بریده‌هایی از کتاب رهبری عملگرا؛ تسخیر قلوب، اذهان و فتح مسابقات با همراهی کریس بردی و مایک فورد

راه‌حل را پیدا کنید، وقت را در جستجوی یافتن مقصر تلف نکنید.

رهبران فقط زمانی می‌توانند رهبری کنند که پیروان‌شان، به او باور داشته باشند.

بعضی اوقات یک رابطه خسته‌کننده می‌شود و زمان جدایی فرا می‌رسد. آن را کِش ندهید، هر چیزی چرخه‌ای دارد. مهم این است که در هر چرخه، تا حد امکان مؤثر عمل کرد.

از بیل پارسلز، سرمربی افسانه‌ای فوتبال آمریکایی، نقل است؛ «همه میل به پیروزی دارند ولی فقط بهترین‌ها میل برای مجهزشدن به سمت پیروزی را دارند».

وقتی که کارِ سازماندهی را در پاریسن‌ژرمن آغاز نمودم، رستوران را به عنوان یکی از اولین اولویت‌هایم مطرح کردم. از دوران حضورم در میلان، می‌دانستم که برای کمک به تشکیل گروهی متحدتر، تا چه اندازه مهم است که بازیکنان در کنار یکدیگر وعده‌های غذایی را صرف کنند. می‌خواستم محیط خانوادگی را به باشگاه بیاورم و زمانِ صرف غذا، از بخش‌های مهم زندگیِ خانوادگی است. دوست دارم فرهنگ باشگاه این‌گونه باشد و معتقدم که جو خانوادگی، پایه‌ای برای موفقیت است. از مدیر تا مسئول تدارکات، همه باید عضوی از این خانواده باشند و در جهت اهداف مشترک کار کنند. کلید موفقیت در هر سازمانی، به صف کردن تمام اعضای خانواده در مسیری یکسان است.

در ترسیم وفاداری با افرادی که کار می‌کنید، وسواس به خرج ندهید. هدفتان الهام‌بخشیدن برای عملکرد بهتر آن‌ها باشد و این که نشان دهید واقعاً به عنوان یک انسان برایشان احترام قائلید و پیشرفت حرفه‌ایشان برایتان مهم است.

محدودیت‌های ادارهٔ یک سازمان، همیشه آشکار و قابل مشاهده برای همه نیستند. در حالی که مدیران زیر ذره‌بین عموم مردم فعالیت می‌کنند، همه نمی‌توانند دلیلِ اصلی برای انجام بعضی اقدامات را متوجه شوند.

سبک من در رهبری، بخشی از خودِ من است، مطابق با سیرت من و ارکان اصلی شخصیتم. رهبری قابل آموختن است، اما تقلیدکردنی نیست. می‌توان کار رهبران بزرگ را ملاحظه کرد ولی اگر سیرت شما، آرام است، غیرعقلانی است تا تلاش کنید فرد دیگری باشید.

متخصص کسب و کار، پیتر دراکر، می‌گوید: «فرهنگ مقدم بر استراتژی است»، من هم کاملاً با او موافقم. بدون درکِ فرهنگی، موفقیت می‌تواند حاصل شود اما زودگذر است و حفظ آن مشکل. هرجایی می‌روم، همیشه خودم هستم. شخصیت و سبک کاریم تغییر نمی‌کند و نهایتاً این که، برای آن چه که هستم، استخدام شده‌ام.

رابطه، سازندهٔ بنیان در هر کاری است که من به عنوان رهبر انجام می‌دهم. بنابراین در هر صفحه‌ای به طور برجسته خود را نشان می‌دهد. رابطه با افراد مافوقم، با تیم پشتیبانیم، و مهمتر از همه، با بازیکنان. بدون بازیکنان، هیچ بازی وجود نخواهد داشت. همان‌طور که بدون مردم و محصول، تجارتی وجود ندارد. هزاران نفری که در ورزشگاه‌ها و میلیون‌ها انسانی که در خانه‌هایشان به نظاره می‌نشینند، برای تماشای من یا پپ گواردیولا و سرآلکس فرگوسن در کنار خط، پول پرداخت نکرده‌اند، آن‌ها می‌خواهند بازیکنان را ببینند که با جادویشان، آنان را تسخیر می‌کنند. کارکردن با این ورزشکاران، مراقبت از آن‌ها، کمک کردن به پیشرفت و رشدشان، ساختن اعتماد و وفاداری، به اشتراک گذاشتن پیروزی‌هایمان و بازگشت از ناکامی‌ها در کنار یکدیگر، جوهرهٔ این شغل برای من است. به همین خاطر است که هر روز صبح برای شروع کار، با یک لبخند روی صورتم از جای برمی‌خیزم.