بریده‌هایی از کتاب آه با شین

دوست داری دوباره برگردی به دوران کودکی، به آدم‌‌هایی که به‌شدت وجود داشتند، کسانی که بیشتر با خیالشان زندگی می‌‌کردند تا موبایلشان، دورانی که تعادل ظریف زندگی به سبیل‌‌های یک گربه بند بود، دورانی که حتی اشیا هم جان داشتند و عمر طولانی می‌‌کردند.

کاوه جسم بی‌‌حست را بغل می‌‌گیرد و با کمک مادرش می‌‌گذارد عقب ماشین آژانس. بانو کنارت می‌‌نشیند و دست لمس و لَخت تو را می‌‌گیرد توی دستش و تو چیزی حس نمی‌‌کنی؛ گرمای دستی که همیشه به تو زندگی می‌‌بخشید، امواج ملایم مهربانی که همیشه از طریق دست او به تو منتقل می‌‌شد ... وای که چه راحت این دست‌‌ها را از دست داده‌‌ای!