بریده‌هایی از کتاب آرتور شاه و شوالیه‌های میز گردش؛ بر اساس افسانه‌ها و اسطوره‌های قدیم

«اگر از وسوسه‌های فریبنده برحذر باشی، حتماً شایستگی‌اش را خواهی داشت. نیروهای اهریمنی در کمین تو هستند. آنها مسلح به سحر و افسون‌های زیادی هستند. اما اگر با تمام وجود بر آنها غلبه کنی و به قلعهٔ کاربنک در ویست لندز بروی، جام مقدس را خواهی یافت. بانو بلنچفلر هم آنجاست؛ همان کسی که سال‌های سال به دنبالش بودی... و او به همسری تو درخواهد آمد. اما روی دادن تمام این اتفاقات فقط منوط به این است که تو صلاحیت آن را داشته باشی. سِر پرسیوال، حالا برو و با تهذیب نفس و اطاعت از خداوند بی‌همتا، پادشاهی را به دست آور!»

امروز به ما ثابت شد که افتخارات بزرگ‌تری هم هست که باید در جستجوی آنها باشیم؛ چون حتی امروز که جام مقدس نزدمان آمد، چنان از چشمانمان مخفی ماند که نتوانستیم آن را ببینیم یا به آن نزدیک شویم. ازاین‌رو، من همین‌جا سوگندم یاد می‌کنم که فردا صبح زود، بی‌درنگ به جستجوی جام مقدس بروم و هرگز بازنایستم تا زمانی که آن را به دست آورم یا بر من معلوم شود که شایستگی‌اش را ندارم.»

من شما را مسئول رعایت همهٔ قوانین شوالیه‌گری می‌کنم. همهٔ شما و تمام کسانی که زین پس پشت این میز قرار می‌گیرند، شوالیه‌های لوگرس هستند. برای سعادت و سربلندی لوگرس، سرزمین نیکوکاری، هرگز از فضایل انسانی و متعالی این سرزمین فاصله نگیرید. ظلم و کشتار نکنید و هیچ‌گونه عمل زشت و ظالمانه‌ای انجام ندهید. از خیانت و هر گونه حقه‌بازی و رفتار نادرستی دوری کنید. به کسانی که طلب بخشش می‌کنند، رحم کنید و در غیر این صورت، پشت این میز ننشینید. همیشه با تمام توانتان به زنان و دوشیزگان کمک کنید. برای یاری زنان و بیوه‌زنان از منزل خارج شوید و در صورت لزوم به همه پشت کنید تا ستم وارده را جبران کنید. هرگز با زنان بدرفتاری نکنید، نیز وامگذارید با آنها بدرفتاری کنند، حتی اگر رنج مرگ یا بدنامی ابدی به شما روی آورد... و هیچ‌گاه برای کسب ثروت یا دلدادگی وارد مبارزهٔ ناعادلانه و ناحق نشوید.»

پنجاهه نام دو عید بزرگ است؛ یکی از یهود و دیگری از نصارا. در تقویم دینی مسیحیان عید پنجاهه مصادف است با هفتمین یکشنبهٔ بعد از عید فصح. در اولین عید پنجاههٔ بعد از قیام حضرت عیسی، یعنی پنجاه روز بعد از عید فصح که تاریخ مصلوب شدن او بود، روح‌القدس بر پیروان عیسی نازل گشتند و این روز را مسیحیان به یادگار نزول روح‌القدس و نیز به یادبود بنیادگذاری کلیسای مسیح عید می‌گیرند و حرمت بسیار برای آن قائلند. در روزگار قدیم غسل تعمید کسانی که کیش نصارا را قبول می‌کردند به روز عید پنجاهه موکول می‌شد و چون اشخاص نوآیین لباس سفید دربرمی‌کردند، آن روز را یکشنبهٔ سفید می‌نامند. م

عید پاک یا عید فصح یا عید قیام مسیح، عید عمدهٔ مسیحیان است که سالیانه به یادبود قیام عیسی پس از مرگ برپا می‌دارند. م

Sir Ectorسِر در اصل به معنی لرد و والامقام است. گاهی نیز به معنی جناب و آقا است. در قرون وسطی در انگلیس به شوالیه‌ها و سلحشوران ملازم پادشاه، حق استفاده از عنوان سِر را می‌دادند. م

پرسیوال و بلنچفلر سال‌های سال با خوشحالی در کاربنک زندگی کردند و وقتی مردند، پسرشان، لُهِرَنگرین، شوالیهٔ قو، پادشاه شد.

«باآنکه این شیر قوی و وحشی بود، از وجود مار خبر نداشت و نتوانست از پس او برآید و می‌بایست مرا صدا می‌زد تا کمکش کنم... من هم وقتی شیطان فریبم داد، درست همین شرایط را داشتم و با وجود قدرت زیادم، اگر خدا را به یاری نمی‌طلبیدم، ممکن بود به طرز وحشتناکی از بین بروم.»

عشق یک هدیهٔ الهی است و باید با تکریم و افتخار از آن استقبال کرد. شوالیه‌ای که باعث ننگ عشق شود، شوالیهٔ راستینی نیست.»

سِر لونسلتِ دریاچه. اما تو خوشبخت‌تر از او هستی؛ چراکه او باعث نابودی لوگرس خواهد شد. بااین‌حال، هیچ‌کس در لوگرس بلندآوازه‌تر از او نخواهد بود، جز گاواین.

می‌توانی زنی را که دوست داری ببوسی، اما بیش از یک‌بار او را نبوس، مگر اینکه حلقهٔ خودت را در انگشتش کرده باشی.

این را هم بدان که ارزش واقعی شوالیه‌گری تنها به انجام کارهای بزرگ و قهرمانانه نیست، بلکه شوالیهٔ حقیقی کسی است که علاوه بر انجام این امور، درونی پاک داشته باشد؛ کسی که صادق و فروتن باشد، تمام کارها را برای رضا و خشنودی خدا انجام دهد و برای سرزمین مقدسمان، لوگرس، پیام‌آور صلح و سعادت باشد.»

گاواین و راگنل هفت سال با خوشحالی در کنار هم زندگی کردند، طوری‌که هیچ زوجی در سرزمین پهناور لوگرس به خوشبختی آنها نبودند. سپس در روز مقرر، راگنل برای همیشه از پیش سِر گاواین رفت. برخی می‌گویند او مرده، اما بقیه معتقدند که او به اعماق جنگل‌های ویلز گریخته و آنجا پسری برای سِر گاواین به دنیا آورده که به وقتش، یکی از اصیل‌ترین و بزرگ‌ترین شوالیه‌های میزگرد می‌شود. اما در افسانه‌های قدیمی، دربارهٔ اینکه نام آن پسر پرسیوال بوده یا نه، اشاره‌ای نشده است. فقط اینکه در برخی از این افسانه‌ها او را «ناشناختهٔ زیبا» نامیده‌اند. بااین‌حال، ماجراهای این ناشناختهٔ زیبا به‌قدری شبیه ماجراهای پرسیوال است که ما به راحتی می‌توانیم بپذیریم که پرسیوال، در واقع، همان پسر سِر گاواین و بانو راگنل است.

آرتور شاه که گاواین را بیش از هر شوالیه‌ای دوست داشت، با مهربانی گفت: «خواهرزادهٔ محبوبم، از لطفت بسیار سپاسگزارم.