بریده‌هایی از کتاب چیزهایی که هیچ‌کس به دختران چاق نخواهد گفت

رژیم گرفتن یعنی تا همیشه چشم‌انتظار آینده‌ای باشیم که قرار است در آن به فردی تبدیل شویم که حالا نیستیم و هرگز در اکنون زندگی نکنیم

حرف حساب: بعد از کم کردم پنج کیلو، ده کیلو یا بیست کیلو وزن زندگی‌تان جذاب‌تر، شادتر یا موفق‌تر نمی‌شود. چون کیلوها واقعاً مهم نیستند، بلکه این ذهنیت شماست که مهم است.

کم‌کم فهمیدم که کل زندگی‌ام تا آن لحظه صرف گوش دادن به بایدها و نبایدهای شرکت‌های تجاری خودخواه و پولدوست شده بود و البته آدم‌هایی که به آن بایدها و نبایدها اعتقاد داشتند به این باورها دامن زده بودند. آن‌ها مفاهیمی را تولید و بعد می‌فروختند که مجاب‌کننده بود و مدام سعی می‌کردند که اصلاح بدن را به هدف قابل تحسینی در زندگی تبدیل کنند. حالا که به آن فکر می‌کنم می‌بینم که خنده‌دار است، اما ما همگی به این قبیل شرکت‌ها و آدم‌ها در مقاطعی از زندگی‌مان ایمان داشتیم.

فرهنگ رژیم علت این است که چرا کاهش وزن در صدر فهرست تصمیمات جدید سال نوی همه قرار دارد؟

بدن‌دوستی فقط مال انسان‌های چاق نیست، بدن‌دوستی برای تمام انسان‌هاست. هرکسی این حق را دارد که بدنش را دوست داشته باشد. لاغرها، چاق‌ها، کوتاه‌ها، بلندها، تمام توانایی‌ها، تمام سایزها، تمام شکل‌ها، تمام‌رنگ‌ها، تمام جنس‌ها، تمام جنسیت‌ها، آن‌هایی که از عالم و آدم متنفرند و آن‌هایی که همه را دوست دارند.

شما می‌توانید و سزاوار این هستید که هر کاری که باعث شادیتان می‌شود را انجام دهید. از جمله زندگی کردن.

انسان‌ها زمان و منابع زیادی را صرف بازی «لاغر برنده است» کرده‌اند. برای همین وقتی استثنائاتی را در این قانون می‌بینند، احساس عجز و شکست می‌کنند و فکر می‌کنند انگار چیزی از آن‌ها ربوده شده است.» [۳].

. اگر انسان‌ها بدن‌شان را دوست داشته باشند، اعتمادبه‌نفس بیشتری خواهند داشت. می‌توانند شاخ زندگی را بگیرند و دنبال اهداف‌شان بروند. می‌توانند احساس دوست داشته شدن کنند و روابط صمیمانه سالمی داشته باشند. در محل کارشان اعتمادبه‌نفس بیشتری خواهند داشت و خیلی زود در کارشان پیشرفت خواهند کرد.

نظر بگیرید و از خود بپرسید: آیا این برایم شادی می‌آورد؟ از نظر من؟ رژلب شادی آفرین است. به‌خصوص وقتی از رنگ قرمز استفاده می‌کنید. آیا رژیم گرفتن برای لاغر و استخوانی شدن برایم شادی می‌آورد؟ نه. این کار روح و انگیزه زیستنم را می‌کُشد. خوب، پس دور می‌اندازمش. لباس؟ بله، خیلی. برنزه کردن؟ نه. اصلاح موهای پا؟ بله. کفش‌های پاشنه‌بلند؟ نه. حالا نوبت شماست.

به قول مارین کربی، «چاق یعنی بافت چربی. چاق یعنی داشتن یک عالم بافت چربی. واژه دیگری وجود ندارد که بتواند دقیقاً این چیزها را آن‌طوری که هستند توصیف کند.» [۱] گفتن اینکه «من چاقم» مثل این است (و باید باشد) که بگویم کفش‌هایم مشکی است، ابرها بارانی‌اند