بریده‌هایی از کتاب عنصری

با دشمن و با دوست بدت می گویم تا هیچکست دوست ندارد جز من

درد مرا بگیتی دارو پدید نیست دردی که از فراق بود درد بی دواست

گفتم که چرا بی تو چنین پژمانم گفت از پی آنکه تو تنی من جانم

گفتم صنما دلم ترا جویانست گفتا که لبم درد ترا درمانست

چنان باشد بر او عاشق جمالا که خوبی را ازو گیرد مثالا اگر خالی شد از شخصش کنارم خیالش کرد شخصم را خیالا بدی را از که رنج آید که خوبان بیارامند در ظلّ ظلالا من از بس حیلت چشمش ، بدانم که نرگس را چه در دست احتیالا

آمد بر من که ؟ یار . کی ؟ وقت سحر