بریده‌هایی از کتاب انتخاب عشق؛ ورود به رابطه‌ای جدید و آگاهانه

عشق همواره منتظر است تا در هر جایی که در آن عشق وجود ندارد، جاری شود. کار ما این است که آنچه را در این مسیر وجود دارد کنار بگذاریم و با کنار گذاشتن آنچه در اختیار گرفته‌ایم، و بیرون آوردن دست‌مان از درون جام شیشه‌ای فضایی برای دریافت کردن ایجاد کنیم. در آنجا چیزی وجود ندارد که شما به آن نیاز داشته باشید. با شادمانی، قالبی را که شکوه شما را می‌پوشاند بشکنید به این ترتیب، آن شکوه راستین آشکار می‌شود و شادمان‌تان می‌سازد. اعتماد کنید و بعد تنها رها کنید.

«زندگی بهترین و سودمندترین انسان‌ها را بررسی کن و از خود بپُرس که آیا یک درخت که تصوّر می‌شود تا یک ارتفاع غرورآفرین رشد کند، می‌تواند از توفان‌ها و آب و هوای ناگوار دوری گزیند؛ آیا تیره‌بختی و شداید بیرونی، نفرت‌ها، حسادت‌ها، لجاجت‌ها، بی‌اعتمادی‌ها، سختی‌ها، حرص و آزها و خشونت‌ها به شرایط دلخواهی تعلق ندارد که بدون آنها، هر رشد بزرگی حتی رشد فضیلت به سختی امکان‌پذیر است؟» فریدریش نیچه

وقتی انسان دیگری باعث رنج شما می‌شود، دلیل آن این است که او عمیقاً در خود رنج می‌برد و رنج او اکنون در حال سرریز شدن است.» تیک نات هان

پُرسش‌های تنظیم مجدّد انتخاب عشق دربارهٔ ترک - در مرحلهٔ بعدی سفرم، چه چیزی را باید کنار بگذارم؟ - برای من چه چیزی مهم است و کار مرا در پیش رفتن دشوارتر می‌کند؟ - چه چیزهایی را نباید بیاموزم؟ - چه چیزهایی را پیشتر نیاموخته‌ام؟ - برای احساس آزادی چه چیزی را باید کنار بگذارم؟

وقتی کنترل، قضاوت، پنهانکاری، مقاومت، فریب و تقلب، تظاهر، ریاکاری، امتناع، سردرگمی و ابهام، رقابت و تمام رفتارهای دیگر و انتخاب‌های درونی را که ارتعاش‌های ما را تضعیف کرده و در ما تضاد و اختلاف ایجاد می‌کنند و ارتباط ما را از استعدادهای شگرفت درونی‌مان قطع می‌کند انجام ندهیم، آنچه باقی می‌ماند خود اصیل و عظیم ما خواهد بود!

چیزی که شما دارید از دست می‌دهید، محدوده‌ها و موانعی است که جلوی شما را می‌گیرند و مانع شکوفایی استعدادهایتان می‌شوند. باید عادت‌ها، برنامه‌ریزی‌ها و الگوهایی را که ترک نکرده‌اید کنار بگذارید. در واقع، این راه آزادی شماست. این موضوع به دریافت بیشتر ربطی ندارد. این موضوع به ترک کردن بیشتر ربط دارد. به جای پُرسیدن اینکه «من چه کار بیشتری می‌توانم انجام دهم؟» باید از خودتان بپُرسید: «من چه کاری را دیگر نباید انجام دهم؟»

«ما چیزها را نه آنگونه که هستند بلکه آنها را آنگونه که خود هستیم می‌بینیم.» آنِیس نین

ما باید به خود رجوع کنیم. منظور از انتخاب عشق این است که ببینیم در کجا، از عشق و حفاظت از خود دور شده‌ایم و قطع ارتباط کرده‌ایم. - در اینجا چند پرسش تنظیم مجدّد انتخاب عشق آمده است که می‌توانید از خود بپُرسید: - من چه زمانی تعدادی از مدارهایم را قطع کردم؟ - آیا زخم‌های دردناک انرژی باعث شد که ارتباط من از منبع اصلی قدرت قطع شود؟ - چه حسی در من بود که نمی‌خواستم آن را احساس کنم؟ - چگونه وصل نبودن کامل به منبع انرژی بر زندگی و روابطم تأثیر گذاشت؟ - به طور ناخودآگاه در چه حیطه‌هایی برنامه‌ریزی کرده‌ام تا با ولتاژ پایین زندگی کنم؟

عشق درد و رنج ایجاد نمی‌کند بلکه مبارزهٔ شما با عشق است که درد و رنج ایجاد می‌کند. وقتی تلاش می‌کنید تا عشق را سرکوب کنید، شما در قلب‌تان علیه عشق اعلام جنگ کرده‌اید. انتخاب عشق به شما اجازه می‌دهد تا هنگام حرکت نیروی حیات از طریق شما،

در اینجا دیدگاه تازه‌ای مطرح می‌شود: بر خلاف آنچه ما به خود می‌گوییم، این درد و رنج احساسی حاصل احساس کردن نیست. این درد، حاصل فکر و رفتار شماست که طی آن، با احساسی که می‌خواهید داشته باشید، می‌جنگید. وقتی احساسات بسیار شدید را تجربه می‌کنیم، باید درک کنیم که این تجربه آن چیزی نیست که باعث بروز مشکل شده است. این درد و رنج و مقاومت ما در برابر افزایش انرژی است که احساس تنش در ما ایجاد می‌کند.

عشق به‌جز جاری شدن و یافتن جایی برای بخشش همراه با فروتنی، انتخاب دیگری ندارد.

وقتی تلاش می‌کنیم احساسات و هیجانات حاصل از عشق را کنترل کنیم، آن عشقی را که آرزویش را داریم از خود دور می‌کنیم.

عشق تنها عملی است که در آن، بر مشکل جدایی‌مان فائق می‌آییم و به وحدت غیر قابل تقسیم و درک این حقیقت می‌رسیم که یکایک ما «که» هستیم.

انتخاب عشق، انتخابی برای دعوت بی‌پایان عشق برای جریان یافتن در وجود شما، عمل کردن از طریق شما، بیان خود از طریق شما و خدمت کردن به دیگران از طریق شماست.

عشق چیزی نیست که ما بتوانیم آن را از کس دیگری «دریافت» کنیم. هیچ‌کس نمی‌تواند عشقی را که پیشتر نداشته‌اید به شما بدهد.

عشق هیجان، رفتار یا حتی پیوندی نیست که شما با حضور فرد دیگر تجربه می‌کنید. عشق یک میدان پُربار و با طراوت با ارتعاشی نامحدود از نیروی بی‌پایان الهی است.

ما همیشه تجربیات‌مان از عشق را به فردی دیگر نسبت می‌دهیم، طوری که انگار آن فرد، منبع آن چیزی است که ما از آن برخورداریم اما در واقع، آن فرد در این فرآیند نقشی ندارد. البته، روابط به شما نشاط، لذت، آرامش، همدلی و بسیاری از چیزهای دیگر می‌دهد. انسان دیگر می‌تواند یک «موج‌آفرین» بزرگ باشد. اما عشقی که اکنون احساس می‌کنید، عشق شما و از اقیانوس خود شماست.

رابطه همان عشق نیست. عشق یک میدان ارتعاشی از انرژی متعالی و تعالی‌بخش زندگی است. یک رابطه، راهی است که از طریق آن می‌توانید عشق را تجربه کنید. فرد دیگر نیز وجودی است که از طریق او می‌توانید عشق را احساس کنید. اما این عوامل، منبع عشق نیستند. عشق از بیرون وارد زندگی شما نمی‌شود. بلکه از درون شما برمی‌آید.

شما نمی‌توانید واقعاً عشق را در هیچ جایی به‌جز درون خودتان «پیدا کنید». شما می‌توانید به یک رابطه برسید، اما نمی‌توانید به عشق دست پیدا کنید. بنابراین احساس عشق، به درک احساسات ربطی ندارد. عشق به تحکیم و تقویت ارتباط درونی شما با الوهیت و میدان نهایی عشق مربوط است.

عشق هیجان، رفتار یا حتی پیوندی نیست که شما با حضور فرد دیگر تجربه می‌کنید. عشق یک میدان پُربار و با طراوت با ارتعاشی نامحدود از نیروی بی‌پایان الهی است