بریده‌هایی از کتاب راز رضوان؛ زندگی‌نامه و خاطرات سردار مقاومت اسلامی عماد مغنیه (حاج رضوان)

تلاش برای آزادی سرزمین فلسطین مسئولیت همه ملت‌های اسلامی است، هر چند که میان فلسطینی‌ها افرادی برخلاف این ایده حرکت نمایند.

در همه نزاع‌های تاریخی در منطقه و جهان، مقابله با دشمن خارجی همیشه راحت‌تر از مقابله با دشمن داخلی است. دشمن خارجی اگر در داخل جای پا نداشته باشد، کارش سخت خواهد بود. هر کس تاریخ منطقه و جهان را مطالعه کند می‌فهمد که ضعف و دودستگی داخلی تا چه حد به دشمن خارجی در رسیدن به اهدافش کمک کرده است.

(چه بسیار گروه‌های کوچکی که به فرمان خدا، بر گروه‌های عظیمی پیروز شدند و خداوند، با صابران و استقامت‌کنندگان است)،

"اسرائیل از خانه عنکبوت هم سست‌تر است.

برخی دولت مردان لبنان و ثروتمندان، از قدرت گرفتن و محبوبیت «امام موسی صدر» در میان شیعیان و سنی‌ها و مسیحی‌ها و حرکت انقلابی ایشان نگران بودند، این مسائل رفته رفته زمینه‌ساز شروع جنگ‌های داخلی لبنان شد. قدرتمندان سیاسی شیعه، سنی و مسیحی، در مقابل ملت و محرومینی که «امام موسی صدر» توانسته بود گرد خود جمع کند،

نیت انسان هم برشی از تعلقات اوست. بنابراین تعلقات، اثر اساسی در اراده دارد؛ اگر انسان تعلق‌اش به شهادت بود، در وقت خطر و پیروزی همان حالی را دارد که در وقت شکست دارد، شما دیدید که خرمشهر سقوط کرد، ترسیدیم خبرش برای وجود امام ره ضرر داشته باشد وقتی امام ایستاد برای نماز و آرام گفت خرمشهر سقوط کرده که کرده پس می‌گیریم، الله اکبر! این نشانه قدرت تعلق است

آرمان اگر خاکی بود، انسان را در خاک نگه می‌دارد، اما اگر آرزو متعالی بود، انسان را در اوج می‌برد و این خیلی در بُعد تربیتی مهم است، اراده انسان تابع تعلق اوست وتعلق، نقش محوری در اراده دارد؛

انسان بر اساس دو عامل، شخصیت خود را می‌سازد و تعیین هدف می‌کند. اول آرزو و بعد اراده که دو عاملی هستند که شخصیت انسان را تحت تأثیر خود دارند...

این درگیری در روزهای اوّل با سلاح‌های سبک مانند هفت‌تیر و مسلسل بود. امّا به مرور سلاح‌های سنگین مانند آرپی‌چی، خمپاره‌انداز، توپخانه و تانک نیز به‌کار گرفته شد. فقط کسی از هلی‌کوپتر و هواپیما استفاده نکرد! بنابراین، بیروت به دو بخش تقسیم شد. اما دست‌هایی در کار بود تا «بیروت» و به دنبال آن لبنان تجزیه شود، زیرا در آن، زمان بحث مسیحی و مسلمان نبود. بسیاری از مسلمانان در بخش مسیحی‌نشین و مسیحیان در منطقهٔ مسلمان‌نشین ساکن بودند. اما پس از این درگیری‌هاکسی احساس امنیت نمی‌کرد. اوّلین کسی که این توطئه را کشف کرد، «امام موسی صدر» بود. وی به شدت مخالف جنگ بود و می‌دانست که یکی از اهداف این جنگ، خنثی کردن حرکت عظیم اوست.

به او جادوگر می‌گفتند! اما نه به این معنی که امور سخت، در مقابلش آسان شوند. یا درها برایش باز شوند و... بلکه این لقب به این معنا بود که از استقامت، ابتکار و تجربه از شکست‌ها برای گره گشایی از مسائل استفاده می‌کرد. از او یاد گرفتیم که باید از تمام جزئیاتی که در اطرافمان است بهره مند شویم.