بریده‌هایی از کتاب مهمان شام

هر وقت ناامید شدی برو در خونه خدا، درمان همه دردها همون جاست.

از بین همه شهدا گشته بود شهیدی رو که روز تولدش مصادف با سالروز شهادتش بود رو پیدا کرده بود و به عنوان رفیق شهیدش انتخاب کرده بود.

«اگر می‌خواهید از سیم خاردار دشمن عبور کنید باید در سیم خاردار نفس خویش گیرنکرده باشید.»

اعتقاد داشت که شهدا بهترین راهنما و الگو برای نسل جوان هستند. می‌دونست که اگر دست جوانی رو تو دست شهدا بذاره، اون جوون رو بیمه کرده. واسه همین بود که خودش و جوانی‌اش رو وقف راهیان نور کرده بود.

می‌گفت بچه بسیجی و بچه مذهبی‌ها باید تفکر اقتصادی داشته باشن و دیگران رو تو مسائل اقتصادی کمک کنند.

حواس تون جمع باشه، اسیر دست شیطان نشید، یه گام اگه به سمت شیطان حرکت کنید به همون اندازه از خدا و اهل بیت (ع) دور شدید و این آغاز سقوط انسانه ...

سید شروع کرد از مضرات فضای مجازی صحبت کرد و اینکه از این گوشی اگر درست استفاده نشود، وسیله‌ای می‌شود برای دور شدن ما از اهل بیت (ع) و شهدا و...

می‌گویند رفیق انسان، می‌تواند او را به جهنم یا بهشت برساند. در قرآن نیز شبیه این عبارت آمده. یعنی بسیاری از افراد اگر جهنمی می‌شوند، علت را در رفقایشان باید جستجو کرد. بنده در طی این سال‌ها، بسیاری از افراد را دیده‌ام که رفاقت با افراد بی‌دین، باعث نابودی آن‌ها شد و برعکس، کسانی را دیدم که رفاقت با امثال سید، آن‌ها را به سمت بهشت راهنمائی کرد.

سید داشت ساختمانی را درست می‌کرد. دزد اومد و کلی کابل و سیم ازش برده بود. سید خیلی راحت ایستاده بود. می‌گفت: اشکال نداره حتماً لازم داشته که برده!! بعد از مدتی دزد رو پیدا کرد، بهش گفتیم برو ازش شکایت کن اموالت رو پس بگیر. گفت لازم نیست من حلال می‌کنم.

معمولاً غروب جمعه‌ها مناجات‌هایی با امام عصر (عج) داشت و برخی از اونها رو روی کاغذ آورد که خیلی زیبا و جالب بود.

روی دو تا نکته خیلی تأکید داشت. اخلاص و نمازشب، میگفت من الحمدلله تو سربازی نماز شبم قضا نشد!!

استاد اومد سید رفت به سمتش، خیلی مؤدب سلام کرد، استاد با سردی جواب سلام سید رو داد! بعدش با حالت تمسخر گفت: شما دانشجو هستید؟! سید گفت بله استاد، من با شما درس داشتم. استاد گفت: پس این چه تیپیه که برای خودت زدی؟! به روز باش، این ریش‌ها چیه گذاشتی؟! من خیلی ناراحت شدم اما سید خیلی مؤدب با استاد برخورد کرد و چیزی نگفت. چون به مسیرش اعتقاد داشت از این ملامت‌ها و تمسخرها ناراحت نمی‌شد.

عادت خیلی خوبی داشت. معمولاً برای هر کار خیری که می‌خواست انجام بده دو رکعت نماز می‌خوند. یادمه یک بار می‌خواست بره با یکی از جوان‌هایی که خیلی اهل مسجد و ... نبود صحبت کنه، آستین‌هاش رو بالا زد وضو گرفت و رفت دو رکعت نماز خواند. بعد از نماز دعا کرد که خدا در کلامش تأثیر قرار بده و از خونه بیرون رفت. با این کارش می‌خواست اثر وضعی روی مخاطب و کارهاش بذاره و همین طور هم شد.

حاج حسین یه کد خیلی خوب به ما داده و فرمودند: شهدا اول مراقبت از دل‌هاشون کردند و مدافع قلب شدند، بعد مدافع حرم شدند. در روایت می‌فرماید: القلب حرمُ الله فَلا تَسکُن فی حرم الله غیرالله. قلب شما حرم خداوند است، در این حرم الهی غیر خدا رو راه ندهید. مدافعان حرم، اول از حرم خدا خیلی خوب دفاع کردند که بهشون لیاقت دفاع از حرم حضرت زینب (س) رو دادند...

خیلی ما رو توصیه می‌کرد به نماز و خصوصاً نماز اول وقت، بارها می‌گفت: نماز اول وقت چکشی است بر سر نفس و برعکس نماز آخر وقت چکشی است بر سر نماز! همیشه توصیه بزرگان دینی و شهدا رو در خصوص نماز اول وقت برای ما بیان می‌کرد.

سید هرسال زودتر از همه خادمها می‌رفت و دیرتر می‌اومد. رفت و آمدش تقریباً بیش از یک ماه می‌شد. به نظر من هر سال یک چله نشینی در خانقاه شهدا داشت. همین چله نشینی‌ها سید رو به اوج برد.

یکی دو سال غذای زائرین از بیرون می‌اومد و ما فقط تقسیم می‌کردیم. به پیشنهاد و پیگیری سید، تصمیم گرفتیم که غذای اردوگاه رو خودمون درست کنیم. همه بچه‌ها اعتقاد داشتند اگه خودمون سر دیگ غذا باشیم، با سلام و صلوات برکت به غذامون می‌افته و اثر معنوی روی زائرین هم خواهد داشت. حتی به پیشنهاد سید همه با وضو در آشپزخانه کار می‌کردیم. مصداق آیه شریفه شدیم که می‌فرمایند: صبغه الله و من احسن من الله صبغه «رنگ خدائی بگیرید و چه رنگی از رنگ خدا بهتر- بقره ۱۳۸»

حاج حسین یکتا افتادم: می‌گفت خیلی‌ها می‌پرسند چکار کنیم شهید بشیم یا دست کم مقام شهدا رو داشته باشیم. حاج حسین یه کد خیلی خوب به ما داده و فرمودند: شهدا اول مراقبت از دل‌هاشون کردند و مدافع قلب شدند، بعد مدافع حرم شدند.

بارها می‌گفت: نماز اول وقت چکشی است بر سر نفس و برعکس نماز آخر وقت چکشی است بر سر نماز! همیشه توصیه بزرگان دینی و شهدا رو در خصوص نماز اول وقت برای ما بیان می‌کرد.

هنر تمامی شهدا و سید میلاد این بود که با این همه عاطفه از خانواده دل کندند و رفتند ...