بریده‌هایی از کتاب فلسفه‌ فشن

فشن فقط تا آنجا فشن است که بتواند به پیش برود. فشن به‌صورت چرخه‌ای به پیش می‌رود و یک چرخه بازهٔ زمانی‌ای است از آن‌هنگام که یک فشن معرفی می‌شود تا لحظه‌ای که با فشنی جدید عوض می‌شود. قاعدهٔ فشن بر آن است که این چرخه (بازهٔ زمانی) تا جای ممکن کوتاه شود، به‌طوری‌که حداکثر تعداد فشن‌های متوالی ایجاد شود. از این منظر، فشن ایدئال فشنی است که فقط یک لحظه دوام آورد و سپس فشنی جدید جای آن را بگیرد. از این لحاظ، فشن به تحقق جوهر خود نزدیک و نزدیک‌تر شده است، زیرا چرخه‌های بازتولید آن کوتاه و کوتاه‌تر شده‌اند.

میلان کوندرا می‌نویسد: «هرچه چیزی آهسته‌تر باشد، بیشتر در حافظه می‌ماند و هرچه سریع‌تر باشد، زودتر فراموش می‌شود.»

رشد فشن یکی از مهم‌ترین رویدادهای تاریخ جهان بوده است، زیرا جهت حرکت مدرنیته را نشان می‌دهد. در فشن می‌توان یکی از خصلت‌های اساسی مدرنیته، الغای سنت‌ها، را مشاهده کرد. نیچه فشن را یکی از ویژگی‌های دوران جدید به حساب می‌آورد، زیرا آن را دال بر رهایی از چیزهایی از جمله صاحبان قدرت می‌داند.

فشنْ جنسیت نمی‌شناسد و آن نگاه سنتی که فشن را مشغولیت ذهنی زنان می‌دانست امروز منسوخ شده است. امروزه از زن و مرد و پیر و جوان بیشتر و بیشتر جذب آن می‌شوند.

هویت ما دیگر با سنت‌ها ساخته نمی‌شود، بلکه امروز، بنا بر این حقیقت که انسان معاصر مصرف‌کننده است، مجبوریم این هویت را خودمان انتخاب کنیم. فشن، آن‌طور که در تحلیل‌های کلاسیک جامعه‌شناسی از وبلن تا بوردیو ادعا شده، تنها مسئله‌ای مربوط به تفاوت طبقاتی نیست، بلکه به همان میزان به ابراز شخصیت فرد مربوط می‌شود. پوشاک بخشی از فرد است، نه چیزی بیرونی که صرفاً با هویت شخصی او در ارتباط باشد.

هویت ما دیگر با سنت‌ها ساخته نمی‌شود، بلکه امروز، بنا بر این حقیقت که انسان معاصر مصرف‌کننده است، مجبوریم این هویت را خودمان انتخاب کنیم. فشن، آن‌طور که در تحلیل‌های کلاسیک جامعه‌شناسی از وبلن تا بوردیو ادعا شده، تنها مسئله‌ای مربوط به تفاوت طبقاتی نیست، بلکه به همان میزان به ابراز شخصیت فرد مربوط می‌شود. پوشاک بخشی از فرد است، نه چیزی بیرونی که صرفاً با هویت شخصی او در ارتباط باشد.

هویت ما دیگر با سنت‌ها ساخته نمی‌شود، بلکه امروز، بنا بر این حقیقت که انسان معاصر مصرف‌کننده است، مجبوریم این هویت را خودمان انتخاب کنیم. فشن، آن‌طور که در تحلیل‌های کلاسیک جامعه‌شناسی از وبلن تا بوردیو ادعا شده، تنها مسئله‌ای مربوط به تفاوت طبقاتی نیست، بلکه به همان میزان به ابراز شخصیت فرد مربوط می‌شود. پوشاک بخشی از فرد است، نه چیزی بیرونی که صرفاً با هویت شخصی او در ارتباط باشد.

هویت ما دیگر با سنت‌ها ساخته نمی‌شود، بلکه امروز، بنا بر این حقیقت که انسان معاصر مصرف‌کننده است، مجبوریم این هویت را خودمان انتخاب کنیم. فشن، آن‌طور که در تحلیل‌های کلاسیک جامعه‌شناسی از وبلن تا بوردیو ادعا شده، تنها مسئله‌ای مربوط به تفاوت طبقاتی نیست، بلکه به همان میزان به ابراز شخصیت فرد مربوط می‌شود. پوشاک بخشی از فرد است، نه چیزی بیرونی که صرفاً با هویت شخصی او در ارتباط باشد.

هویت ما دیگر با سنت‌ها ساخته نمی‌شود، بلکه امروز، بنا بر این حقیقت که انسان معاصر مصرف‌کننده است، مجبوریم این هویت را خودمان انتخاب کنیم. فشن، آن‌طور که در تحلیل‌های کلاسیک جامعه‌شناسی از وبلن تا بوردیو ادعا شده، تنها مسئله‌ای مربوط به تفاوت طبقاتی نیست، بلکه به همان میزان به ابراز شخصیت فرد مربوط می‌شود. پوشاک بخشی از فرد است، نه چیزی بیرونی که صرفاً با هویت شخصی او در ارتباط باشد.

هویت ما دیگر با سنت‌ها ساخته نمی‌شود، بلکه امروز، بنا بر این حقیقت که انسان معاصر مصرف‌کننده است، مجبوریم این هویت را خودمان انتخاب کنیم. فشن، آن‌طور که در تحلیل‌های کلاسیک جامعه‌شناسی از وبلن تا بوردیو ادعا شده، تنها مسئله‌ای مربوط به تفاوت طبقاتی نیست، بلکه به همان میزان به ابراز شخصیت فرد مربوط می‌شود. پوشاک بخشی از فرد است، نه چیزی بیرونی که صرفاً با هویت شخصی او در ارتباط باشد.