بریده‌هایی از کتاب چارلز داروین: سرگذشت فشرده‌ی مردی خارق‌العاده

دانشمندان طرفدار نظریه تکامل، حضرت آدم را اولین انسانی می‌دانند که به مرحله‌ی بالای فهم و تعقل رسید و شرایط دریافت پیام را داشت.

داروین نشان داد که هر شکل متفاوت گل در درون یک گونه طوری سازگاری یافته است تا گرده شکل دیگری از گل همان گونه را برای باروری بپذیرد. هنگامی که یک شکل از گل با گرده‌های خودش به طور مصنوعی بارور می شود، زادگان ضعیف‌تری حاصل می‌شود.

اسقف در نطق خود رو به هاکسلی (که نمایندگی داروین را داشت) کرد و پرسید که آیا از طرف پدربزرگ یا مادربزرگ خویش است که با میمون خویشاوندی دارد؟ حضار از این توهین به خنده درآمدند. هاکسلی به آرامی برخاست، به اسقف رو کرد و پاسخی به این مضمون داد که اگر قدرت انتخاب بین یک میمون حقیر و شخصیت ممتازی چون حضرت اسقفی که تمسخر را وارد یک بحث علمی می‌کند، داشتم بی‌شک میمون را انتخاب می‌کردم.

تئودوسیوس دوپشانسکی، متخصص برجسته‌ی ژنتیک و شخصیت عمده در تلفیق ژنتیک و تکامل این جمله‌ی مشهور را گفته است: «هیچ چیزی در زیست‌شناسی معنی نمی‌دهد مگر در پرتو تکامل.» آن پرتو ابتدا در حدود دو قرن پیش از این در انگلستان تابید، توسط مردی خارق‌العاده که اکنون به سادگی او را «داروین» می‌خوانیم.

دانشمندان طرفدار نظریه تکامل، حضرت آدم را اولین انسانی می‌دانند که به مرحله‌ی بالای فهم و تعقل رسید و شرایط دریافت پیام را داشت.

برده‌ای را پیش صاحب مزرعه آوردند و از او پرسیدند که آیا از زندگی‌اش راضی است. آن برده پاسخ داد که از زندگی‌اش راضی است. فیتزروی گفت که این نشان می‌دهد که بردگی برای بردگان بد نیست. در حالی که داروین نظر او را به تمسخر گرفت و گفت که پاسخ یک برده را در حضور اربابش نباید جدی گرفت.

بنیادگرایان ضدتکاملی کوشش کرده‌اند تا داروین و بینش مفید او یعنی نظریه تکامل را بدنام کنند. امید است که خواننده دریابد که «داروین» یک واژه زشت نیست و نظریه تکامل بهترین شرحی است که علم می‌تواند در مورد تنوع زیستی جهان طبیعی ارائه دهد. ممکن است حتی یکی از بزرگ‌ترین نظریه‌هایی باشد که تابحال کسی عرضه کرده است.

واژه‌ی ناشناخت‌گرا (agnostic) را دوستش توماس هنری هاکسلی در ۱۸۶۴ ساخت و خود داروین نوشت که «توصیف صحیح‌تری از وضعیت فکری من است.»

در آن زمان اصولاً هیچ سنگواره‌ی انسانی شناخته شده نبود، به جز چند استخوان نئاندرتال سردرگم کننده که هنوز هیچ توضیحی برای آن وجود نداشت. استرالوپتیکوس (میمون آدم‌نما یا «حلقه‌ی مفقوده») هنوز شناخته نشده بود. با این حال داروین به درستی استدلال می‌کرد، بر اساس زیست جغرافیایی، آفریقا مهد تکامل انسان است. این موضوع از آن زمان تاکنون با وفور گونه‌های استرالوپتیکوس که فقط در آفریقا پیدا شده است توسط یافته‌های حاصل از DNA تأیید شده است.

اراسموس داروین توضیحی طبیعی برای منشأ و پیدایش حیات ارائه می‌کرد. او در کتابش زئونومیا Zoonomia که در سال ۱۷۹۴ منتشر شد، از حرکت گیاهان بالارونده، باروری متقابل در گیاهان، و اهلی کردن حیوانات بحث کرده بود. در آثار دیگرش نیز در مورد مکانیسم توارث و انتخاب جنسی اظهارنظر کرده بود. این زمینه‌های آشنای داروینی را برای این ذکر می‌کنم تا محیط روشنفکرانه‌ای را که پدر چارلز و خود چارلز در آن به‌دنیا آمدند نشان دهم.