بریده‌هایی از کتاب لقمان حکیم

پسرم! تمام همّت خود را متوجّه دنیا مکن، که مخلوقی نزد حق تعالی بی‌اعتبارتر از دنیا نیست، مگر نمی‌بینی خداوند نعمت دنیا را اجر نیکان نکرده، است؟ فرزندم! تیغی تیزتر از تیغ حلم نیست، چه بسیار دشمنانی که داری بتوانی آنان را با اخلاق حسنه مغلوب خود گردانی.

«صبر بسیار بباید پدر پیر فلک را تا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید»

قرآن عهد خداوند و فرمان اوست بر خلقش، پس سزاوار است برای شخص مسلمان که در این عهد و فرمان خدا نظر کند

آن کس که خیانت به مال می‌کند، و از راه دزدی طلب روزی، خداوند به همان اندازه از حلال محرومش می‌کند، در این بین جز گناه و بار حقّ‌النّاس برایش نمی‌ماند، در حالی‌که اگر به راه راست می‌رفت به همان اندازه که از حرام به دست آورده به دست می‌آورد و از عقوبت دنیا و آخرت نیز در امان بود.

(شکر نعمت عبارت است از: استفاده‌های مناسب از هر چیز در جای مناسب خود)

لقمان از عموزادگان حضرت ابراهیم (ص) ، غلامی سیاه چهره از اهالی حبشه بود با دلی مالامال از یقین و باور به خدای متعال، با خلوص اعمال، و تفکری بسیار و اندیشه‌ای وافر… و متحمّل زحمت بسیاری در ارشاد خلق می‌شد. خداوند با توجّه به جمیع اعمال و مواعظ و فرموده‌های لقمان، عقل و منطقش را آفرین گفت. شب هنگام در حالی که او با توجّه به ملکوت اعلی به خواب رفت، خداوند فرشتگان را فرمود تا خلعتی از معرفت و حکمت پیراسته و سراپای لقمان را بدان بیاراستند و کانون وجودش به نور دانش و بینش افروخته شد و چشمه‌ی علم و معرفت از درون سینه‌اش تابان گشت.

تحمّل مصائب دلیل حُسن ظَنّ به خداست.

آن‌که گوید شرّ به شرّ گردد دوا ابلهی باشد به شیطان مبتلا

تا توانی خدمت مادر نما از پدر دلجویی دیگر نما احترام والدین را پیشه کن از عقوق والدین اندیشه کن

همه باری کشیدم گران‌تر از قرض و دین ندیدم و همه لذّتی چشیدم خوشتر از عافیت ندیدم.