بریده‌هایی از کتاب همه چیز درباره جنگ (جلد اول)

همهٔ اسناد قرارداد ۱۹۷۵ الجزایر به شماره‌های ۱۴۹۰۳ تا ۱۴۹۰۷ تحت عنوان «معاهدات ایران و عراق» در دبیرخانهٔ سازمان ملل متحد به ثبت رسیده است. امّا روز هفدهم سپتامبر ۱۹۸۰ (۲۶ شهریور ماه ۱۳۵۹) شب هنگام صدام نمایندگان مجلس ملّی عراق را برای تشکیل جلسه‌ای فوق‌العاده دعوت کرد. پس از تشکیل جلسه صدام پشت تریبون رفت و ضمن سخنرانی مفصّلی گفت: «من در برابر شما اعلام می‌کنم که ما موافقت‌نامهٔ ۶ مارس الجزیره را به طور کامل ملغی می‌دانیم.» پنج روز بعد از لغو این قرارداد، صدام جنگ را علیه ایران آغاز کرد. مادهٔ چهار از عهدنامه ۱۹۷۵ تأیید می‌کند که عهدنامهٔ مذکور و سه پروتکل و ضمیمه‌های آن ها مقر‌ّر‌اتی؛ قطعی، دائمی و غیرقابل نقض هستند. بنابراین، عهدنامهٔ ۱۹۷۵ در همهٔ زمان ها معتبر است و جنگ نمی‌تواند به اعتبار‌ِ آن خللی وارد کند. به موجب اصول و مقر‌ّر‌ات حقوق بین‌الملل نیز لغو یک‌جانبهٔ عهدنامه ۱۹۷۵ محکوم است و عهدنامهٔ مذکور و سه پروتکل و ضمیمه‌ها و چهار موافقت‌نامهٔ تکمیلی همچنان معتبر بوده و هست. به دلیل جاه‌طلبی‌های صدام که می‌خواست در مدّت کوتاهی ایران را شکست دهد و به صورت قهرمان جهان عرب در آید، این مقر‌ّر‌ات و حقوق بین‌الملل ندیده گرفته شد و آتش جنگ عراق با ایران از هوا، زمین و دریا شعله‌ور شد.