بریده‌هایی از کتاب خودت را تباه نکن؛ فکر و خیال بس است به زندگی‌ات برس

مارکوس آرِلیوس، فیلسوف رواقی، که بعدها امپراتور روم شد، گفته است: «این قانون را در آینده به یاد داشته باشید: وقتی که چیزی اوقات شما را تلخ می‌کند، نگویید بدشانسی آوردم، بگویید تحمل شایستهٔ آن، خوش‌شانسی می‌آورد.»

«سرنوشتْ افراد مایل را هدایت می‌کند و افراد بی‌میل را به زور به دنبال خود می‌کشد.»

ابتدا باید بپذیرید که حتی اگر اتفاقاتی در زندگی‌تان افتاده که هیچ کنترلی روی آن‌ها نداشته‌اید، مسئول وقایع بعد از آن‌ها صددرصد خود شما بوده‌اید.

وقتی که چیزی اوقات شما را تلخ می‌کند، نگویید بدشانسی آوردم، بگویید تحمل شایستهٔ آن، خوش‌شانسی می‌آورد.

احتمالاً همهٔ شما دوست دارید ثروت هنگفتی داشته باشید. اما آیا مایلید برای رسیدن به این‌همه ثروت کارهای لازم را انجام دهید؟ آیا مایلید شصت‌هفتاد ساعت، یا حتی هشتاد ساعت، در هفته کار کنید و از مرخصی‌هایتان بگذرید تا بتوانید کارهایتان را سر وقت به پایان برسانید؟ آیا مایلید مسئولیت بیشتری را بپذیرید و خطر کنید؟

دانشمندان کشف کرده‌اند که افکار ما حتی می‌توانند ساختار فیزیکی مغزمان را تغییر دهند. این پدیده که انعطاف‌پذیری عصبی نام دارد، نحوهٔ تفکر ما دربارهٔ ذهن انسان را متحول کرده است. مغز ما به هنگام رشد، یادگیری و تجربه کردن چیزهای جدید در زندگی، دائماً، در حال چیدن و مرتب کردن مسیرهای عصبی‌ای است که افکار و رفتار ما را کنترل می‌کنند

می‌توانند ساختار فیزیکی مغزمان را تغییر دهند. این پدیده که انعطاف‌پذیری عصبی نام دارد، نحوهٔ تفکر ما دربارهٔ ذهن انسان را متحول کرده است. مغز ما به هنگام رشد، یادگیری و تجربه کردن چیزهای جدید در زندگی، دائماً، در حال چیدن و مرتب کردن مسیرهای عصبی‌ای است که افکار و رفتار ما را کنترل می‌کنند

کشفیات اخیر عصب‌شناسی و روان‌شناسی ثابت کرده‌اند که نوع مکالمه‌ای که با خودتان دارید تأثیر عمیقی بر کیفیت زندگی‌تان می‌گذارد. پروفسور ویل هارت از دانشگاه آلاباما چهار آزمایش انجام داد که در آن‌ها شرکت‌کنندگان باید یک رویداد مثبت، منفی یا خنثی را توصیف یا تجربه می‌کردند. مشخص شد افرادی که رویدادی خنثی را به گونه‌ای توصیف می‌کنند که گویی هم‌اکنون در حال جریان است، احساس بهتر و مثبت‌تری به آن پیدا می‌کنند و هنگامی که همین کار را با رویدادی منفی انجام می‌دهند، آن را منفی‌تر تجربه می‌کنند. به زبان ساده، نحوهٔ صحبت کردن ما دربارهٔ وضعیتمان بر روی دیدگاه، تجربه و عملکرد ما در آن وضعیت تأثیر می‌گذارد و تا حد زیادی بر نحوهٔ کنارآمدن با زندگی و مقابله با مشکلات کوچک و بزرگ‌مان اثر می‌گذارد.

زندگی برای درنگ کردن‌ها و طفره‌روی‌های شما صبر نمی‌کند، برای سردرگمی یا ترس شما صبر نمی‌کند؛ بدون شما به مسیرش ادامه خواهد داد

یکی از ارکان فلسفه این است که بفهمیم چیزهایی را که می‌دانیم چگونه یاد گرفته‌ایم. چگونه می‌توانیم اثبات کنیم که دانسته‌های ما دقیق و صحیح‌اند؟ واقعیت این است که در اکثر مواقع نمی‌توانیم چنین چیزی را ثابت کنیم. حتی بسیاری از مواردی که به عنوان واقعیت محض می‌شناسیم، در واقع واقعیت محض نیست، بلکه حقایق نیمه‌کاره، فرضیات، تفاسیر اشتباه یا حتی حدس‌هایی بر اساس سوگیری‌های شناختی، اطلاعات نادرست یا شرطی‌سازی است. به عنوان مثال علم را در نظر بگیرید. نظریه‌هایی که پنج، ده یا بیست سال پیش به آن‌ها اعتقاد داشتیم اکنون تکذیب شده‌اند. ما در درک و فهم دنیای اطرافمان قدم‌های بلندی برداشته‌ایم و هنوز هم در این زمینه در حال پیشرفت و ترقی هستیم. چیزی که امروز به عنوان واقعیت می‌شناسیم در آینده قدیمی و منسوخ به حساب خواهد آمد. حال تصور کنید که این محدودیت‌های درک و فهم ما در تمام جنبه‌های زندگی‌مان وجود دارند.

اگر فقط به خاطر عوض کردن ماشین هوندایتان با یک ماشین بی‌ام‌و تمایلی ندارید که ده یا بیست ساعت در هفته اضافه‌کاری کنید، دیگر فضای ارزشمند ذهنتان را با آرزوی آن بی‌ام‌و هدر ندهید. دست از تظاهر کردن بردارید. قبول کنید که دارید خودتان را گول می‌زنید و تمایلی ندارید کارهای لازم برای رسیدن به آن ماشین را انجام دهید. با این کار زندگی کنونی خود را بیشتر دوست خواهید داشت و می‌توانید برای چیزهایی که واقعاً می‌خواهید تلاش بیشتری کنید. من مایل نیستم فقط برای اینکه دوباره، مثل بیست‌سالگی‌ام، خوش‌اندام باشم از غذاهای محبوبم بگذرم. من مایل نیستم برای اضافه شدن یک صفر دیگر به عدد روی فیش حقوقی‌ام از بودن با خانواده‌ام بزنم.

مردم در تمام زندگی‌شان منتظر یک هنگ سواره‌نظام‌اند تا بتوانند جنگ را ببرند، بدون اینکه متوجه شوند خودشان همان سواره‌نظامی‌اند که انتظارش را می‌کشند. زندگی شما در انتظار شما است تا بالأخره به خود بیایید.

فیلسوفان رواقی، مانند آرلیوس، معتقد بودند که رویدادهای بیرونی هیچ کنترلی بر ما ندارند. ما واقعیتمان را با ذهن خودمان می‌سازیم. «حس زخم‌خوردگی را پس بزن تا زخمت ناپدید شود.»

مطالعات و بررسی‌های نشان می‌دهند که مثبت‌گویی با خود، به‌صورت چشمگیری خلق‌وخو و حالمان را بهتر می‌کند، اعتمادبه‌نفس و خلاقیتمان را افزایش می‌دهد و علاوه بر این‌ها، نتایج مثبت فراوان دیگری نیز به دنبال دارد. در واقع، مطالعات پروفسور هارت نشان می‌دهد که مثبت‌گویی با خود مؤلفه‌ای کلیدی برای زندگی شاد و موفق است. خبر بد هم این است که عکس آن هم صادق است: اگر حرف‌های منفی به خود بزنیم، نه‌تنها حالمان بد می‌شود، بلکه احساس درماندگی و ناامیدی خواهیم کرد. با این کار مشکلات کوچک را بزرگ جلوه می‌دهیم و حتی ممکن است مشکلاتی ایجاد کنیم که قبلاً وجود نداشته‌اند. واقعیت این است که نحوهٔ صحبت کردن ما با خودمان دمار از روزگارمان درمی‌آورد، آن‌هم از راه‌هایی که فکرش را هم نمی‌کنیم.

سقراط می‌گوید: «اگر تمام بدبختی‌های مردم را روی هم تلنبار کنند و به آن‌ها بگویند که همه باید سهمی مساوی از آن بردارند، اکثر مردم با رضایت کامل سهم خود را برمی‌دارند و می‌روند.»

اپیکتِت می‌گوید: «خردمند کسی است که غم چیزهای نداشته را نمی‌خورد، بلکه برای داشته‌هایش شادی می‌کند.»

آیا من مایلم به باشگاه بروم؟ آیا من مایلم روی آن پروژه‌ای کار کنم که همیشه پشت گوشش انداخته‌ام؟ آیا من مایلم با ترس‌های اجتماعی‌ام روبه‌رو شوم و بر آن‌ها غلبه کنم؟ آیا من مایلم درخواست اضافه‌حقوق کنم یا از این شغل مزخرف استعفا دهم؟

دیگر شانس را سرزنش نکنید. دیگران را سرزنش نکنید. دیگر وضعیت و نیروهای بیرونی را مقصر ندانید. دیگر کودکی یا محل زندگی خودتان را سرزنش نکنید.

دیگر شانس را سرزنش نکنید. دیگران را سرزنش نکنید. دیگر وضعیت و نیروهای بیرونی را مقصر ندانید. دیگر کودکی یا محل زندگی خودتان را سرزنش نکنید.

مارکوس آرِلیوس، فیلسوف رواقی، که بعدها امپراتور روم شد، گفته است: «این قانون را در آینده به یاد داشته باشید: وقتی که چیزی اوقات شما را تلخ می‌کند، نگویید بدشانسی آوردم، بگویید تحمل شایستهٔ آن، خوش‌شانسی می‌آورد.»