بریده‌هایی از کتاب اقتصاد به زبان ساده

همه‌کاره بودن یعنی تبحر نداشتن در هیچ کاری. همه‌کاره بودن، اساسا نمی‌تواند کارآمدی بیاورد.

کشورها از جنبه مزیت نسبی در هر وضعی که باشند، تقسیم تخصصی کارها و تجارت، از جنبه اقتصادی کارآمدتر از خودکفایی است. بنابراین، جهانی شدن، بهینه پارتو است و تجارت آزاد همواره کارآمدتر از حمایتگرایی است.

گفت: «هیچ شرم و خجالتی در فقیر بودن نیست، ولی افتخار بزرگی هم نیست. اگر من ثروتمند بودم، آسمان به زمین می‌آمد یا زمین به آسمان می‌رفت؟»

درس اول اقتصاد کمیابی است: چیزی در جهان نمی‌توان یافت که فراوان باشد و نیاز همگان را برآورده کند. درس اول سیاست، نادیده گرفتن درس اول اقتصاد است. «توماس ساول»

همان اندازه که حقیقت کمیاب است، عرضه همیشه از تقاضا بیشتر است.

چیزی که برای یکی ارزش بیشتری دارد ممکن است برای دیگری ارزش کمتری داشته باشد. همین وضع است که اولی را تشویق به خرید می‌کند و دومی را تشویق به فروش. این تفاوت ارزش‌گذاری افراد است که موجب سر گرفتن داد و ستد می‌شود. تجارت، وضع هر دو طرف معامله را بهتر می‌کند. به عبارت دیگر، تجارت ثروت می‌آفریند. ثروت هر آن چیزی است که افراد برای آن ارزشی قائلند. بنابراین، ثروت اساسا مفهومی ذهنی است. ثروت چیزی است که در چشم خواهنده‌اش ارزشمند باشد.

جوامع بدون برخورداری از حقوق قانون، نخواهند توانست راه سوءاستفاده‌های شخصی و فساد بخش دولتی را ببندند

- تقسیم کار تخصصی، بیش از خودکفایی راه افراد را به‌سوی تولید بیشتر و کسب ثروت بیشتر می‌گشاید.

خودکفایی لزوما موجب کارآمدی نمی‌شود. همه‌کاره بودن یعنی تبحر نداشتن در هیچ کاری.

تجارت آزاد، به کسان بسیاری سود می‌رساند، اما به برخی کارگران که بر اثر واردات ارزان، مشاغل خود را از دست می‌دهند صدمه می‌رساند. از آنجا که شمار افرادی که از منافع تجارت آزاد برخوردار می‌شوند، بسیار بیشتر از شمار کارگرانی است که مشاغل خود را از دست می‌دهند، کاری که هم از جنبه اقتصادی کارآمد است و هم اخلاقی است این است که دولت، کارگران بیکارشده را آموزش دهد تا آنان بتوانند مشاغل جدید پیدا کنند.

صورت‌های مالی شرکت‌ها را می‌توان کارنامه‌هایی دانست که کیفیت کار و میزان موفقیت مدیریتِ تصمیم‌گیری را در آنها دید.

شرکت‌هایی که به مسئولیت اجتماعی بی‌اعتنا باشند با عواقب آن مواجه خواهند شد. رفتارهای غیراصولی و غیراخلاقی موجب مقاومت و دفع از طرف دیگران می‌شود.

مدیریتِ کارآمد مستلزم مقایسه دقیق هزینه‌ها و فایده‌های گزینه‌های مورد بررسی است.

وقتی ارزش‌های خودت را بشناسی، تصمیم‌گیری سخت نیست. «روی دیزنی»

لیبرتارین‌هامعتقدند اگر بخش دولتی کاملا از میان برداشته شود، رفاه و رشد اقتصادی از این هم که هست بیشتر خواهد شد. لیبرتارین‌ها می‌گویند دولت باید فقط کارهایی را در دست بگیرد که بخش خصوصی از عهده آن برنمی‌آید، مانند: - اداره نیروهای مسلح برای دفاع از شهروندان در برابر دشمنان خارجی و تروریست‌ها. لیبرتارین‌ها این را پذیرفته‌اند که اداره ارتش کارآمد از عهده بخش خصوصی خارج است و باید در اختیار دولت بماند. - اداره نظام قضایی برای محافظت از افراد جامعه در برابر جرم و جنایت به‌وسیله نهادهای پلیس و دادگاه و زندان و وکلای تسخیری و دادستانان. هر آنچه غیر از این فعالیت‌ها، باید در اختیار بخش خصوصی باشد.

مبادله‌های دولتی، داوطلبانه نیستند. برای مثال: - پرداخت مالیات، اجباری است نه داوطلبانه. اگر کسی مالیاتش را ندهد جریمه و حتی زندانی می‌شود. - هیچ‌کس بدون گواهینامه رانندگی و کارت شناسایی وسیله نقلیه، حق رانندگی ندارد. - حق بیمه‌های تامین اجتماعی را بدون توجه به موافقت و مخالفت حقوق‌بگیران، از دستمزدشان کسر می‌کنند. - اگر کسی با سرعت غیرمجاز براند، جریمه می‌شود.

بیشترین ثروت‌ها در کشورهایی است که در آنها بازارها بیشترین آزادی را دارند. دادوستدهای آزادانه در بخش خصوصی رخ می‌دهد. همه مبادله‌های بخش خصوصی، داوطلبانه و ثروت‌آفرین هستند.

مبادله آزادانه موجب خلق ثروت می‌شود.

وقتی مالکیت عمومی باشد، کسی دغدغه نگهداری از دارایی‌ها را ندارد. مالکیت عمومی از جنبه اقتصادی ناکارآمد است و ممکن است به «فاجعه منابع عمومی» بینجامد. اما با مالکیت خصوصی و حقوق مالکیت پرقدرت، بهره‌برداری از دارایی‌ها کارآمد می‌شود و به همگان نفع می‌رساند.

وقتی دسترسی همگان به منابع کمیاب آزاد باشد، هیچ‌کس در مصرف آن برای خود محدودیتی قائل نمی‌شود و همه با هم نابود می‌شوند. منابع عمومی دیگر هم در معرض همین گرفتاری‌اند. مثلا دریاچه‌ها و رودخانه‌ها و اقیانوس‌ها هم بر اثر صید بی‌رویه ماهی‌ها، خالی می‌شوند.