بریده‌هایی از کتاب عنصری

با دشمن و با دوست بدت می گویم تا هیچکست دوست ندارد جز من

گفتم که چرا بی تو چنین پژمانم گفت از پی آنکه تو تنی من جانم

درد مرا بگیتی دارو پدید نیست دردی که از فراق بود درد بی دواست

گفتم صنما دلم ترا جویانست گفتا که لبم درد ترا درمانست

چنان باشد بر او عاشق جمالا که خوبی را ازو گیرد مثالا اگر خالی شد از شخصش کنارم خیالش کرد شخصم را خیالا بدی را از که رنج آید که خوبان بیارامند در ظلّ ظلالا من از بس حیلت چشمش ، بدانم که نرگس را چه در دست احتیالا

آمد بر من که ؟ یار . کی ؟ وقت سحر

خاکرا فرحین عفو آموخت علم تو وقار حمله بشتابد چو رجس رجس نشکیبد ز حمد عزم و حلمت هر دو کو گویند بشتاب و بدار برد خواند از خصایل برتر و این هر دو راست