بریده‌هایی از کتاب راز رضوان؛ زندگی‌نامه و خاطرات سردار مقاومت اسلامی عماد مغنیه (حاج رضوان)

انسان بر اساس دو عامل، شخصیت خود را می‌سازد و تعیین هدف می‌کند. اول آرزو و بعد اراده که دو عاملی هستند که شخصیت انسان را تحت تأثیر خود دارند...

قصاص این خون‌ها نابودی رژیم صهیونیستی است و دشمن می‌داند که این یک امر حتمی است. این وعده الهی است که حتماً تحقق پیدا خواهد کرد...

«هنگامی که می‌خواهی به من ضربه بزنی من به تو اجازه نمی‌دهم این کار را مانند یک تفریح انجام دهی.»

تنها دغدغه این مرد، محو کامل اسرائیل بود.

آن روز، من او را فردی متخصص، قابل اطمینان، عمیق، شوخ طبع و متواضع دیدم که در دیگر احزاب لبنانی کسی را اینگونه ندیده بودم که همه این ویژگی‌ها را یکجا داشته باشد.

برادر زاده شهید می‌گفت: وقتی پدرم شهید شد، من ۸ ساله بودم. عمویم مثل پدر، در کنار من و خواهر و برادرم بود. یک بار که باید برای کاری بیرون می‌رفتم و دوستم نیز همراه من بود، دیدم که عمو عماد، ناگهان وارد ساختمان شد. من شوکه شدم. وانمود کردم که او را ندیده‌ام تا از لحاظ امنیتی به سختی نیفتد. چون نمی‌دانستم درباره او چه به دوستم بگویم. اما عمو جلو آمد و دست‌هایم را به گرمی در دست گرفت و حالم را پرسید. به محض اینکه از هم جدا شدیم، صبر دوستم تمام شد و پرسید: این مرد که بود که دستان تو را گرفت و صورتت را بوسید؟ فقط در ذهنم دنبال کسی گشتم که محرم باشد و بتوانم مساله را برای دوستم توجیه کنم. بنابراین گفتم: برادر پدربزرگم است!

خیلی اعتقاد به تشویق بچّه‌ها و حمایت معنوی‌شان داشتم

می‌گویند اگر یک گروه یا مجموعه، یکباره بتواند ترقی کند و به اهداف آرمانی خود نزدیک شود، در درون آن گروه، به دنبال یک نخبه باشید. کسی که توانسته نقاط ضعف را شناسایی و برطرف کند و بر روی نقاط ضعف دشمن خود نیز متمرکز شود.

هدف حزب‌الله بسیار واضح است و آن نابودی اسرائیل است. این موضوع قابل بحث و چانه زنی نیست.

قبل از این جنگ هم، این گروه‌ها حالت هجومی با حزب‌الله داشتند و سعی می‌کردند سلاح حزب‌الله را بگیرند. سید حسن نصرالله، در مقابل این هجوم گفت که گروه‌های داخلی لبنان با هم مذاکره کنند. به همین خاطر، هشت جلسه مذاکره انجام شد و حزب‌الله در مذاکرات پیروز گردید و مذاکرات به این نتیجه رسید که باید استراتژی دفاعی لبنان را با حضور حزب‌الله تدوین کنند. به همین خاطر گروه‌های داخلی به اسرائیل اعلام کردند که ما در مذاکرات شکست خورده‌ایم و باید خودتان از این به بعد وارد عمل شوید!

وقت غذاخوردن که شد یکی از نیروهای پایگاه از همان مهمان، خواست تا غذا را حاضر کند. به نوعی می‌خواست سختی کار را به او نشان دهد. فرد مهمان به سرعت این کار را انجام داد. بعد از خوردن غذا یکی دیگر از نیروها به شوخی به او گفت سیر شدی؟ مهمان پاسخ داد: الحمدالله. در جواب گفت پس حالا ظرف‌ها را هم بشور. وی با خوشحالی قبول کرد و به آشپزخانه رفت و ظرف‌ها را هم شست. چند روز بعد مسئول آن مرکز و عناصر آن مجموعه متوجه شدند، مهمان مطیع امرشان، همان عماد یا حاج رضوان مقاومت است. آن‌ها نمی‌دانستند که میزبان فرمانده کل نیروهای نظامی حزب‌الله بودند.

می‌گفت "هر کس می‌خواهد بیاید توی این کار و با ما باشد، باید جدی باشد. شما ارتش هرکسی نیستید، شما ارتش خدا هستید. نباید الکی و با هر تاکتیکی عمل کنید."

عماد فردی بسیار خوش برخورد، متواضع ومردمدار بود. این نوع خلق وخو معمولا باعث می‌شود که حضورش در هر مجلس بسیار نمایان باشد. او دارای کاریزمایی کاملاً متفاوت با دیگران بود. شاید بسیاری از دوستانش نمی‌دانستند که این فرد شوخ طبع وبذله‌گو، بزرگترین متهم به تروریسم باشد. عماد مغنیه بسیار با استعداد بود. درخواست هیچ کس را رد نمی‌کرد. به خواسته‌های دیگران خوب گوش می‌کرد. فراتر از آنچه گفتم او فردی فرا مذهب بود، یعنی تمامی مرزهای وچارچوب‌های سنی وشیعه را پشت سر گذاشته بود. او از همه سنی تر و از همه هم شیعی تر بود. اما تمامی این گرایش‌ها را زیر چتر وحدت انجام می‌داد. وی معتقد بود که همه در مبارزه با دشمن در یک سنگر قرار داریم. به حق، او توانایی شگرفی در شکستن مرزهای مذهبی وطایفه‌ای داشت.

زندگی و مرگ انسان‌هائی مانند او، حماسه‌ای است که ملت‌ها را بیدار می‌کند و به جوانان الگو می‌دهد و افق‌های روشن و راه رسیدن به آن را برای همه ترسیم می‌نماید.

گفت: اگر می‌شود از این جایی که ایستادید چند قدم آنطرف‌تر بروید. با تعجب گفتم: حتماً و یک قدم عقب رفتم. ایشان در حضور آن همه مسئولین وجمع رسمی، بر زمین نشست و بر جای قدم‌هایم بوسه زد.

او در عراق هم فعال بود و امروز حتی دشمن از او با مدح یاد می‌کند. عماد مغنیه ۲۵ سال تمام نقشه‌های دشمن را ناکام گذاشت. من این حالت را تنها در امام دیده بودم.

حاج عماد اصرار داشت که هر رزمنده با سیدحسن نصرالله عکس داشته باشد. چرا که این عکس تاثیر روحی فوق العاده‌ای بر آن رزمنده و خانواده اش خواهد گذاشت. اولاً دیدار با سیدحسن نصرالله مهم ترین پاداشی است که یک رزمنده دریافت می‌کند. در ثانی این عکس سند محکمی می‌شود که این رزمنده، یکی از قهرمانان مقاومت اسلامی بوده که در مقابله با اسرائیل و شکست آن سهیم بوده است و هیچ فرد یا گروه یا جریانی در آینده هم نمی‌تواند از آن سوء استفاده کند.

حُسن رهبران حزب‌الله و جمهوری اسلامی این است که این‌ها از مسائل استراتژیک، جلوتر را می‌بینید.

می‌گفت: در مذاکره جای التماس کردن برای رسیدن به خواسته‌ات نیست. برای گرفتن امتیازی که می‌خواهی باید دستت پر باشد.

سیدحسن مظلوم است چون مظلوم دو بُعد دارد؛ یکی اتفاقاتی که برای او می‌افتد و دیگری کارهایی است که انجام می‌دهد. اما کسی از آن باخبر نمی‌شود. امروز مسیحیت لبنان هم حیات خود را از او می‌داند، چرا اهل سنت از حزب‌الله جدا نمی‌شوند؟ چون این یک تشخیص به حق است...