسی مهم هستی، بلکه مسئله این است که دیگری چقدر برای تو مهم است،

ما می‌دانیم که این جنگ روزی تمام می‌شود، وقتی به قدر کافی کشته دهد؛ ولی سربازها این را نمی‌دانند. آنها آن‌قدر جنگیده‌اند که نمی‌دانند برای چه می‌میرند.

چرا آدم‌هایی وجود داشتند که آن همه از خودشان مطمئن بودند، چنان که باعث می‌شدند او در مقام مقایسه احساس حقارت و جهالت کند و انگار نوشته‌ای برای زندگی داشتند که تمام پاسخ‌ها در آن بود؟ خودش که حس می‌کرد حتی پرسش‌ها را هم نمی‌داند.

جادو زیر نور روز دوام نمی‌آورد، جادو متعلق به تاریکی و ظلمت و دنیای سیاه و سفید شب است، به همین ترتیب، قصه‌ها هم نمی‌توانند در جهان امروزین رنگ‌ها زنده بمانند.

روبه‌رویم، صندلی کنار آتش خالی است. همه باید کسی را داشته باشند تا عزلتِ کنار آتش‌شان را با او تقسیم کنند