بریده‌هایی از کتاب موفق سازها

اگر یک پروانه در برزیل بال‌های خود را تکان دهد، ممکن است در ساحل اندونزی یک گردباد اقیانوسی به وجود بیاید.

«خبرنگار: چرا قبل از هر بازی به حمام می‌روی؟ فوتبالیست: برای این‌که گل‌های تمیز بزنم.»

مردم کره جنوبی در فیس‌بوک بیش‌تر ویدئو تماشا می‌کنند. خاورمیانه‌ای‌ها بیش‌تر به دنبال بحث‌های طولانی هستند. مردم ایتالیا و تایلند بیش‌تر از بقیه از استیکر استفاده می‌کنند.

ذائقه و تفکرات خیلی از مردم که مانند یگ گل مجسمه‌سازی نرم است، بعد از طی شدن دهۀ بیست و سی زندگی کاملاً سفت و تغییرناپذیر می‌شود.

دیگر دورۀ دربانی به پایان رسیده است. چون الان با دروازه‌های زیادی طرف هستیم.

خیلی از مردم به صورت توأمان تازه‌خواه (کنجکاو در مورد کشف چیزهای تازه) و تازه‌هراس (نگران مواجهه با چیزهای تازه) هستند.

در روان‌شناسیِ زیبایی‌شناسی، فاصلۀ بین اضطراب ناشی از مواجهه با چیزی تازه و لحظۀ رضایت‌بخشِ درک آن، نامی دارد. به آن «کشف زیبایی شنایی» می‌گویند.

یک کتاب، داستانی باشد یا غیر داستانی، «دعوتی است به خیال‌بافی.»

آنافورا: تکرار یک واژه یا عبارت در ابتدای چند جمله. وینستون چرچیل: «باید در سواحل بجنگیم، باید بر روی خشکی بجنگیم، باید در دشت‌ها بجنگیم.» ترای‌کالن: تکرار در سه جمله کوتاه. آبراهام لینکلن: «حکومت مردم، برآمده از مردم و در خدمت مردم.» اپیزکسیس: تکرار چند باره یک واژه نانسی پلوسی: «این قانون باید به دنبال چهار چیز باشد: شغل، شغل، شغل و شغل.» دایاکوپ: تکرار یک واژه با کمی وقفه. فرانکلین روزولت: «تنها چیزی که باید از آن بترسیم خود ترس است.»

فیلم‌های انیمیشن معمولاً فرمول‌بندی شده‌ترین و قابل پیش‌بینی‌ترین طرح‌های داستانی را دارند و به همین دلیل معمولاً هم مورد تحسین قرار می‌گیرند و هم به فروش فوق‌العاده‌ای هم می‌رسند.

مردم وقتی تصور می‌کردند که در حال صحبت با یک شخص هستند، با صراحت بیش‌تری درباره اتفاقات بد زندگی‌شان صحبت می‌کردند. وقتی مخاطبشان یک گروه بزرگ‌تر بود، آن‌ها روز خود را پر از اتفاقات لذت بخش می‌کردند.

مردم وقتی واژۀ «تاریخ» (History) را بر زبان می‌آورند، منظورشان اتفاقی است که واقعاً روی داده است و وقتی به «داستان» (Story) اشاره می‌کنند، منظورشان یک ماجرای ساختگی است.

موفق‌ترین کارهای برادوی آن‌هایی هستند که یک داستان آشنا را به شکلی تازه و نبوغ‌آمیز روایت می‌کنند. باید این نکته را در نظر داشت که قدرت روانی زمانی به اوج خودش می‌رسد که از نیروی مخالف خود، یعنی یک دورۀ چالش‌برانگیز ناروانی نشأت می‌گیرد و مخاطب را به یک لحظۀ کشف می‌رساند.

اسکار وایلد نویسنده در جایی گفته است؛ «در دنیا همه چیز حول رابطۀ جنسی می‌چرخد، به جز خود این رابطه. در رابطۀ جنسی بحث بر سر قدرت است.» «پنجاه طیف» هم کشمکش قدرت است و در آن، رابطۀ جنسی به بستری برای جابه‌جایی قدرت تبدیل شده است.

یک قصه‌گوی خوب این نکته را ذاتاً می‌داند که مخاطبان با داستان‌های ساختارمند کلاسیک ارتباط بهتری برقرار می‌کنند.»

لووی یک شعار شخصی داشت: «موفقیت یعنی ۲۵ درصد الهام و ۷۵ درصد مسافرت.»

بدنامی دیگر مانند سابق خجالت‌آور نیست. در دنیای رسانه‌ای تازه که مملو از حشراتی با طول عمر یک روزه است، ممکن است هزاران قلب و پسندیدن و نظر به سمت یک شخص عادی روانه شود و یک دقیقه بعد دوباره فرد دیگری مورد هدف قرار بگیرد. در چنین فضایی میلیون‌ها نفر منتظر دریافت احساس شهرت و آن شصت ثانیه ستاره شدن هستند.

دنیا پیچیده است. ولی معنای اصلی را باید در یک سادگی هوشمندانه پیدا کرد.

نوجوان‌ها بسیار تحت‌تأثیر هم سن و سال‌هایشان قرار دارند. شاید تعریف خفن بودن در طول زمان تغییر کرده و سیگار کشیدن جای خود را به اسنپ‌چت داشتن داده است، ولی این میل افسار گسیخته برای خفن بودن تغییری نکرده است. ولی خفن بودن اصلاً یعنی چه؟ در جامعه‌شناسی خفن بودن یعنی نوعی شورش مثبت. یعنی کنار گذاشتن یک خط فکری غیرمجاز و ورود به یک خط فکری مجاز. این تعریف شاید کمی گیج کننده باشد. دبیرستان ما برای لباس پوشیدن یک سری قواعد ثابت داشت. اگر در چهارده سالگی از این قوانین عبور می‌کردی به شکلی زیبا برای بقیه بچه‌ها این پیام را می‌فرستادی که آدم متفاوتی هستی. ولی این روش همیشه جواب نمی‌داد.

مردمی که آهنگ‌ها و ترانه‌هایی از روزهای گذشته‌شان می‌شنوند بیش‌تر از بقیه احساس دوست داشته شدن می‌کنند و یا به این نتیجه می‌رسند که «زندگی ارزش پیش بردن دارد.» نوستالژی و سیخ‌شدن موها یک ویژگی مشترک دارند؛ در اثر سرما ایجاد می‌شوند و ما را به گرما می‌رسانند.