قدرت جاذبهٔ او عجیب بود. همیشه با لبخند، در سلام کردن پیشقدم میشد.
با هیچکس حتی آدمهای منحرف، تند برخورد نمیکرد. هرکسی را به یک روش جذب میکرد.
📖
شخصی به نزد امام صادق (ع) آمد و گفت: من گناه بسیار بزرگی کرده ام. چه کنم؟ حضرت فرمود: اگر به بزرگی کوه باشد خدا میبخشد. آن شخص گفت: از کوه هم بزرگتر است و به حضرت بیان کرد که چه گناهی مرتکب شده.
گناهش بسیار بزرگ بود اما امام صادق (ع) در پاسخ فرمود: «من تصور کردم نماز صبح شما قضا شده که اینگونه گفتی؟!»
ч̃̾σ̃̾и̃̾ɑً̃̾ѕٌٌُ7
توی نماز چشمانش را بسته بود. بهش اعتراض کردم که این کار درست نیست. ابراهیم گفت: «اگه باعث بشه که توی نماز، توجه انسان بیشتر بشه اشکال نداره. من چشمانم رو که میبندم، حواسم بیشتر هست.»
F313
حضرت آیت الله العظمی بهجت (ره) میفرمود: مطالعهٔ زندگی خوبان، به منزلهٔ کلاس اخلاق است.
ادریس
ابراهیم صفت بارز دیگری داشت به نام خطا پوشی. اگر کسی اشتباهی میکرد، هیچگاه در جمع حرفی نمیزد. رابطهاش را نیز با شخص خطاکار حفظ میکرد. بعد متوجه میشدیم که به صورت شخصی و در خلوت با او صحبت کرده و او را توجیه نموده.
F313
بارها به من میگفت: «طوری زندگی و رفاقت کن که احترامت را داشته باشند. بیدلیل از کسی چیزی نخواه. عزت نفس داشته باش.»
ツAlirezaツ
در احادیث آمده: «مؤمن کسی است که دیدار او، شما را یاد خدا بیاندازد.»
F313
نه موقعیتهای ویژه او را ذوق زده میکرد و نه از دست دادن موقعیتها او را ناراحت.
roza
این موضوع حتی در قرآن اشاره شده. آنجا که اهل جهنم میگویند: ای کاش با فلانی رفیق نمیشدیم... یعنی برخی رفاقتها انسان را به جهنم میکشاند. اما رفاقت با ابراهیم، برای تمام دوستان، زمینهٔ هدایت را فراهم میکرد.
ツAlirezaツ
آن حدیث زیبای مولا علی که فرمود: «انسانهای لئیم (و پَست) از طعام لذت میبرند و انسانهای کریم از اطعام دادن به دیگران.»
ツAlirezaツ