بریده‌هایی از کتاب 12 قانون زندگی؛ نوشداروی بی‌نظمی

اعمال شماست که عمیق‌ترین عقایدتان را عیناً بازتاب می‌دهد. این عقاید ناآشکارند و در وجودتان -زیر ادراکِ آگاه، نگرش‌های قابل‌بیان و خودآگاهیِ سطحی‌تان- جای گرفته‌اند. با مشاهدهٔ نحوهٔ عملکرد خود، می‌توانید آنچه را درک کنید که به آن اعتقاد دارید (نه آنچه فکر می‌کنید به آن اعتقاد دارید).

در واقع میل به بهبودِ زندگی، پیش‌شرطِ پیشرفت است.

درک شکست آسان است. هیچ توضیحی برای موجودیت آن لازم نیست. در حالت مشابهی، ترس، نفرت، اعتیاد، بی‌بندوباری، خیانت و فریب‌کاری نیازی به توضیح ندارند.

همین مسائلی که هر روز اتفاق می‌افتند، زندگی ما را می‌سازند

خودتان را با کسی که دیروز بودید مقایسه کنید، نه با شخص دیگری که امروز هست.

بحث بر سر این نیست که چگونه از کودکان در برابر شکست و ماجراجویی محافظت نماییم تا هیچ‌گونه ترس یا دردی را تجربه نکنند، بلکه باید یادگیری‌شان را به حداکثر برسانیم تا با کمترین هزینه بتوانند به دانش مفید دست یابند.

تنها با مشاهده نحوهٔ عملکردتان می‌توانید بفهمید که واقعا به چه چیزی اعتقاد دارید (نه اینکه به چیزی که فکر می‌کنید اعتقاد دارید). غیر از این، اصلا نمی‌دانید به چه چیزی اعتقاد دارید. شما برای شناخت خودتان بسیار پیچیده هستید.

نسلی کامل از روان‌شناسان اجتماعی تنها راه مورد اعتماد برای سلامت روان را «توهمات مثبت» پیشنهاد داده‌اند. اعتقاد آنها چیست؟ به عقیده آنها باید پشت دروغگویی‌تان مخفی شوید! کمتر می‌توان فلسفه‌ای غم‌انگیزتر، مصیبت‌بارتر و بدبینانه‌تر متصور شد: چیزها آنقدر وحشتناک هستند که فقط توهم می‌تواند شما را نجات دهد.

وقتی ما خیلی جوان هستیم، نه منحصر به فرد هستیم و نه آگاه. در جوانی فرصتی برای توسعه استاندارهایمان نداشتیم. به علاوه، آگاهی انجام این کار را نیز نداشتیم. در نتیجه، ما باید خودمان را با دیگران مقایسه کنیم زیرا استانداردها ضروری هستند. بدون آنها، جایی نیست که برویم و کاری نیست که انجام دهیم. در مقابل، وقتی بالغ می‌شویم به طور فزاینده‌ای منحصر به فرد و خاص می‌شویم. شرایط زندگی‌مان بیشتر و بیشتر شخصی و کمتر و کمتر قابل مقایسه با دیگران می‌شود.

قبل از اینکه استانداردهای ارزش خودتان را بیان کنید، باید خودتان را مثل یک غریبه ببینید – و آنگاه باید خودتان را بشناسید. چه چیزی از نظر شما ارزشمند یا لذت‌بخش است؟ چه مقدار اوقات فراغت، تفریح و پاداش نیاز دارید که خودتان را فراتر از یک حیوان محسوب کنید؟