عبادت بر دو نوع است: عملی و نظری. عبادت عملی، خدمت به مردم، صدقه دادن، نماز، روزه و مانند اینهاست و عبادت نظری، درس خواندن و تدریس است. وقت انسان در غیر از این دو حالت به بطالت خواهد گذشت. البته کسب معیشت، تفریح، معاشرت با مردم و فامیل به حد ضرورت لازم است. من هم اگر مطالعه و تدریس یا صحبتهای مسجد را در کلاسهای تفسیر و اخلاق نداشته باشم، نگران و ناراحت می‌شوم و احساس غبن و خسارت از گذشت عمرم به من دست می‌دهد. همیشه به فرزندانم هم گفته‌ام که گذران وقت در کنار تلویزیون و امثالهم و برخی جلسات و حرفهای طولانی و غیرعلمی، بطالت است.
حسام‌الدین ناشناس
