بریده‌هایی از کتاب خودت را به فنا نده

تو باید وارد عمل شوی و عادت‌های درست و کارسازی برای خود ایجاد کنی تا در مسیر درست قرار بگیری.

در آینده‌ات، افسوس نرسیدن به چیزی یا نداشتن چیزی را نخواهی خورد، تنها چیزی که برایت افسوس و پشیمانی به‌دنبال دارد، تلاش‌نکردن است، کوشش‌نکردن است، و زمانی‌که شرایط سخت بود هم به‌جلو پیش نرفتی.

لعنتی! به‌خودت بیا! پشیمانی و افسوس مثل خوره به‌جانِ بدن، ذهن و قلبت خواهد افتاد که بسیار مهلک و کوبنده است. غیرقابل‌تحمل است.

چه احساسی داری وقتی روی تخت بیمارستان خوابیده‌ای و عزیزانت می‌آیند و می‌روند؟ پشیمانی؟ افسوس می‌خوری؟ متأسف هستی؟

تصور کن در بستر مرگ افتاده‌ای. ضربان قلبت در مانیتور کنار دستت شنیده می‌شود، بیب...بیب...بیب.

همین زندگی را که داری دوست داشته باش، نه چیزی که انتظارش را داشتی.

دفعهٔ بعد که زیر بار انتظارهای خود له‌ولورده شدی، بکوش مسیر متفاوتی را انتخاب کنی. به‌جای اینکه ناراحت باشی از اینکه چرا اتفاق‌ها مطابق میل تو و یا طوری‌که انتظار داری پیش نمی‌رود، آنها را همان‌طور که هستند بپذیر. در آن صورت، تو آزادانه با آن برخورد می‌کنی.

«مشتاق این نباش که اتفاق‌ها آن‌گونه که تو دوست داری پیش بروند بلکه آرزومند این باش که مسائل آن‌گونه که باید در مسیر خودشان پیش بروند. آنجاست که تو در سایهٔ امن خواهی بود.» اپیکتتوس

«هیچ انسانی آزاد نیست مگر آنکه اختیار خودش را داشته باشد.» اپیکتتوس

نکتهٔ مهم اینجاست که «انتظار» اینکه زندگی چگونه باید باشد، هیچ خیری برای تو ندارد. تو بیشتر از خودِ موقعیت و شرایط سختی که در آن هستی، از انتظارهایت ضربه می‌خوری و این یعنی سروکله‌زدن با انتظارها، که باعث می‌شوند تناسب همه‌چیز از بین برود و قدرت و اراده‌ات برای برخوردی قدرتمند و مؤثر با مسائل و مشکلات تضعیف شود.