بریده‌هایی از کتاب صورتت را بشور دختر جان

زیستن بزرگ‌ترین افتخاری است که می‌توانید به عزیز از دست‌رفته‌ی خود تقدیم کنید… حتی اگر آن کسی که مرده خودِ جوان‌تر و بی‌گناه‌ترِ شما باشد.

دنیس سال‌ها پیش به منِ جوان‌تر و بسیار عصبی‌تر گفت:‌ «به تو هیچ ربطی نداره نظر بقیه درباره‌ت چیه.»

نخواهم گذاشت یک کابوس بیشتر از رؤیاهایم قدرت‌نمایی کند.

اجازه نمی‌دهم زخمم حرف آخر را بزند.

شما همانی می‌شوید که خود را با آن احاطه می‌کنید. به همان چیزی تبدیل می‌شوید که مصرف می‌کنید. اگر خودتان را در باتلاقی گرفتار می‌بینید یا احساس می‌کنید در جوّی منفی زندگی می‌کنید، دقیق بررسی کنید که هر روز چه‌کسی و چه‌چیزی را می‌بینید.

فکر می‌کنید خدا شما را به این شگفت‌انگیزی و یگانگی به این امید ساخته که خود واقعی‌تان را انکار کنید، آن هم فقط چون ممکن است بقیه را ناراحت کند؟

این رؤیای توست. آرزوی ویژه‌ی تو که قلبت خیلی قبل‌تر از اینکه حتی از آن آگاه باشی آن را ساخته است. می‌خواهی ثمردادنش را ببینی؟ خب، باید بفهمی که هیچ‌کسی نمی‌تواند آن را ازت بگیرد و در نهایت هیچ‌کس هم برای رسیدن به آن کمکت نمی‌کند. واقعاً نمی‌کند.

نقل مکان تو را تغییر نمی‌دهد، فقط منظره‌ی بیرون پنجره‌ات را تغییر می‌دهد. باید انتخاب کنی که شاد، شکرگزار و راضی باشی. اگر هر روز چنین انتخاب کنی، فارغ از جایی که هستی و اتفاقی که می‌افتد، خوشحال خواهی بود.

به این فکر کنم که چند زن دارند نصف شخصیتشان را زندگی می‌کنند و با چنین کاری کسی را که خالقشان از آن‌ها ساخته انکار می‌کنند.

اشتباه متوجه نشوید. قرار است کلی داستان بگویم که بامزه یا عجیب یا شرم‌آور یا ناراحت‌کننده یا دیوانه‌وارند، اما هرکدام از آن‌ها به همین حقیقت و نکته‌ی مهم می‌رسند که ارزش دارد در در پینتِرِسِت قرار بگیرد: زندگی شما دست خود شماست. اما چنین حقیقتی هیچ‌وقت باورکردنی نیست، مگر اینکه ابتدا متوجه دروغ‌هایی شوید که سر راهش وجود دارد. درک اینکه شما خودتان شادی را انتخاب می‌کنید و اینکه خودتان کنترل زندگی‌تان را در دست دارید بسیار مهم است، یکی از چیزهایی است که دودستی به آن چنگ می‌زنیم و روی تخته‌ی اعلانات برای یادآوری می‌چسبانیم.... اما تنها چیزی نیست که باید بفهمید. همچنین، باید هر دروغی را که در تمام زندگی به خودتان گفته‌اید بشناسید و به شکل نظام‌مند نابود کنید. چرا؟