بریده‌هایی از کتاب در برابر استبداد

به قدرت رسیدن پوتین و حذف دو نهاد بزرگ از سوی او ــ یعنی تلویزیون خصوصی و پُست انتخابیِ فرماندار محلی ــ با مدیریت تروریسم واقعی، جعلی و محل تردید میسر شد.

ما تا بدان‌جا آزاد هستیم که شناخت و اطلاعات دیگران از خودمان را تحت کنترل‌مان داشته باشیم و ما باشیم که تعیین می‌کنیم در چه شرایطی آن‌ها به اطلاعات شخصی ما دست می‌یابند.

بر خلاف فضای آنلاین که هر کسی در آن می‌تواند مقاله و یادداشتی را بازنشر کند، تحقیق و نگارش کار سختِ زمان‌بر و هزینه‌بری است. پس قبل از آن‌که "رسانه‌های کثیرالانتشار" را به باد تمسخر بگیرید، توجه داشته باشید که این رسانه‌ها دیگر کثیرالانتشار نیستند. بلکه همین تمسخر شماست که کثیرالانتشار و آسان است،

شاید از خیره شدن به صفحهٔ تلویزیون گریزی نباشد، ولی دنیای دوبعدیِ تصویر بی‌معنی خواهد بود مگر این‌که از آن ابزارهای ذهنی، که در جای دیگر به دست آورده‌ایم، در درک آن بهره بگیریم. وقتی همان واژه‌ها و جمله‌های هر روزِ رسانه‌ها را تکرار می‌کنیم، فقدانِ یک چارچوب بزرگ‌تر را پذیرفته‌ایم. داشتن همچو چارچوبِ فکریِ بزرگ‌تری مستلزم مفاهیم بیشتر است و داشتن مفاهیم بیشتر هم مستلزم خواندن.

یکی از نخستین اهداف حکومت‌های استبدادی زبان است، و این حکومت‌ها با تحریف و تغییر و سؤتعبیرِ واژگان و فرمِ زبانْ وجود و عملکردشان را توجیه می‌کنند و راهِ شناخت استبداد را بر آیندگان می‌بندند.

در ماه نوامبر آن سال مقامات آلمان (بی هیچ مخالفتی) انتخابات پارلمانی و یک همه‌پرسی (در مورد مسئله‌ای که پاسخ "صحیح" آن از قبل مشخص بود) برگزار کردند تا نظم جدید را به تأیید مردم برسانند. برخی یهودیان آلمان هم به خواست رهبران نازی رأی دادند با این امید که نشان دادن وفاداری‌شان موجب شود نظام جدید به آن‌ها وفا کند؛ که امیدی بس واهی از آب درآمد.

بیشترِ قدرتی که در اختیار اقتدارگرایی قرار می‌گیرد داوطلبانه به آن داده شده است. در چنین زمانه‌ای افراد پیشاپیش به این فکر می‌کنند که حکومت سرکوبگرتر چه خواهد خواست و بعد بدون این‌که آن چیز از آن‌ها خواسته شده باشد آن را در اختیار حکومت می‌گذارند. شهروندی که چنین رفتاری را در پیش گرفته است در واقع به قدرت می‌آموزد که با وی چه‌ها می‌تواند بکند.

هملت می‌گوید: "زمانه از مدار خود به‌در گشته است. و آه! چه رنج و شکنجه‌ای که من برای آن زاده شدم تا آن را باز برجا نهم." اما سرآخر می‌گوید: "اما نه، بیا، بیا با هم برویم."

هوشمندترین نازی‌ها، یعنی کارل اشمیت، نظریه‌پرداز حقوق، با زبانی ساده جوهر حکمرانیِ فاشیستی را توضیح داده بود. او گفته بود که راهِ از میان برداشتن همهٔ قواعد تمرکز بر استثناءهاست.

گوش‌به‌زنگ واژه‌های خطرناک باشید گوش‌تان به شنیدن واژه‌های "افراطی‌گری" و "تروریسم" حساس باشد. حواس‌تان به مفاهیم مهلک "اضطرار" و "استثنا" باشد. عصبانی شوید اگر جایی شنیدید که مصطلحاتِ میهن‌پرستانه، خائنانه، در معنای دیگر به کار گرفته می‌شوند.

هاول نوشته بود: "اگر ستون اصلیِ نظام دروغ باشد، پس عجیب نخواهد بود که تهدید اساسیِ آن راستگویی باشد."

مراقب شبه‌نظامی‌ها باشید وقتی مردان مسلّحی که همیشه ادعا کرده‌اند مخالف نظام هستند اونیفرم بر تن می‌کنند و با مشعل و تصاویر یک رهبر رژه می‌روند، یقین کنید نابودی نزدیک است. وقتی شبه‌نظامیِ هوادارِ رهبر و پلیسِ رسمی و ارتش درهم بیامیزند، نابودی آغاز شده است.

زندگیِ ما سیاسی است، نه به این خاطر که دنیا اهمیتی به احساسات ما می‌دهد بلکه به این سبب که دنیا به کردار ما واکنش نشان می‌دهد. انتخاب‌های روزمره و کم‌اهمیت ما خودشان نوعی رأی هستند و احتمال برگزاریِ انتخابات آزاد و منصفانه در آینده را کاهش یا افزایش می‌دهند.

هاول نوشته بود: "اگر ستون اصلیِ نظام دروغ باشد، پس عجیب نخواهد بود که تهدید اساسیِ آن راستگویی باشد."

راهِ از میان برداشتن همهٔ قواعد تمرکز بر استثناءهاست.

توطئه‌ای در جریان است که می‌توانید آن را در فضای آنلاین بیابید: این‌که شما را آنلاین نگه دارند، تا به دنبال توطئه‌ها بگردید.

بدبینیِ عمومی احساس دانا و متفاوت بودن به ما می‌دهد، حتا با وجود این‌که همراه با هم‌میهنان‌مان در باتلاق بی‌تفاوتی افتاده‌ایم

"نعمت آزادی مردمی باید هر روز برداشت شود، وگرنه می‌گندد و از بین می‌رود."

"دائم گوش‌به‌زنگ بودن بهای آزادی است

عوام‌فریبان از آزادیِ بیان سوءاستفاده می‌کنند تا خودشان را در مقام حاکمان جبارِ مستبد بر تخت قدرت بنشانند.