بریده‌هایی از کتاب خودت را به فنا نده

ما می‌توانیم در زمان‌های مختلف با استفاده از زبانی قوی و جسورانه، تغییراتی پایدار و مداوم در زندگی‌مان ایجاد کنیم. این تغییرات، خیلی بیشتر و عمیق‌تر از داشتن افکار شاد است (خیلی ساده به آن نگاه نکن) تو می‌توانی از لحاظ فیزیولوژی ساختار ذهن و مغزت را تغییر دهی. ما می‌توانیم احساساتمان را با راهبری، و هدایت افکارمان تعیین کنیم. همچنین می‌توانیم با آگاهی و سخت‌کوشی درقبالِ کلمات، و نوع زبانی که استفاده می‌کنیم، افکارمان را شکل دهیم. البته بخش عظیمی از این موضوع به بردباری و تحمل اولیه و اشتیاقت به تغییر بستگی دارد.

عادت‌ها که با تکرار یک عمل ایجاد، و تبدیل به «رفتاری خودکار» می‌شوند،

ساده‌ترین راه برای شکل‌دادن به این فکرها از طریق خودگویی‌های آگاهانه و مصمم است. این نوع صحبت‌ها، مانند میان‌بُر عمل می‌کنند، و کنترل زندگی‌ات را به‌دست می‌گیرند.

زندگیِ تو منتظرت است تا سرانجام، خودت را نشان دهی.

زندگی‌ات نه برای شرایط یا موقعیت‌ها، بلکه به‌دلیلِ خودگویی‌هایت تااین‌حد به گند کشیده شده است؟

درواقع رواقیانی همچون آئورلیوس اعتقاد داشتند که رویدادهای بیرونی هیچ‌گونه قدرت و اختیاری بر ما ندارند. این خودِ ما هستیم که حقیقت وجودمان را با ذهنمان می‌سازیم.

این موضوع نشئت‌گرفته از قدرت تعیین‌کنندهٔ ما در نحوهٔ اندیشیدن و چگونگی حرف‌زدن از مشکلاتمان است. این موارد، هم می‌توانند مایهٔ رنجش باشند و هم سکوی پرتاب ما. هم می‌توانند ما را به زیر بکشند و هم موجب پیشرفت و ترقی ما شوند.

ازطرف‌دیگر، شخصی که موفقیت را خیلی نزدیک می‌بیند، نه‌تنها پایش را در یک کفش می‌کند تا آن را به‌دست آورد، بلکه در تمام مدتی که براساسِ آن دیدگاهِ بنیادینِ موفقیت، پرانرژی در تلاش است، با آن و برای آن زندگی می‌کند. نیازی به توضیح نیست، چون اعتقاد به اینکه موفق خواهی شد، قسمت مهمی از راه رسیدن به موفقیت است.

در زندگی روزمرهٔ واقعی، طرز حرف زدنِ ما با خود و دیگران، فوراً به درک و دریافت ما نسبت به زندگی شکل و رنگ می‌دهد، و این ادراک مستقیماً و دقیقاً در همان لحظه بر رفتار آنی ما تأثیر می‌گذارد. پیِ نادیده‌گرفتن این ادراک‌ها را به خودت بمال! به نظرم بهتر است با این توهم زندگی کنی که کلاً هیچ درکی نداری، این‌جوری بهتر است!

تو خیلی درگیر گیروگور و بگومگوهای درونی‌ات هستی.