بریده‌هایی از کتاب مشکلات حکومت دینی

تعبیر لطیفی در یکی از دعاهای ماه رمضان است که: «اللّهُمَّ آقْسِمْ لِی حِلْمآ یسُدُّ عَنّی بابَ الْجَهْلِ»؛ خدایا! من از تو حلمی را می‌خواهم که درهای نادانی را به روی من ببندد؛ در حالی که مناسب بود بگوید به من علمی بده تا نادانی مرا کنترل کند! چرا حضرت از خدا حلم می‌خواهد نه علم؟ چون ما گاهی آگاهیم اما با شتابمان در چاله‌هایی می‌افتیم که آن‌ها را می‌دانیم و می‌شناسیم. پس آن چه ما را از بحران می‌رهاند علم و آگاهی نیست، حلم است.

در لحظه‌ای که دشمن گرفتار است و مشغول، درگیری او باعث می‌شود که فرصت همراهی نداشته باشد، ولی وقتی که تو مسلط شدی و او را کنار زدی، فراغت او باعث می‌شود که طرّاحی‌های جدیدی را داشته باشد، این‌جاست که صبوری تو و کارگشایی تو معنا می‌دهد.