بریده‌هایی از کتاب خودت را به فنا نده

غیرممکن فقط در لحظه‌هایی به ممکن تبدیل می‌شود که به شدنش ایمان داری.

پذیرفتن بی‌اطمینانی، قدرت لازم برای تغییر زندگی‌ات است،

اطمینان خاطر یک توهم است، سحر و افسون!

بر شانست لعنت نفرست. دیگران را سرزنش نکن. شرایط تقصیری ندارند.

این نظریه را بیش‌ازپیش به‌اثبات رسانده‌اند که نوع مکالمه‌هایی که در طول روز درگیرش هستی، تأثیر به‌سزایی بر کیفیت زندگی‌ات دارد.

همچنان‌که ما در گذر عمر، تجربه‌های جدیدی کسب می‌کنیم، مغز ما هم دائماً گذرگاه‌های عصبی‌ای را تنظیم می‌کند که مسئول کنترل تفکر و رفتار ما هستند. بهترین قسمتش آنجاست که ما فکرمان را در مسیری هدایت می‌کنیم که آگاهانه این گذرگاه را برای خودمان تعدیل می‌کند، و ساده‌ترین راه برای شکل‌دادن به این فکرها از طریق خودگویی‌های آگاهانه و مصمم است. این نوع صحبت‌ها، مانند میان‌بُر عمل می‌کنند، و کنترل زندگی‌ات را به‌دست می‌گیرند.

یا تو سرنوشتت را کنترل می‌کنی یا سرنوشتت تو را کنترل می‌کند. زندگی برای تعلل‌ها و تعویق‌های تو متوقف نمی‌شود. حتی به‌خاطرِ پریشانی‌ها و ترس‌های تو هم مکث نمی‌کند. زندگی دقیقاً در کنار تو جریان دارد. چه تو نقش فعالی داشته باشی، چه نداشته باشی، نمایش ادامه دارد.

هرچه بیشتر دربارهٔ سختی و مشقت چیزی با خودت حرف بزنی، برایت سخت‌تر به‌نظر خواهد رسید.

«اگر احساساتْ متأثر از تفکر باشد، پس می‌توان با کنترل دقیقِ افکار دیگران، یا با تغییر خودگویی‌های ذهنی که خالق احساسات هستند، احساسات افراد را تحتِ تسلط درآورد.» عبارت بالا گفتهٔ یکی از پیشگامان روانشناسی جدید، آلبرت الیس است

نوع مکالمه‌هایی که در طول روز درگیرش هستی، تأثیر به‌سزایی بر کیفیت زندگی‌ات دارد.

«مرد عاقل برای چیزهایی که ندارد، عزا نمی‌گیرد، بلکه برای داشته‌هایش خشنود است.»

زندگی رژه نیست، بلکه یک رقص است

از تمام «بچه‌مثبت‌ها» عذرخواهی می‌کنم چون قرار است در این کتاب به مسائل دیگری بپردازم که با کتاب‌های روانشناسی کلیشه‌ای متفاوت است، و اساساً در مسیر دیگری‌ست. این کتاب مثل کسی‌ست که بی‌نهایت دلسوز توست و می‌خواهد کمکت کند تا استعدادهایت شکوفا شود.

ما اغلب انتظار داریم دیگران با ما همان‌طور رفتار کنند که ما با آنها رفتار می‌کنیم. اگر لطفی به آنها می‌کنیم، انتظار داریم آنها هم همان لطف را در حق ما داشته باشند. اینها تبدیل به‌نوعی «بدهی» می‌شوند.

وقتی می‌فهمیم مشتاق چه کاری هستیم، کنترل افکار و احساسات ناخودآگاهی را به‌دست خواهیم گرفت که پیش از این ما را از مسیری که می‌خواستیم طی کنیم، دور می‌کردند.

«تقدیرْ افراد مشتاق را هدایت می‌کند و اشخاص بی‌میل را دنبال خود می‌کشد.»

و اگر با مانعی در مسیر پیشرفتت برخورد کردی یا بر آن غلبه کن یا آن را دور بزن. به‌هرصورت به مسیرت ادامه بده.

تو افکارت نیستی، نتیجهٔ اعمالت هستی. تو همان چیزی هستی که انجام می‌دهی. ‫و این اعمالت هستند که تو را از جایی که هستی و جایی که می‌خواهی باشی جدا می‌کنند.

‫«بزرگ‌ترین موفقیت‌ها از سختی‌ها، بی‌اطمینانی و ریسک، زاده می‌شود.»

اقدام‌کردن شاید خوشحالی به‌همراه نداشته باشد، ولی هیچ خوشحالی‌ای بی‌عمل وجود نخواهد داشت.