بریده‌هایی از کتاب سر به هوا

باد می آید شالم را محکم نگه می دارم تو می آیی مردد می مانم!

قصه دریا شبی شروع شد که من از اشک تمام شده بودم!

می‌گوید: سر به هوا نباش! تو بگو، مگر می‌شود سر به زیر بود و آسمان را دید؟!

پاشو! خودت را به مردن نزن. هنوز نفس می کشی در قلبم!

باران می‌خواستی؟! من در نگاهم دارم. کافی‌ست نامت وسط بیاید.

دیگر نمی‌نویسم هیچ خاطره ای را درد دارد ... گریستن و نوشتن خواندن و گریستن

و بعد تو دیگر نشد که بخندیم نه من نه عکسم

باد می آید شالم را محکم نگه می دارم تو می آیی مردد می مانم!

توکه نیستی، هر روزم بارانی‌ست موهایم را چتری خواهم زد تا آمدنت!

پرستو عاشق نه! ظالمانه معشوق بود، کوچ راخوب می دانست.