بریده‌هایی از کتاب سقوط

او می‌گفت: «هيچ طرز فکری تا اين حد نمی‌تواند از اشتباه عصيان برحذر باشد» و عقيده داشت که انسان‌ها بايد تا حدی که برايشان امکان‌پذير است از آن تبعيت کنند و اضافه می‌کرد: «من از مردمانی که فقط به خاطر يک عقيده جان می‌بازند نفرت دارم. آنچه برايم اهميت دارد اين است که به خاطر آنچه دوست می‌دارم زندگی بکنم و بميرم.» آلبر کامو دومين کسی بود که در سنين جوانی به دريافت جايزه بزرگ ادبی جهان يعنی، جايزه نوبل نائل آمد

برايم ماجرای مردی را تعريف کرده‌اند، ماجرای مردی که دوستش به زندان افتاده بود و او هر شب بر کف اتاقش می‌خوابيد، زيرا نمی‌خواست از وسيله آسايشی که دوستش ازآن محروم شده بود لذت ببرد. حالا آقای عزيز، چه کسی برای ما بر روی زمين خواهد خوابيد؟

«من از مردمانی که فقط به خاطر يک عقيده جان می‌بازند نفرت دارم. آنچه برايم اهميت دارد اين است که به خاطر آنچه دوست می‌دارم زندگی بکنم و بميرم.»

به عقيده من در سردابه‌ها و سلول‌های زندان، آدمی به تفکر و انديشيدن نمی‌پردازد. «مگر اينکه زندان در بلندايی واقع شده و چشم‌اندازی گسترده و وسيع داشته باشد».