بریده‌هایی از کتاب صورتت را بشور دختر جان

وقتی عاشق باشید قضاوتتان به‌سادگی تیره‌وتار می‌شود.

خیلی برای آن دختر کوچولویی که بهتر از آن بلد نبود ناراحتم. خُرد می‌شوم که هیچ‌کس او را برای زندگی آماده نکرد یا یادش نداده بود عاشق خودش باشد تا آن‌قدر محتاج دریافت هر شکلی از عشق از هر آدم دیگری نباشد. ناراحتم که خودش باید این را می‌فهمید. متأسفم که آن‌قدر زیاد طول کشید تا بفهمد.

چیزهایی که به من کمک کرد: ۱. دوستانی که درباره‌ی کسی قضاوت نمی‌کنند.

قضاوت‌کردن از ترس، تحقیر و حتی تنفر می‌آید.

هیچ‌کسی، نه صدای یک مرجع، نه مادرتان، نه بهترین متخصص در حوزه‌تان، حق ندارد بگوید رؤیاهای شما چقدر می‌تواند بزرگ باشد. آن‌ها هرچقدر می‌خواهند می‌توانند حرف بزنند... اما شما حق دارید تصمیم بگیرید که می‌خواهید گوش بدهید یا نه. دلیل دیگری که آدم‌ها دست از رؤیاهایشان می‌کشند؟ سخت است یا بیش از حد طول می‌کشد.

اگر واقعاً چیزی را بخواهید، راهی پیدا می‌کنید. اگر واقعاً چیزی را نخواهید، بهانه‌ای پیدا می‌کنید.

من موفقم چون قبول نکردم که جواب نه را بپذیرم. موفقم چون هرگز حتی یک بار هم باور نکرده‌ام رؤیاهایم را فرد دیگری باید مدیریت کند. این ویژگی فوق‌العاده‌ی رؤیاهای شماست: هیچ‌کس نمی‌تواند به شما بگوید رؤیاهایتان می‌توانند چقدر بزرگ باشند.

وقتی زندگی سخت و منفی است، داشتن تصوری روشن خیلی کمک‌کننده است. این را هرچقدر به شما توصیه کنم کم است.

. مقایسهْ قاتل خوشی است و تنها کسی که باید از او بهتر باشید خودِ دیروزتان است.

آدم نمی‌تواند درد را نادیده بگیرد، نمی‌تواند آن را به‌طور کامل پشت سر بگذارد. تنها کاری که می‌شود کرد این است که آدم راهی پیدا کند تا چیز خوبی را که از اتفاقات بد حاصل می‌شود در آغوش بگیرد؛ حتی اگر سال‌ها طول بکشد تا آدم بفهمد چیست.